Συνήθως τέτοιες μέρες κάθεσαι και θυμάσαι τις σου έκανε πιο πολύ εντύπωση όλους αυτoύς τους 12 μήνες ξεχνώντας για άλλη μια φορά να τα μαζέψεις κάπου κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Εδώ πιο κάτω έιναι κάποιες παραστάσεις, ερμηνείες, ομάδες και μουσικές που θα κρατήσουμε στο ντουλάπι του 2013...
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
“Γκόλφω”. Το ωραιότερο ανέβασμα της γνωστής ερωτικής ιστορίας, η σκηνή που έκανε να κλάψουμε πιο πολύ φέτος, ένας εκπληκτικός θίασος, συγκινητικοί Καραθάνος και Φωτοπούλου.
“Ευρυδίκη”. Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου, η σχέση πατέρα- κόρης, η ατελείωτη συζήτηση αρκετές ώρες μετά την έξοδο
“Γιοι και Κόρες”. Το έξυπνο ανέβασμα, ο τρόπος που η μία ιστορία ακολουθούσε την άλλη, αυτό που σε πιάνει να θες να πεις σε όλο τον κόσμο να τη δει.
“Γλέντι στον καιρό της Πανούκλας”. Τα βλέμματα όλων, όλα αυτά τα λόγια που ειπώθηκαν νοητά, το σφίξιμο στο στομάχι.
“Τimeline Project” .Η social media κατάντια μας, η ζωή μέσα στην παράσταση και η παράσταση μέσα στη ζωή, τα εύστοχα σχόλια, η επικοινωνία με το κοινό.
“Οδύσσεια”. Το σύμπαν του Robert Wilson, η Μαρία Ναυπλιώτου, η κίνηση των ηθοποιών.
“Sacred Monsters”. Η τελειότητα στα πάντα, το χιούμορ, η απλότητα.
“Μικρή Γοργόνα” Η ευρηματικότητα του Θωμά Μοσχόπουλου, οι ωραίοι πρωταγωνιστές του, ο υπέροχος βυθός, τα παιδικά χαμόγελα.
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
Λυδία Φωτοπούλου – “Γκόλφω”. Πέρασε πολύ ώρα για να συνέλθουμε. Όποτε σκεφτόμαστε το μονόλογο της για την αγάπη , ζητάμε χαρτομάντηλα.
Άρης Σερβετάλης- “Κουρδιστό Πορτοκάλι”. Ιεροσυλία αν πούμε ότι ξεχάσαμε τον κινηματογραφικό Άλεξ;
Λένα Παπαληγούρα –“Αντιγόνη” & “Ξένος: Άουστρας ή Αγριάδα”. Ο ίδιος άνθρωπος σε δύο διαφορετικά έργα, τόσα πολλά χειροκροτήματα.
Κόρα Καρβούνη-“ Ευρυδίκη”. Από τις πιο ιδιαίτερες γυναικείες μορφές στις θεατρικές σκηνές πήγε τον ρόλο στα τάρταρα και τον απογείωσε με μεγάλη ευκολία.
Στέλιος Μάινας- “Τίρζα”. Στιβαρός, εύθραυστος, απίστευτη δυναμική.
Βίκυ Παπαδοπούλου – “Αφροδίτη με τη Γούνα”. Απέδωσε άψογα όλα τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα της Βάντα.
Δημήτρης Λιγνάδης- “Καμπαρέ”. Ο πιο εκφραστικός Λιγνάδης που έχουμε δει ποτέ.
Ιωάννα Παππά- “Medea Manhattan”. Κάθε ίντσα του προσώπου και του σώματος τσαλακώθηκε και δυναμιτίστηκε.
Ξένια Καλογεροπούλου- “Δήμιος του έρωτα”. Απλά την αγαπάς.
Αργύρης Ξάφης - “Γλέντι στον καιρό της πανούκλας”. Τα είπε όλα χωρίς να πει σχεδόν τίποτα.
ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ
“Πρώτη Ύλη”. Το χάρισμα του Δημήτρη Παπαϊώαννου να χαρίζει μαγεία με τόσο λιτα στοιχεία.
“Μιστέρο Μπούφο” .Τα κείμενα του Ντάριο Φο στα μαγικά χέρια των Επταρχείων.
"Η αληθινή Ταυτότητα της Τζίνα Ντέιβις" Η hi tech υποκρισία της πραγματικότητας μέσα σε λίγα τετραγωνικά και τα ταλαντούχα ανθρώπινα pixels.
ΟΜΑΔΕΣ
Sforaris – “Γιοι και Κόρες”
Vasistas – “Domino”
Kι όμως κινείται- “Σωματίδιο του Θεού”
ΠΥΡ- “Γλέντι στον καιρό της πανούκλας”
ΜΟΥΣΙΚΕΣ
Arctic Monkeys- “ΑΜ” Πιο heavy κθάρες, το τσουλούφι του Άλεξ, βρωμιά στον ήχο, οι προβληματισμοί ποιο να πρωτοπαίξεις on air, η "Arabella" στο repeat.
Potergeist- “Swampires” Η καλύτερη ελληνική αγγλόφωνη φωνή με τους κυνόδοντες ψηλα, οι κιθάρες που σου πίνουν το αίμα και γουστάρεις, το "Kings Army", οι live εκδοχές των κομματιών.
Εισβολέας- “O μύθος καταρρέει” & το καινούριο κομμάτι “Το αφήσαμε για αύριο” .Η ρεμπετοιδιοφυία του εγχώριου χιπ χοπ. Ρίμες-πολυβόλα, πετυχημένες συνεργασίες, πειραματισμοί και πάνω απ' όλα σεβασμός στη μουσική και την ουσία της κάθε λέξης.
Lucky Funeral - “Find Your Soul In Beautiful Lunatics”. Στον πιο ώριμο και δυνατό τους δίσκο, πήγαν πολλά βήματα παραπέρα.
Αrcade Fire- “Reflektor”- Παρ'όλο το hype παραμένουν καλοί μουσικοί με φρέσκους ήχους και το "Reflektor" είναι πολλά περισσότερα από ένα απλό χιτ που κυκλοφορεί συνέχεια στα timelines.
Blondie g.d- "Dramatic Theories". Soul μελωδίες ελληνικών φωνητικών χορδών που έπαιξαν πολλές φορές σε μεγαλη ένταση από το Λονδίνο με αγάπη
Παύλος Παυλίδης-“Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί” Το πιο αγχολυτικό play της χρονιάς, βραδινές βόλτες με τα λαλα του Παυλίδη στα ηχεία.
Keep Shelly in Athens- “At Home”. Το ηλεκτρονικό soundtrack που έντυσε πολλές φετινές σκηνές με ένα κλικ.
Η συναυλία του Bonobo στο Βοτανικό. Απείδειξε ποια είναι η διαφορά μιας συμβατικής εμφάνισης παραγωγού και dj κι ενός μουσικανθρώπου πίσω από τα decks με μπαντάρα και φοβερή ατμόσφαιρα.
Νightstalker – “Children of the sun(βίντεο κλιπ)” Μεγάλες στιγμές ελληνικής ροκ ιστορίας.
Burial- ΕP “Rival Dealer" και ειδικά το "Come Down To Us". Το EP του έκλεισε εισιτήρια για πολλά ταξίδια.
Goldfrapp – “Tales of Us”. Ατμοσφαιρικοί, ονειρικοί, η Alison είναι λες κι έχει βγει απο παραμύθι.
Το ντοκιμαντέρ "Twenty Feet from Stardom". Oι φωνάρες πίσω από τους μεγάλους της μουσικής κι οι φανταστικές ιστορίες τους.
Η δημιουργία της οικογένειας του Join Radio. Γιατί πάντα θα σ' αρέσει οι δουλειές να γίνονται από επαγγελματίες με ερασιτεχνικό τρόπο και να περιτρυγυρίζεσαι από ανθρώπους που σ' εμπνέουν.
Clutch- “Earth Rocker”. Γιατί ξέρουν πώς να φτιάχνουν κομμάτια που θα τα βάζεις τέρμα το πρωί, ο frontman τους είναι ο αγαπημένος μας rocknroll πάστορας και κάθε τους εμφάνιση (ξάνα στο κοινό τους φέτος) είναι σαν να είναι η πρώτη φορά.
Daft Punk - "Random Access Memories". Γεια σας κύριε Giorgio...
Disclosure- “Settle” Χορός, κι άλλος χορός, oι London Grammar και ο ισχυρός αντίπαλος των Daft Punk.
To soundtrack του Django Unchained. In Quentin we trust.
Η βιογραφία του Keith Richards "Life". Εποχές που θα τις ζήσουμε μονο σε ταινίες όπως τα διηγείται εκείνος ο κιθαρίστας με τα περίεργα δάχτυλα.
Κική Παπαδοπούλου
