Δυναμική επικρίτρια της αποικιοκρατίας και του βρετανικού κατεστημένου, κομμουνίστρια στα νιάτα της, η συγγραφέας των «Γιαγιάδων» και του «Πέμπτου παιδιού», Ντόρις Λέσινγκ "έφυγε" από τη ζωή σε ηλικία 94 ετών.
Η Ντόρις Λέσινγκ, γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου στο Κρεμανσάχ της Περσίας, του σημερινού Ιράν, και είναι η συγγραφέας περίπου 50 βιβλίων, τα οποία την έκαναν ίνδαλμα μαρξιστών, πολέμιων της αποικιοκρατίας και του απαρτχάιντ και φεμινιστριών.
«Έφυγε γαλήνια στην κατοικία της στο Λονδίνο νωρίς σήμερα το πρωί», δήλωσε ο πράκτορας και φίλος της Τζόναθαν Κλόους. «Ήταν μια υπέροχη μυθιστοριογράφος με γοητευτικό και πρωτότυπο πνεύμα. Ήταν προνόμιο να εργάζεται κανείς μαζί της και θα μας λείψει πάρα πολύ», πρόσθεσε.
Όταν της απένειμε το βραβείο Νόμπελ, η Σουηδική Ακαδημία είχε χαρακτηρίσει την Ντόρις Λέσινγκ «επική αφηγήτρια της γυναικείας εμπειρίας που, με σκεπτικισμό, θέρμη και ενορατική δύναμη, ερευνά ένα διχασμένο πολιτισμό». Ήταν μόλις η ενδέκατη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο αυτό.
Η αντίδραση της συγγραφέως στην ανακοίνωση της βράβευσής της έχει μείνει στα χρονικά. «Ω Θεέ μου», είχε μουρμουρίσει αφού είχε βγει με κόπο από ένα ταξί με τα ψώνια της και είχε πληροφορηθεί την είδηση από τους πολυάριθμους δημοσιογράφους που την περίμεναν μπροστά από το σπίτι της στο Δυτικό Χάμπστεντ, στο βόρειο Λονδίνο.
Η Ντόρις Λέσινγκ ήταν η κόρη πρώην αξιωματικού του βρετανικού στρατού, ο οποίος άσκησε στην Περσία το επάγγελμα του τραπεζίτη πριν μεταναστεύσει και πάλι, όταν η Ντόρις ήταν 3 ετών, στη Ροδεσία, τη σημερινή Ζιμπάμπουε, όπου ασχολήθηκε με την εκμετάλλευση ενός αγροκτήματος.
Η μητέρα της, νοσηλεύτρια σκωτσέζικης και ιρλανδέζικης καταγωγής, εξασφάλισε ότι η μικρή θα είχε στην αποικία μια σταθερή προμήθεια παιδικών βιβλίων ώστε να μην πλήττει.
«Διάβαζα συνεχώς», είχε πει για τα χρόνια της στη Ροδεσία.
«Στοιχειωμένη» από την παιδική ηλικία της στην αποικιοκρατούμενη Αφρική, καθοδηγημένη από την πολιτική και αντιρατσιστική στράτευσή της, παρήγαγε ένα εκλεκτό έργο, που εκτείνεται από τα επικά μυθιστορήματα ως την επιστημονική φαντασία, περνώντας από το θέατρο.
«Το Χρυσό Σημειωματάριο" (The Golden Notebook), το γνωστότερο από τα βιβλία της που εκδόθηκε το 1962, αφηγείται την ιστορία μιας επιτυχημένης συγγραφέως η οποία κρατάει το ημερολόγιό της σε τέσσερα διαφορετικά σημειωματάρια: ένα μαύρο για το λογοτεχνικό έργο της, ένα κόκκινο για τις πολιτικές δραστηριότητές της, ένα μπλε στο οποίο προσπαθεί να βρει την αλήθεια μέσω της ψυχανάλυσης και ένα κίτρινο για την ιδιωτική της ζωή. Σ' ένα πέμπτο, "το χρυσό σημειωματάριο", επιχειρεί τη σύνθεση της ζωής της.
Από τα άλλα έργα της, το "Going Home" (1957) καταγγέλλει το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική ενώ το "Η καλή τρομοκράτισσα" (1986) έχει να κάνει με μια ομάδα από νεαρές επαναστάτισσες της άκρας αριστεράς.
