Έφη Οικονομάκη: Στο Χαμάμ πονάμε και γλεντάμε!

04.12.2013
Χωρίσατε; Όσο θυμώσατε, θυμώσατε. Όσο κλάψατε, κλάψατε. Όσο πονέσατε, πονέσατε! Τώρα, βγείτε έξω και διασκεδάστε. Η ζωή είναι αλλού. Έτσι κι αλλιώς, στον χωρισμό δεν έχει καμία σημασία ποιος θα φύγει πρώτος, αλλά ποιος θα ξεχάσει τελευταίος.

Χωρίσατε; Όσο θυμώσατε, θυμώσατε. Όσο κλάψατε, κλάψατε. Όσο πονέσατε, πονέσατε! Τώρα, βγείτε έξω και διασκεδάστε. Η ζωή είναι αλλού. Έτσι κι αλλιώς, στον χωρισμό δεν έχει καμία σημασία ποιος θα φύγει πρώτος, αλλά ποιος θα ξεχάσει τελευταίος.

Έχοντας γνώση του θέματος, η ηθοποιός και τραγουδίστρια Έφη Οικονομάκη (μετά την περσινή της επιτυχία «Άρχισαν τα όργανα»), έρχεται στη μουσική σκηνή «Χαμάμ» και απογειώνει τις Παρασκευές μας!

Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή η κα Οικονομάκη απάντησε σε μερικές ερωτήσεις μας για τον χωρισμό, τις χωρισμένες και το... γιατρικό τους!

1. «Μια γυναίκα φεύγει» ο τίτλος της νέας σας παράστασης, αφιερωμένης στο «χωρισμό». Πώς εμπνευστήκατε αυτή την ιδιαίτερη θεματική;

Ένα μοναχικό ηλιοβασίλεμα στη θάλασσα με το κύμα να χτυπάει τα βράχια, βγάζοντας έναν ήχο μοναδικό, ταξίδεψα στα πονεμένα μονοπάτια του χωρισμού και της γεύσης του , που είναι το ίδιο αλμυρά, όπως η θάλασσα! Η έμπνευση δεν θέλει τρόπο, θέλει ποίηση στο βλέμμα και σειρήνες στα αυτιά!! Ο χωρισμός ζει αγκαλιά με τον έρωτα αλλά δεν τον ξέρει μέχρι να συστηθούν!

2. Διανθίσατε την παράσταση με εικόνες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Τι αναπολείτε από την παλιά εκείνη εποχή;

Το αφιέρωμά μας στα ωραιότερα τραγούδια χωρισμού είναι ένα σεργιάνι που ξεκινάει από τη δεκαετία του 50, την ασπρόμαυρη μα ντυμένη με τα καλά της, τόσο στο πάλκο όσο και στο θέατρο και ξετυλίγει πέντε δεκαετίες γεμάτες υπέροχα τραγούδια, που συάζουν έρωτα, πόνο, δάκρυ, υπομονή, επιμονή, όρκους, υποσχέσεις, ψέματα, πάθος, και άλλα υλικά που απαιτούνται λίγο πριν το τέλος.
Εκείνη λοιπόν η γοητευτική αρχή είχε κάτι που λέγεται ψυχή και αυθεντικότητα! Αυτό αναπολώ και προσπαθώ να αναβιώσω στην παράσταση. Τα δικά μας βιντεάκια που προστέθηκαν στις εικόνες από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο σκοπό έχουν να μας βάλουν και εμάς και τους θεατές στην τροχιά του χθες!

3. Συγκρίνονται τα σημερινά τραγούδια χωρισμού (ποπ ή λαϊκά) με αυτά που έχετε επιλέξει στην παράσταση;

Ωραία τραγούδια γράφτηκαν, γράφονται και θα γράφονται! Αν είναι τόσο ωραία τα σημερινά, όσο οι δικές μας επιλογές, δεν ξέρω! Το πλήρωμα του χρόνου θα δώσει την απάντηση. Στην εποχη της ταχύτητας όλα τρέχουν και καίγονται σε μια σπίθα. Δυσκολεύεσαι να νοιώσεις ένα τραγούδι γιατί το επόμενο βράδυ κάποιο άλλο σου χτυπάει την πλάτη. Τα πάντα ρει!!

4. Είναι η εποχή δύσκολη για τις γυναίκες; Υπάρχει μοναξιά;

Η οικονομική κρίση φέρνει μοιραία και τη συναισθηματική. Νομίζω πως οι γυναίκες ζουν την πιο μοναχική τους περίοδο. Και σε αυτό έχουν μερίδιο ευθύνης. Η μοναξιά δεν είναι απαραίτητα κακή. Μπορεί να είναι και μια ευκαιρία για να δούμε τα πράγματα με καινούργιο θάρρος ή να ανοίξουμε νέους δρόμους για μας και τα θέλω μας! Ξέρετε... και ο μοναχικός καναπές, μπορεί να γίνει μοναδική έκρηξη έμπνευσης!!!

5. Έχει το τραγούδι μια ιαματική επίδραση στις δυσκολίες της ζωής;

Ασφαλώς! Το τραγούδι είναι γιατρικό και έχει ιαματική αποστολή! Στην περίπτωση των τραγουδιών που αναφέρονται στον χωρισμό η ψυχή είναι υγιής όταν ο έρωτας φωλιάσει. Μα σαν ξεβολευτεί και θελήσει να την εγκαταλείψει, το πρώτο φάρμακο που αναζητάς είναι ένα τραγούδι που να φωτογραφίζει εσένα και να πει αυτό την τελευταία λέξη, την ιστορία σου. Αναζητάς στους στίχους του αυτά που ήθελες να πεις και δεν είπες! κι έτσι κατά κάποιο τρόπο χτίζεις το δάκρυ σου πάνω σε υλικά δανεικά, μα μελωδικά!!

6. Η ζωή τελικά συνεχίζεται μετά από έναν χωρισμό;

Ασφαλώς!! Η ζωή διαρκεί ... ο έρωτας ξαναρχίζει! Το πένθος του χωρισμού έχει ημερομηνία λήξεως. Είναι ένα βουνό που πρέπει να το ανέβεις όρθια και δυνατή! Απ' την άλλη μεριά σε περιμένει η ανατολή του ήλιου.

7. Πείτε μας 1-2 από τα τραγούδια της παράστασης που ξεχωρίζετε και αγαπάτε ιδιαίτερα τους στίχους τους και γιατί.

Θα ξεκινήσω από το ομότιτλο τραγούδι της παράστασης το «ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΕΥΓΕΙ» του Γρηγόρη Μπιθικώτση και της Ελένης Λιάκου, γιατι μάρέσει η λεβεντιά του στίχου στο ρεφρέν. ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΕΥΓΕΙ, ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΚΥΡΙΑ !!! Έτσι πρέπει να τελειώνει μια ιστορία. Το δεύτερο είναι το «ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΙΝΟΝΤΑΣ ΣΕ ΠΙΝΩ» του Μίμη Πλέσσα και του Ηλία Λυμπερόπουλου, γιατί σε αυτό το ποτήρι... όλοι οι χωρισμένοι έχουν συναντηθεί!!!

8. Επόμενα σχέδια;

Δεν υπάρχουν επόμενα σχέδια. Υπάρχουν αυτά! Τα καινούργια που σηκώνουν αυλαία την Παρασκευή 29 Νοεμβρίου στην πιο ατμοσφαιική σκηνή της Αθήνας, στο Χαμάμ, κάθε Παρασκευή στις 10.30 εκεί και "Πονάμε και Γλεντάμε".

Φωτογραφίες και από την επίσημη ιστοσελίδα της Ε. Οικονομάκη
http://efioikonomaki.gr/

Επιμέλεια Χρ. Τσατσαράγκου