Το αποτέλεσμα ωστόσο, αποδείχθηκε κατώτερο του αναμενομένου. Ο λόγος; Νιώσαμε πως ο Κώστας Φιλίππογλου προσπάθησε να φέρει τον Τσέχωφ στα μέτρα του με οποιοδήποτε τίμημα. Και ναι μεν αυτό είναι θεμιτό και ίσως για πολλούς το ζητούμενο, αρκεί όμως να η προσπάθειά αυτή να αναδεικνύει όλες τις πτυχές του έργου και των ηρώων του. Αυτό δυστυχώς δεν επετεύχθη στην εκδοχή που επέλεξε να μας παρουσιάσει ο Φιλίππογλου και τελικά παρακολουθήσαμε έναν πιο απόμακρο «Γλάρο», χωρίς πολλά συναισθηματικά επίπεδα και κορυφώσεις. Ο σκηνοθέτης έστησε μια παράσταση βασισμένη πάνω στις τεχνικές του σωματικού θεάτρου, κάτι που ξέρει να κάνει με τρομερή μαεστρία, μας χάρισε πολύ δυνατές σκηνές, πρωτοτύπησε, αλλά δεν κατάφερε να μας κάνει να βυθιστούμε μέσα στην αλλόκοτη κοινωνία του Ρώσου συγγραφέα, ίσως γιατί οι ηθοποιοί πολλές φορές εγκλωβίζονταν μέσα στις ίδιες τις κινήσεις τους.
Κρίμα, γιατί και εξαιρετικό έμψυχο δυναμικό είχε στη διάθεσή του και ένα λιτό, αλλά πολύ έξυπνο και λειτουργικό σκηνικό (του Κέννυ Μακλέλλαν) και το τέχνασμα της χρήσης των κουστουμιών στη θέση των τεσσάρων ηρώων - σκιών της ιστορίας λειτούργησε άψογα και συνέβαλε στη δημιουργία ενός τσεχωφικού κλίματος (τα σκιώδη αυτά ανδρείκελα αποτελούσαν ουσιαστικά τα alter ego των έξι βασικών πρωταγωνιστών της παράστασης και εμψυχώθηκαν από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές).
Οι ηθοποιοί ήταν στην πλειοψηφία τους πολύ καλοί, καθώς κατάφεραν να αναπαραστήσουν τη μικρή, σπουδαία, διπολική ζωή τους και μας έδειξαν πως από τη μια στιγμή στην άλλη ερωτεύονται, απελπίζονται, γελούν, κλαίνε, πως ζουν και πως αυτοκτονούν, σαν να μην υπάρχει αύριο ή καλύτερα σαν να μην υπάρχει σήμερα...
Έκπληξη αποτέλεσε για εμάς η ερμηνεία του νεαρού Γιάννη Καραούλη στο ρόλο του Κώστια, καθώς μας χάρισε μία υποδειγματικά εσωτερική ερμηνεία με αξιοπρόσεχτη υποδόρια δυναμική. Υπερβολικά ευαίσθητος ο Κώστια ζει στη σκιά του μητρικού… ζυγου , προσπαθώντας μάταια να κερδίσει την ολοκληρωτική αποδοχή της μητέρας του και ταυτόχρονα αθεράπευτα ερωτευμένος, πληγώνεται ανεπανόρθωτα, όταν η αγαπημένη του Νίνα αποφασίζει να εγκαταλείψει το σπίτι και να ακολουθήσει τον Τριγκόριν.
Ο ρόλος της Αρκαντίνα ταίριαζε εκ των προτέρων «γάντι» στην Ναταλία Τσαλίκη και αυτό η έμπειρη ηθοποιός το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης. Κατάφερε να ισορροπήσει στις πολλαπλές ψυχολογικές διακυμάνσεις του ρόλου της και να μας πείσει ως μητέρα και ως… γυναίκα.
Εξαιρετικός ο Αλέξανδρος Λογοθέτης στο ρόλο του Τριγκόριν κατάφερε να μας σκιαγραφήσει άριστα το εύθραυστο και το υποκινούμενο στοιχείο του χαρακτήρα του. Στο ίδιο επίπεδο ερμηνευτικά κινήθηκε και ο Γιάννης Στεφόπουλος που έδωσε μία πολύ καλή ερμηνεία ως Σόριν, αδελφός της Αρκαντίνα. Η Σοφία Γεωργοβασίλη στο ρόλο της Νίνας δεν κατάφερε να μας πείσει απόλυτα, καθώς μας χάρισε μεν εξαιρετικές στιγμές, αλλά στο τέλος μας άφησε μία σχετικά αδιάφορη γεύση. Η αλήθεια βέβαια είναι πως πολλές φορές την ερμηνεία της υπερκάλυπταν οι υπερβολικές σκηνοθετικές απαιτήσεις, καθώς πολλές φορές νιώσαμε πως η νεαρή ηθοποιός δεν είχε την ελευθερία των εκφραστικών μέσων που χρειαζόταν ως Νίνα. Η Ίριδα Μάρα, τέλος, ήταν για εμάς ο πιο αδύναμος κρίκος, καθώς από την αρχή έως και το τέλος είχε μία άκαμπτη, σχεδόν μανιερίστικη στάση που έμοιαζε ασύνδετη με το υπόλοιπο σύνολο.
Αξίζει τελικά να δει κάποιος αυτόν τον Γλάρο; Ναι, αν και μόνο αν έχει δει και πολλούς άλλους Γλάρους….
INFO:
Από 6 Νοεμβρίου
Θησείον – Ένα θέατρο για τις τέχνες: Τουρναβίτου 7, Θησείο
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΑΜΕΙΟΥ: 210 3255444
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ : Aπό 6 Νοεμβρίου 2014
ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ : Πέμπτη 21.00, Παρασκευή 21.00, Σάββατο 21:30, Κυριακή 21.00
Ticket Services: Πανεπιστημίου 39 (εντός Στοάς Πεσμαζόγλου)
Τηλεφωνική αγορά: 210 7234567 Online: www.ticketservices.gr
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό: 16 €
Φοιτητικό, άνω των 65, ανέργων: 12 €
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
100 λεπτά
