Η υπόθεση της όπερας αφορά την προσπάθεια του Ταμίνο να ελευθερώσει την όμορφη Παμίνα από τον Ζαράστρο. Η μητέρα της, η Βασίλισσα της Νύχτας, παρέχει γι’ αυτόν το σκοπό στον Ταμίνο ένα μαγικό αυλό και στον ακόλουθό του Παπαγκένο ασημένια καμπανάκια, των οποίων ο ήχος βοηθά να ξεπεραστούν κάθε είδους δοκιμασίες. Σταδιακά οι στερεότυπες απόψεις για το καλό και το κακό ανατρέπονται. Αυτό, το οποίο αποδεικνύεται καλό θριαμβεύει και το κακό κατακρημνίζεται. Ο Ζαράστρο, του οποίου το πνευματικό φως θριαμβεύει στο τέλος του έργου, διακηρύσσει ότι πρέπει να υπερισχύσουν οι ανθρώπινες αξίες και η αγάπη να επικρατήσει της εκδίκησης..

Η παράσταση που υπογράφει ο διακεκριμένος Γάλλος σκηνοθέτης Αρνώ Μπερνάρ (αναβίωση σκηνοθεσίας Ίων Κεσούλης), είναι παραμυθένια, αστεία, αλλά και συγκινητική, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια του Μπρούνο Σβεγκλ μεταφέρουν τον θεατή σε έναν ιδιαίτερο κόσμο ανάμεσα στο φώς και το σκοτάδι.

Ο αρχιμουσικός Γιώργος Πέτρου διεύθυνε την Ορχήστρα της ΕΛΣ με ρυθμό και ένταση και έξοχους χρωματισμούς, αναδεικνύοντας τις μουσικές αρετές του έργου, ενώ η Χορωδία της ΕΛΣ υπό τον Αγαθάγγελο Γεωργακάτο υπήρξε φωνητικά ακριβής.

Τις εντυπώσεις έκλεψαν η Βασιλική Καραγιάννη, η οποία έδωσε μία άψογη φωνητικά ερμηνεία στο ρόλο της μοχθηρής βασίλισσας της Νύχτας και ο ακούραστος Χάρης Ανδριανός στο ρόλο του διασκεδαστικού Παπαγκένο.

Εξίσου καλοί ήταν ο Αντώνης Κορωναίος στο ρόλο του Ταμίνο, αλλά και οι Τζούλια Σουγλάκου - Γεωργία Ηλιοπούλου - Αγγελική Καθαρίου στους ρόλους των τριών κυριών.

Τελικά αξίζει να δει κάποιος τον Μαγικό Αυλό; Και βέβαια. Μη διστάσετε, ακόμη και αν εσείς οι ίδιοι δεν είστε φανατικοί του οπερατικού είδους, να φέρετε τα παιδιά σας σε επαφή με αυτό. Το έργο αυτό του Μότσαρτ, παρά την τρίωρη διάρκειά του, χαρακτηρίζεται από μία απλή, γραμμική αφήγηση, από μία εξαιρετικά μελωδική και ευμνημόνευτη μουσική και η σκηνοθεσία του Αρνώ Μπερνάρ είναι τόσο ονειρικά παραμυθένια, που μπορεί άνετα να διατηρήσει το ενδιαφέρον ακόμη και των μικρών παιδιών.

Γεωργία Οικονόμου
[email protected]