Το πορτρέτο, που είχε δοθεί από τον συνθέτη στην ξαδέρφη του Maria Anna Thekla Mozart σε αντάλλαγμα ενός δικού της, αποτυπώνει τον 21χρονο Μότσαρτ σε μία σημαντική στιγμή της ζωής του, τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.
Το δώρο του Μότσαρτ στην Maria Anna αναφέρεται αρκετές φορές στα γράμματα που έγραψε προς αυτήν. Ως μία ένδειξη της φευγαλέας ερωτικής προσκόλλησης μεταξύ του συνθέτη και της πρώτης του αγάπης, ο πίνακας, που πιθανότητα είχε φορεθεί ως μενταγιόν, θα είναι το κεντρικό κομμάτι της δημοπρασίας Music, Continental and Russian Books and Manuscripts sale από τον Οίκο Sotheby’s, με εκτίμηση που φτάνει τις £200,000- 300,000.
Η μινιατούρα, η οποία σπάνια έχει παρουσιαστεί έγχρωμη, προσφέρεται προς πώληση από τους ίδιους τους απογόνους της Maria Anna.
Ο Dr Stephen Roe, Sotheby’s Worldwide Head of Books & Manuscripts, σχολίασε: «Ως ένας από τους δύο μόνο αυθεντικούς πίνακες ζωγραφικής του Μότσαρτ σε ιδιωτικά χέρια και ένας από τους δώδεκα περίπου αυθεντικούς πίνακες ζωγραφικής και σχέδια του συνθέτη, η σημασία αυτού του αντικειμένου είναι σχεδόν απαράμιλλη. Αυτό που είναι ιδιαίτερα συναρπαστικό είναι ότι το πορτρέτο δεν έχει αναπαραχθεί ποτέ έγχρωμο στην κλασσική βιβλιογραφία για τον Μότσαρτ, και τώρα είναι η στιγμή που τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της μινιατούρας μπορούν να εκτιμηθούν ευρύτερα.
Τα χαρακτηριστικά του Μότσαρτ προβάλλουν ως αποκάλυψη, οι λεπτομέρειες στο πρόσωπο είναι αξιοσημείωτες, καθώς σχηματίζονται από μικροσκοπικές κουκίδες με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια και λεπτότητα, και μια θαυμάσια φωτεινότητα διαποτίζει ολόκληρη την εικόνα. Ο καλλιτέχνης, αν και άγνωστος, έχει συλλάβει την ουσία του συνθέτη».
Το πορτρέτο, ζωγραφισμένο από έναν ανώνυμο καλλιτέχνη το 1777, και μετρώντας περίπου 4 εκατοστά σε ύψος, διακρίνεται από μια συγκινητική απλότητα και φρεσκάδα. Ο Μότσαρτ, φορώντας ένα κόκκινο παλτό και με ξανθιά σκόνη στα μαλλιά του που είναι πιασμένα με ένα μεγάλο μαύρο φιόγκο, ατενίζει άμεσα το θεατή με μία παιχνιδιάρικη και εξωστρεφή έκφραση. Χρονολογείται στις αρχές του βαρυσήμαντου ταξιδιού του από το Mannheim στο Παρίσι (Σεπτέμβριος 1777 - Ιανουάριος 1779), κατά το οποίο ο Μότσαρτ συνέθεσε τη Σονάτα Κ.304 για Βιολί σε Ε-ελάσσονα και τη Σονάτα Κ.310 σε Α-ελάσσονα.
Η παραμονή των δύο εβδομάδων στο Augsburg τον Οκτώβρη του 1777 έφερε ξανά σε επαφή τον Μότσαρτ με την 18χρονη ξαδέρφη του, τη μόνη κόρη του θείου του Μότσαρτ, του βιβλιοδέτη Franz Aloys Mozart. Μαζί της ο Μότσαρτ απέκτησε μία παιχνιδιάρικη, στενή φιλία που εκφράστηκε μέσω μίας περίφημης σειράς από εννέα επιστολές μεταξύ 31 Οκτωβρίου του 1777 και 23 Οκτωβρίου του 1781. Σε αυτές τις επιστολές (γνωστές ως Bäsle-Briefe), ο Μότσαρτ επιδεικνύει ένα σκατολογικό χιούμορ μέσω λαμπρών, υβριστικών στοιχείων λεκτικής φαντασίας που έχουν ποικιλοτρόπως διασκεδάσει, αηδιάσει και φέρει σε αμηχανία τις επόμενες γενιές.
Η αλληλογραφία τους αποκαλύπτει ότι ο συνθέτης είχε ζητήσει ένα πορτρέτο της Maria Anna, και αυτή ένα από εκείνον. Αυτή η ανταλλαγή πορτρέτων δεν ήταν προάγγελος όμως μιας μόνιμης προσκόλλησης. Ο Μότσαρτ ερωτεύτηκε βαθιά, και χωρίς ανταπόκριση, την Aloysia Weber στο Mannheim. Αν και υπάρχουν αναφορές ότι μετ’ έπειτα η Maria Anna μίλησε ελάχιστα και απρόθυμα για τη σχέση της με τον Μότσαρτ, είναι βέβαιο ότι είχε φυλάξει με προσοχή το πορτρέτο που της είχε δώσει ο ξάδερφός της, το οποίο τελικά κληροδοτήθηκε σε ένα μέλος της οικογένειας μετά το θάνατό της στα 82 της χρόνια το 1841.
