Αυτήν την περίοδο ενσαρκώνει το ρόλο της στο ρόλο της Νίνας στον ατμοσφαιρικό και…σωματικό Γλάρο που παρουσιάζεται στο θέατρο Θησείον υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Κώστας Φιλίππογλου. Εμείς μιλήσαμε μαζί της και διυλίσαμε τον… μεγάλο Ρώσο δραματουργό…
e-go: Τι είναι αυτό που σας κέντρισε να συμμετέχετε στην συγκεκριμένη παράσταση;
Σοφία Γεωργοβασίλη: Αρχικά ο σκηνοθέτης Κώστας Φιλίππογλου με τον οποίο είχα κάνει ένα σεμινάριο σωματικού θεάτρου, στο Αμόρε το 2005, όπου είχα ξετρελλαθεί και φυσικά το ίδιο το έργο. Είναι αριστουργηματικό.
Τι διαφορετικό θα δούμε σ΄αυτόν τον Γλάρο;
Δεν θα δείτε αρκετές σκηνές που κόπηκαν για λόγους δραματουργίας αλλά και πρακτικούς. Ο Κώστας είχε στο μυαλό του περισσότερο την απόδοση της ουσίας του έργου και προς τα ‘κεί κινηθήκαμε. Αυτό απο μόνο του είναι κάτι διαφορετικό. Τα έργα του Τσέχωφ είθισται να ανεβαίνουν ολόκληρα και να διαρκούν το λιγότερο δύο ώρες..χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι είναι κάτι αρνητικό. Επίσης προσπαθήσαμε να βρούμε πώς τα σώματα μέσα στον χώρο αποδίδουν το νόημα του κειμένου, σε συνδυασμό με αυτό, κι όχι ο λόγος αυτός καθαυτός.
Μιλήστε μας λίγο για την Νίνα που υποδύεστε… Την συμπαθήσατε;
Ναί, και την συμπαθώ ακόμα. Είναι ένα παιδί με ορμή και όνειρα. Πέφτει με τα μούτρα στον έρωτα και τις φιλοδοξίες της. Είναι συγκινητική η πορεία της μέσα στο έργο. Βλέπεις καθαρά πως στη ζωή τα πράγματα που εσύ θεωρείς σημαντικά και σπουδαία σε άλλους φαίνονται ματαιόδοξα, κι αυτό έχει μια τρομερή ειρωνεία μέσα του. Αυτό συμβαίνει και σε ‘κείνη. Ο άνθρωπος που έγινε η αφορμή να κυνηγήσει τα όνειρά της έγινε και η καταστροφή της. Εγκαταλείπει τον τόπο της κι έναν τρόπο ζωής που πιθανά θα την οδηγούσε στη μιζέρια, ψάχνοντας το καλύτερο και επιστρέφει σε χειρότερη μοίρα απ’ ό,τι πριν. Επιστρέφει τσακισμένη, μιλάει σαν την τρελή, αλλά σχεδόν σοφά κι αυτό γιατί έχει πια συμπυκνωμένη εμπειρία ζωής. Δύο χρόνια ήταν αρκετά για να την μεγαλώσουν κατά πολύ. Είναι ο μόνος χαρακτήρας στο έργο με τόσο δραματική αλλαγή.
Πόσο διαχρονικός είναι ο λόγος του Τσέχωφ; Υπάρχουν αντιστοιχίες με το σήμερα;
Νομίζω μόνο αν πάψει η ζωή όπως την ξέρουμε θα σταματήσουν να είναι διαχρονικά τα έργα του. Δεν είμαι αναλυτής κειμένων αλλά ως απλός άνθρωπος όταν διαβάζω τα κείμενα του ταυτίζομαι, γελάω, κλαίω, θυμώνω..Η συγκίνηση αυτή δε μπορεί παρά να με πείθει ότι το έργο του έχει διαχρονική αξία και μιλάει σε μας που τον διαβάζουμε τώρα και σ αυτούς που θα τον διαβάζουν σε έναν αιώνα. Άνθρωποι που πέφτουν πάνω στον τοίχο της ίδιας τους της ύπαρξης άλλοτε μαλακά κι άλλοτε με φόρα, άνθρωποι που υποφέρουν απο βαρεμάρα επαναλαμβάνοντας τα βαρετά μοτίβα της καθημερινότητας τους και γκρινιάζοντας ταυτοχρόνως πως βαριούνται. Έχει χιούμορ ο Τσέχοφ στα γραπτά του. Είναι μια διατριβή πάνω στο ανθρώπινο είδος που εμπεριέχει τα πάντα. Αναλύει τους χαρακτήρες του με χειρουργική ακρίβεια. Φαντάζομαι το ότι ήταν γιατρός βοήθησε αρκετά σ’αυτό. Κι αυτοί οι χαρακτήρες υπάρχουν στο εδώ και τώρα.
Τι συμβολίζει για εσάς ο Γλάρος;
Διαβάζοντας για το έργο και ψάχνοντας την σημειολογία της λέξης κάπου διάβασα πως μεταξύ άλλων ο γλάρος είναι ένα ανθεκτικό, σαρκοβόρο και δυνατό πτηνό, αλλά όχι άτρωτο. Λίγο πολύ ό,τι είναι ο άνθρωπος. Μάλλον συμβολίζει ένα κομμάτι της φύση μας.
Αγαπημένη σας φράση από το έργο…
Υπάρχει μια φράση του Τουργκένιεφ: Ευτυχία είναι να έχεις μία στέγη και μιά ζεστή γωνιά τις νύχτες που σφυρίζει ο άνεμος κι εγώ είμαι ένας γλάρος που..Όχι, λάθος.
Μελλοντικά σχέδια
Στο θέατρο δεν έχω κλείσει κάτι προς το παρόν. Αυτή την περίοδο είμαι στη διαδικασία γραψίματος σεναρίου για μια μεγάλου μήκους ταινία και ελπίζω να κάνω σύντομα την επόμενη μικρού μήκους μου. Θα δούμε..
Γεωργία Οικονόμου ([email protected])
*Η φωτό της Σ Γεωργοβασίλη είναι του Κωστή Λιέρου
