Η Έντα Γκάμπλερ είναι ανέτοιμη να «υποστεί» τη ζωή που η ίδια επέβαλε στον εαυτό της λέγοντας «ναι» στον γάμο με τον ανώριμο και κατώτερό της κοινωνικά ακαδημαϊκό Γιέργκεν Τέσμαν. Το παρελθόν ωστόσο της χτυπά την πόρτα, με τη μορφή του ανεκπλήρωτου έρωτά της και ο Άιλερτ Λέβμποργκ, εισβάλλει με ορμή στη ζωή της. Είναι, όμως, πολύ αργά. Η Έντα πια διασκεδάζει την πλήξη της παίζοντας με τις τύχες των ανθρώπων γύρω της. Τα περιθώρια στενεύουν, ωστόσο, και για την ίδια, όταν έρχεται αντιμέτωπη με τις μεγαλύτερες φοβίες της. Η τραγική κατάληξη φαντάζει ως μόνη επιλογή…
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσέγγισε το διάσημο αυτό έργο του Ερρίκου Ίψεν με συγκρατημένο σεβασμό και μας παρέδωσε μία παράσταση κλασική στη βάση της, αλλά διανθισμένη με διάφορες ποπ πινελιές που ναι μεν της χάρισαν ένα διαφορετικό στίγμα, ωστόσο όχι μόνο δεν την απογείωσαν, αλλά της δημιούργησαν και αρκετά προβλήματα. Καταρχάς επέβαλε ένα εξεζητημένο στυλιζάρισμα στο παίξιμο των ηθοποιών, που δεν τους βοήθησε καθόλου στην ενδοσκόπηση των ηρώων τους και στην έκφραση του δαιδαλώδη ψυχισμού τους. Έτσι, νιώσαμε πως η ανάγνωση του κειμένου του Ίψεν ήταν επιφανειακή, καθώς με εξαίρεση τον χαρακτήρα της Γκάμπλερ, όλοι οι άλλοι χαρακτήρες εμφανίστηκαν μονοδιάστατοι, ενώ τα ιψενικά τρίγωνα του έργου ήταν σχεδόν αόρατα. Μεγάλη ένσταση έχουμε και ως προς τα κοστούμια της παράστασης του Γιώργου Σεγρεδάκη, καθώς άλλα ήταν τελείως αψυχολόγητα, χωρίς κανέναν ειρμό να τα συνδέει, ενοχλητικά συγχρονοκλασικά, με αλλόκοτα χρώματα και άλλα στενά, που δεν προσάρμοζαν καν στα σώματα των πρωταγωνιστών. Εξαίρεση σ΄αυτήν την κακογουστιά αποτέλεσε η Δήμητρα Ματσούκα, της οποίας τα ρούχα ήταν επιβλητικά και άκρως… γκαμπλερικά.
Η Δήμητρα Ματσούκα μάς κέρδισε στο ρόλο της Γκάμπλερ, καθώς ουσιαστικά κατάφερε να σηκώσει στους ώμους της ολόκληρη την παράσταση, αλλά και να εκφράσει τον ψυχισμό της ιψενικής ηρωίδας σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, μεταφέροντάς μας την πλήξη και την ανία της καθημερινότητάς και των επιλογών της. «Η μοναδική μου πραγματική κλίση είναι να βαριέμαι μέχρι θανάτου», αναφέρει χαρακτηριστικά στο δικαστή Μπρακ. Μία φράση που εμπερικλείει όλη τη βιοθεωρία της, μία φράση που την ωθεί στο να παίξει ρώσικη ρουλέτα με τις ζωές όλων των ηρώων του έργου. Μόνο και μόνο για να μη βαριέται…
Έκπληξη αποτέλεσε η ερμηνεία του νεαρού Γιάννη Τσεμπερλίδη στο ρόλο του Γιέργκεν Τέσμαν. Μολονότι άργησε λίγο να …ζεσταθεί υποκριτικά, μετά το πρώτο μισάωρο απέδειξε πως είχε μελετήσει τον χαρακτήρα του ανώριμου καθηγητή και λόγιου που φοβάται να τολμήσει να γράψει το έργο της ζωής του, του ανθρώπου που δίνει στη ζωή του νόημα μέσα από τις ζωές και τις ατυχίες των άλλων. Εξαιρετική η Κατερίνα Διδασκάλου στο ρόλο της θείας του Γιέργκεν έδωσε στην παράσταση έναν καθαρόαιμα ιψενικό αέρα, ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος της. Ο Ακύλλας Καραζήσης στο ρόλο του δικαστή Μπρακ έδωσε μία άνιση ερμηνεία, καθώς δεν κατόρθωσε να κρατήσει την ισορροπία ανάμεσα στο χαρακτήρα του και τις σκηνοθετικές απαιτήσεις που του επέβαλαν συχνά ένα υπερβολικό κινησιολογικό στυλιζάρισμα. Ο Γιάννης Στάνκογλου ως δυναμικός, εμπνευσμένος, αλλά και αυτοκαταστροφικός Άιλερτ Λέβμποργκ, είχε κάποιες καλές στιγμές, ιδιαίτερα από τη στιγμή του τραυματισμού του και μετά. Γενικότερα, ωστόσο, μας δημιούργησε την αίσθηση πως δεν κατάφερε να βρει τους κατάλληλους διαύλους επικοινωνίας με τον ήρωα του, διαύλους που θα του επέτρεπαν να απογειώσει την ερμηνεία του. Κρίμα, γιατί θεωρούσαμε πως αυτός ο ρόλος θα του ταίριαζε.. γάντι. Απογοητευτική ήταν η ερμηνεία της Βασιλικής Τρουφάκου (που σημειωτέον ήταν και η πιο κακοντυμένη) στο ρόλο της Τέα, καθώς έδωσε μία τελείως εκτελεστική, απλή, μονοδιάστατη ερμηνεία, δημιουργώντας μας την αίσθηση πως είχε «κολλήσει» πλήξη από την Εντα Γκάμπλερ.
Να σημειωθεί τέλος, πως η σχεδόν δυόμισι ώρες, χωρίς διάλειμμα, διάρκεια της παράστασης στα άβολα καθίσματα του θεάτρου Σημείου, καθιστούν την παρακολούθησή της εξαιρετικά κουραστική…
Αξίζει να δει κάποιος αυτήν την Έντα Γκάμπλερ; Αν έχετε εξαντλήσει τις επιλογές σας στη θεατρική Αθήνα, ναι. Δεν θα χάσετε το χρόνο σας, αλλά μην περιμένετε να βγείτε γοητευμένοι από την παράσταση.
Γεωργία Οικονόμου
[email protected]
