Αποκλειστικές εικόνες της Μπάρμπα ως Μαλένα! [photos +συνέντευξη]

20.12.2014
Το 2000 η Monica Belluci βγήκε στους δρόμους της Σικελίας μιας άλλης εποχής και μαγνήτισε όλα τα ανδρικά βλέμματα χωρίς να κάνει κάποια προσπάθεια παραπάνω. Απλά παραδόθηκαν όλοι στη γοητεία της χωρίς δεύτερη σκέψη και η Malena έγινε ο ρόλος που όχι μονο στιγμάτισε την κινηματογραφική της καριέρα αλλά έδωσε την εντύπωση πως δε μπορούσε να την υποδυθεί άλλη εκτός από την γυναίκα η οποία αποτελεί την προσωποποίηση της ιταλικής γοητείας.

14 χρόνια μετά η Βάνα Μπάρμπα αναλαμβάνει να μεταφέρει αυτή την κινηματογραφική περσόνα από το σελουλόιντ στο θέατρο στην πιο ώριμη ίσως φάση της ζωής της. Η ίδια έτσι κι αλλιώς ζήσει εποχές αποθέωσης μπροστά από τους φωτογραφικούς και κινηματογραφικούς φακούς, είναι μία από τις διαχρονικές αξίες στη λίστα των ωραιότερων γυναικών εντός συνόρων και τώρα συναντάει στη σκηνή την Ιταλίδα που ταρακούνησε την κλειστή κοινωνία ενός χωριού με την εντυπωσιακή ομορφιά της.

Μπήκαμε σε μία από τις πρόβες, τραβήξαμε φωτογραφίες και από τα λίγα λεπτά που μιλήσαμε μαζί της καταλάβαμε πως έχει μεγάλη χαρά κι ενθουσιασμό για την παράσταση και τους συνεργάτες της και έχει πλήρη συναίσθηση για την οποια σύγκριση ακοληθήσει.

Πώς προέκυψε η συνεργασία
Μου το πρότεινε ο Χάρης Βορκά(σκηνοθέτης). Είναι ένα αγαπημένο έργο, το θυμόμαστε όλοι και ήταν ένα άθλος η πραγματοποίηση τους γιατί φτιάχτηκε σμέσα σ' ενάμιση μήνα. Πιστεύω πολύ στο σύμπαν, υπάρχει μια περίεργη νομοτέλεια που γίνονται τα πράγματα κι εμείς είμαστε απλώς παρατηρητές και σε πολλές περιπτώσεις είναι γραφτό να γίνονται. Με τον Χάρη δεν έχουμε ξανασυνεργαστεί κι είμαι ενθουσιασμένη με τη δουλειά του.

Στοιχείο διαφορετικότητας
Με ιντριγκάρει ότι είμαστε εντελώς αντίθετες με τη Μαλένα γι' αυτό πρέπει να γίνει μια άλλη διαδικασία στην προετοιμασία του ρόλου. Εγώ είμαι πολύ εξωστρεφής ενώ εκείνη είναι μια γυναίκα συμβατική, καθολου έντονη σαν περσόνα και φυσικά πανέμορφη. Η ομορφιά της ήταν τόσο “αντικανονική” που προκαλούσε μόνο και μόνο με την παρουσία της οπότε αυτό που βγάζει αυτό το έργο και μ'ενδιαφέρει πολύ είναι η διαφορετικότητα σε διάφορους τομείς. Η ομορφιά, η ομοφυλοφιλία, η ευφυία ή οποιοδήποτε συναίσθημα διαφορετικό που καμία κοινωνία δεν ανέχεται.

Προσέγγιση χαρακτήρα
Είναι κόντρα ρόλος κι αυτό είναι το πιο δύσκολο. Ήθελα πολύ να τονίσω τη δωρικότητα της γιατί το θέατρο είναι πολύ διαφορετικό από το σινεμά και πρέπει να είναι πιο εξωστερφής η ερμηνεία. Δε μπορεί δηλαδή να έχει μόνο τα εξωτερικά στοιχεία και τις κινήσεις αλλά και πολλά άλλα πράγματα. Στην παράσταση προσπαθώ αυτή τη θεατρικότητα να τη μαζέψω -γιατί εγώ είμαι πιο πληθρωρική κι έντονη σαν προσωπικότητα- και κρατάς ας πούμς πάντα μία τσάντα πολύ σφιχτά κι αυτό συμβολίζει τη συβατικότητα και το “κλείσιμο” που έχουν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής. Η Μαλένα δε θα μπορούσε ποτέ να βρίσει άσχημα, να τσακωθεί, δεν ήταν ανεξάρτητο πνεύμα αλλά ήθελε να παντρευτεί, να ενταχθεί στην κοινωνία αλλά εκείνη δεν τη δέχτηκε γιατί ήταν πολύ διαφορετική.

Η σύγκριση με τη Monica Belluci
Πώς να μη με αγχώσει! Όμως έχω απελευθερωθεί από αυτό κι έχω αποδεχθεί ότι η σύγκριση είναι μοιραία αλλά και τραγική γιατί δε μπορείς να συγκριθείς με τη θεά! Η Monica είναι μοναδική, δεν την φτάνεις οπότε εγώ επικεντρώνομαι στην ιστορία και ότι υποδύομαι μία γυναίκα που στα νιάτα της υπήρξε πάρα πολύ όμορφη. Είναι ένα ιταλικό μελόδραμα όπως πχ το Φιντανάκι του Χορν.

Σκηνοθετική προσέγγιση
Είναι πολύ μίνιμαλ, όλα διαδραματίζονται μπροστά από ένα μαύρο πανί, ακούγονται οπερατικές μουσικές και στο επίκεντρο είναι το έργο καθεαυτό. Δεν έχει ρεαλιστικά πράγματα κι αυτό ειναι που το κάνει ακόμα πιο ωραίο.

Ιταλικός κινηματογράφος
Λατρεύω τον ιταλικό νεοραλισμό, δεκαετίες '40 και '50. Αγαπώ πολύ τους Nino Rota, Αδερφούς Taviani, Federico Fellini των οποίων τα έργα μην ξεχνάμε πως επηρεάσαν πολύ το ευρωπαϊκό σινεμά και ήταν μοναδικοί σε αυτό που έκαναν. Χαίρομαι πολύ που κάνουμε αυτό το έργο γιατί έχουμε πολλά κοινά με τους Ιταλούς σαν νοοτροπία και συμπεριφορά.

Πως είναι να κάνεις θέατρο σε μία δύσκολη εποχή
Tώρα είναι η χειρότερη εποχή για να στραφεί ο κόσμος στο θέατρο και με όλα αυτά που συμβαίνουν είναι μαύρα Χριστούγεννα για μας. Για μένα είναι ψυχοθεραπεία, πνευματικά είναι μία μεγάλη ανάγκη να βγάλω προς τα έξω τον πόνο μου και να λυτρωθώ από την καθημερινότητα. Γιατί όταν είσαι πάνω στη σκηνή μαγεύεσαι αλλά όταν κατεβαίνεις είναι χιλιάδες τα άγχη. Σου περνάνε σκέψεις όπως “Θα υπάρχουμε αύριο;” “Θα συνεχίσει αυτή η παράσταση;”...είναι όλα ρευστά και είναι τρομερά ψυχοφθόρο.

Φωτογραφίες/συνέντευξη: Κική Παπδοπούλου

Info
Θέατρο ΟΡΦΕΑΣ (πρώην Χατζηχρήστου), Πανεπιστημίου 38 (δίπλα από μετρό Πανεπιστήμιο)

Τηλέφωνα: 210-3604618, 210-3626832

Πρεμιέρα Σάββατο 20 Δεκεμβρίου