Με αφορμή την παράσταση αυτή μιλήσαμε με τον Δημήτρη Αγαρτζίδη και μαζί του βυθιστήκαμε για λίγο στις μνήμες της παιδικής μας ηλικίας.
e-go: Πείτε μας λίγα λόγια για την «Περσινή αρραβωνιαστικιά»…
Δημήτρης Αγαρτζίδης: Η «Περσινή αρραβωνιαστικιά» είναι το πρώτο διήγημα του βιβλίου με το οποίο συστήθηκε η Ζυράννα Ζατέλη στο αναγνωστικό κοινό. Πρόκειται για την εξομολόγηση μιας γυναίκας για τον πρώτο έρωτά της, τον Μάρκο σε ηλικία δώδεκα περίπου ετών. Αυτός ο έρωτας και η βίαιη ανατροπή του θα γίνει η αφορμή για την σεξουαλική της αφύπνιση και το πέρασμα της από το παιδί στον κόσμο των ενηλίκων.
e-go: Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο διήγημα της Ζυράννας Ζατέλη; Τι είναι αυτό που σας γοήτευσε περισσότερο;
Δ.Α: Πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο διήγημα. Μέσα από τις λέξεις του αποκαλύπτεται ένας κόσμος πολύ βαθύς που μιλά για την παιδική ηλικία, τις μνήμες μας, μνήμες που έχουμε ξεχάσει, αλλά έχουν χαράξει μέσα μας ακατανόητες και μυστικές διαδρομές που μας καθορίζουν πια ως ενήλικες, ένας κόσμος που μιλά για τη σκληρή πραγματικότητα και καθημερινότητα που μας απομακρύνει από αυτό που λέμε "παράδεισος των παιδικών μας χρόνων ή αθωότητα". Και αυτό που είναι πολύ σημαντικό είναι ότι μέσα από μια απλή φαινομενικά γραφή και μια απλή ιστορία οι σκέψεις και οι αισθήσεις αναδύονται σχεδόν ύπουλα για να φτάσουν σε κάτι πολύ προσωπικό-προσωπικό του καθενός.
e-go: Που στοχεύετε ανεβάζοντας αυτήν την παράσταση;
Δ.Α: Μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας στάθηκε η αφορμή για να ασχοληθούμε με αυτό το διήγημα. Τώρα μετά από μια μεγάλη διαδρομή προβών που ο καθένας μας, η Τατιάνα, η Σύρμω, η Ξένια, ο Κωστής έχουμε μετατοπιστεί προσωπικά και συναισθηματικά από τη διαδικασία και το κείμενο νομίζω στόχος είναι να συμβεί αυτή η μετατόπιση και στους θεατές της παράστασης. Να γίνει η Περσινή Αρραβωνιαστικιά μια αφορμή για μια καινούρια σκέψη, ένα καινούριο αίσθημα, μια υπενθύμιση ενός παλιού αισθήματος..
e-go: Ποια η σημασία της πρώτης μας ηλικίας και της μνήμης της;
Δ.Α: Είναι καθοριστική. Υπάρχουν ψυχολογικές θεωρίες που θεωρούν μη ανατρέψιμη μια κακή παιδική ηλικία. Αυτό που είμαστε ως ενήλικες γεννιέται και θεμελιώνεται στα πρώτα μας χρόνια. Για το λόγο αυτό ως ενήλικες αναπτύσσουμε την απώθηση από γεγονότα που μας πλήγωσαν και μας πόνεσαν στην παιδική μας ηλικία. Κάθε ενήλικας κρύβει ένα πληγωμένο παιδί μέσα του και πρέπει να "τακτοποιήσει" αυτό τον πόνο προκειμένου να μπορέσει να ανταπεξέλθει στη φθορά και την πίεση της καθημερινότητας. Η μνήμη είναι το όπλο μας.
e-go: Αφορά η παράσταση αυτή τον σύγχρονο Ελληνα;
Δ.Α: Η Ζυράννα Ζατέλη στο διήγημά της και στο σύνολο του έργου της περιγράφει έναν κόσμο που οι ρίζες του βρίσκονται στην παράδοσή μας, απαλλαγμένες από το φολκλόρ. Καταγράφει την συναισθηματική δόνηση προσώπων που κατά τρόπο διαισθητικό μας είναι οικεία και συγγενικά. Χωρίς να υπογραμμίζει την καταγωγή, την υπενθυμίζει και την παρατηρεί. Η απόσταση που προσφέρει η παρατήρηση μας επιτρέπει να αναστοχαστούμε πάνω στην προσωπική ελευθερία, στην παρόρμηση, στην επιλογή, στις ρίζες μας.
Η Περσινή αρραβωνιαστικιά προσπαθεί να διαφύγει "από το βάρος και την αοριστία ενός κόσμου γεμάτου αντιθέσεις και γρίφους που την περιτριγυρίζει και την φοβίζει και όλα αυτά έτσι κι αλλιώς δεν την αφήνουν να ησυχάσει"*.
Υπό αυτήν την έννοια η παράσταση αφορά κάθε σύγχρονο άνθρωπο.
* Από το βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη "Στην ερημιά με χάρι".
Γεωργία Οικονόμου
