Η παράσταση είναι συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου και της Comédie de Reims και γίνεται με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Eλλάδος στο πλαίσιο του προγράμματος «Ελλάς Γαλλία Συμμαχία 2014».

Η ιδέα για τη «Δυτική αποβάθρα» γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, στις όχθες του ποταμού Χάντσον, δυτικά του Μανχάταν, όπου υπήρχε ένα μεγάλο, έρημο υπόστεγο που ανήκε στις παλιές αποβάθρες. Εκεί ο Κολτές οραματίστηκε ένα τόπο-πέρασμα όμοιο με σταυροδρόμι, ένα μετα-μοντέρνο γκέτο μύησης ή απώλειας για κάθε καρυδιάς καρύδι που ξεβράζεται δίπλα στο ποτάμι, μια «γκρίζα ζώνη» μεταξύ ζωής και περιθωρίου, ελπίδας και εξαθλίωσης.

Σ΄ αυτόν τον αστικό «λαβύρινθο» θα σμίξουν όλοι οι ήρωες του έργου: Ο Κοχ, οικονομικός διευθυντής που κατασπατάλησε σκανδαλωδώς μια περιουσία και ψάχνει μια γωνιά για να πεθάνει, η βοηθός του Μονίκ, ο Αμπάντ, ο μαύρος περήφανος μετανάστης που δεν μιλάει σε κανέναν, ο ντίλερ Σαρλ που ούτε κοιμάται, ούτε ονειρεύεται και «εξουσιάζει» τον Αμπάντ… Κάτω από το ίδιο σκοτεινό υπόστεγο, στην άκρη του αυτοκινητόδρομου, οι ήρωες θα προσπαθήσουν το ακατόρθωτο σε μια συνάντηση μοιραία για όλους: να συνδιαλαγούν σε μια άγνωστη γλώσσα, που οι κοινωνικές διαφορές αλλά και η εσωτερική απομόνωση του καθενός αποκλείουν την αποκρυπτογράφησή της. Κάθε πιθανότητα εγγύτητας και επικοινωνίας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη μέχρι το τέλος.

«Εδώ, λοιπόν, στη μεγάλη χώρα του θεάτρου, την αναστατωμένη, την πληγωμένη από την οικονομική κρίση, σ’ αυτήν θα παίξουμε τη ‘Δυτική αποβάθρα’. Στην Αθήνα, σήμερα», σημειώνει για την παράσταση ο Λουντοβίκ Λαγκάρντ.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Σε μια καθολική, μεσοαστική οικογένεια της ανατολικής Γαλλίας μεγαλώνει ένα παιδί που έχει ίνδαλμά του τον Ρεμπώ και μισεί την έμμισθη εργασία. Ταξιδεύει συνεχώς: Νέα Υόρκη, Σοβιετική Ένωση, Αφρική, Λατινική Αμερική. Στα διαλείμματα παρακολουθεί μαθήματα σκηνοθεσίας στο Εθνικό Θέατρο του Στρασβούργου και γράφει μανιωδώς. Το 1975 κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Ένα χρόνο μετά μπαίνει για αποτοξίνωση. Το 1986 ο Πατρίς Σερώ σκηνοθετεί την «Δυτική αποβάθρα». Το 1987 ανεβαίνει το έργο «Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» και το 1988 ολοκληρώνει, μεταξύ άλλων, τον «Ρομπέρτο Τσούκκο», που σκηνοθετεί δυο χρόνια μετά ο Πέτερ Στάιν στη Σάουμπύνε. Πεθαίνει από έιτζ το 1989, σε ηλικία μόλις σαράντα ενός ετών.

Σκηνοθεσία: Ludovic Lagarde
Δραματουργία: Marion Stoufflet
Σκηνικά: Antoine Vasseur
Φωτισμοί: Sébastien Michaud
Κοστούμια: Εύα Νάθενα
Βίντεο: Γρηγόρης Ρέντης
Ήχος: David Bichindaritz
Βοηθός ενδυματολόγου: Αλέγια Παπαγεωργίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Βαμβούκος

Διανομή (αλφαβητικά)
Σαμουήλ Ακιμόλα Αμπάντ
Αναστασία-Ραφαέλλα Κονίδη Κλερ
Γιώργος Κοτανίδης Ροντόλφ
Δημήτρης Λάλος Σαρλ
Θέμις Μπαζάκα Σεσίλ
Μαρία Ναυπλιώτου Μονίκ
Γιάννης Νιάρρος Φακ
Νίκος Χατζόπουλος Κοχ

ΙΝFO:

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΣΚΗΝΗ «ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ», Αγίου Κωνσταντίνου 22-24 , τηλ. 210.5288170-171, 210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας) και στο www.n-t.gr

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00
Κυριακή 19.30

Τιμές εισιτηρίων: 15Euro, 10Euro (φοιτητικό)
κάθε Τετάρτη (απογευματινή) και Πέμπτη 13Euro