Καλλιτέχνης με σπάνιο ήθος και σεμνός εργάτης του θεάτρου, ο Γρηγόρης Βαλτινός ανεβάζει φέτος στο θέατρο Ιλίσια ένα έργο που είχε πρωτοσυστήσει στο ελληνικό κοινό 13 χρόνια πριν με ξεχωριστή επιτυχία. Ένα έργο με το οποίο έχει ακόμη ανοιχτούς... λογαριασμούς. Ο λόγος για το «Δείπνο με Φίλους» του αμερικανού πολυβραβευμένου θεατρικού συγγραφέα Ντόναλντ Μάργκιουλι που καταγράφει με έναν ευφυή τρόπο τις ανθρώπινες σχέσεις.

Με τον Γρηγόρη Βαλτινό είχαμε μία εξαιρετικά ζεστή συζήτηση για τα ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται το έργο, για τις εύθραυστες σχέσεις των ζευγαριών, για τη φιλία, για την πάλη με το χρόνο και με την καθημερινότητα…

e-go: Ποια είναι τα θέματα που θίγει το «Δείπνο με φίλους»;

Γρηγόρης Βαλτινός: Το έργο μιλάει για την πάλη με το χρόνο και με την καθημερινότητα της συμβίωσης ανάμεσα στα ζευγάρια. Ο έρωτας είναι ωραίος όταν έρχεται, αλλά κάποια στιγμή φεύγει. Είναι η πιο κρίσιμη στιγμή για ένα ζευγάρι. Με τι θα τον αντικαταστήσουν; Ποιο είναι αυτό το μαγικό φίλτρο που έχει την ίδια δύναμη; Μήπως αν δεν τα καταφέρνω με τον άλλον είναι καλύτερα να χωρίσω; Μήπως πρέπει να μείνω μαζί του και να βασανίζομαι για χάρη των παιδιών, των γονιών, της κοινωνίας και των κοινών φίλων; Μπορεί ο σύντροφός μου να μου δώσει δύναμη να αντιμετωπίσω τη σκληρή καθημερινότητα; Πού βρίσκεται αυτός που μπορεί; Αυτός είναι ο πυρήνας του έργου, γεμάτος καυτή λάβα και παγερή μοναξιά.
Αξίζει κανείς να προστατεύσει και να συντηρήσει τον άνθρωπο που διάλεξε κάποτε ή είναι αναλώσιμο είδος και πρέπει να περάσει στον επόμενο; Ποιος είναι ο άνθρωπος που τελικά σου δίνει κουράγιο και δύναμη στη ζωή; Ο καινούριος ή ο παλιός; Ποιος μπορεί να σε βοηθήσει και να προστατεύσει περισσότερο απέναντι σε μια σκληρή και απάνθρωπη καθημερινότητα; ένας καινούριος έρωτας που σε πετάει στα σύννεφα ή ένας παλιός που πατάει στη γη;

e-go: Γιατί επιλέξατε να παρουσιάσετε και πάλι το συγκεκριμένο έργο;

Γ.Β: Γιατί δεν έχω τελειώσει τους λογαριασμούς μου μαζί του. Τα θέματα που αναφέραμε από πάνω, συνεχίζουν να με απασχολούν και σήμερα, θα έλεγα μάλιστα πιο επιτακτικά, γιατί σε δύσκολες περιόδους κρίσεων πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιστιτικών υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη ενός σωστού συντρόφου. Γιατί στο πρόβλημα θέλεις μια ψυχή να ακουμπήσεις.

e-go: Θα δούμε κάτι καινούριο σ΄αυτήν σας τη σκηνοθετική προσέγγιση;

Γ.Β: Το θέατρο είναι τόσο ζωντανή τέχνη όσο ζωντανή είναι μια χημική αντίδραση. Η χημεία των ηθοποιών αλλάζει, κατά συνέπεια αλλάζει όλη η παράσταση.

e-go: Αν και πόσο αγγίζει η παράσταση τον σύγχρονο Έλληνα;

Γ.Β: Θα το χοντρύνω ακόμα περισσότερο. Αγγίζει όλο τον πλανήτη, ακόμα και έθνη στα οποία επιτρέπεται ο άνδρας να έχει πάνω από μία γυναίκες.

e-go: Το έργο θίγει το θέμα της φιλίας. Τελικά υπάρχει πραγματική φιλία και αν ναι πόσο μπορούμε να εμπιστευόμαστε τους φίλους μας;

Γ.Β: Είναι γνωστή η φράση ότι ο συγγενής σου επιβάλλεται, ενώ τον φίλο τον διαλέγεις. Υπάρχει μια τεράστια ελευθερία στο να διαλέξουμε τους σωστούς φίλους. Αλλά είναι γνωστό επίσης ότι όπου υπάρχει ελευθερία, υπάρχει και ευθύνη. Είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές και των συντρόφων μας και των φίλων μας. Τα κίνητρά μας είναι αγνά, αληθινά και αναγκαία. Κινητρό μας πρέπει να είναι η ανάγκη της ψυχής και όχι η ανάγκη της τσέπης.

e-go: Πόσο σας έχουν απασχολήσει προσωπικά τα θέματα που πραγματεύεται το έργο; Έχετε βιώσει παρόμοιες κρίσεις στις φιλίες και στο γάμο σας και πως τις αντιμετωπίσατε;

Γ.Β: Σίγουρα έχω βιώσει χωρισμούς φίλων και πραγματικά δεν ήξερα ποιου μέρος να πάρω οπως και δεν ήξερα πώς να συνεχίσω την παρέα μου παράλληλα και με τους δύο. Οσο για τα προσωπικά μου βιώματα γύρω από τη συμβίωση και τον γάμο, ως γνωστόν είμαι από τους μαραθωνοδρόμους, είμαι 25 χρονια παντρεμένος, δηλαδή ένα τέταρτο του αιώνα και αν σας πω ότι όλα είναι όπως την πρώτη εβδομάδα, θα μου πείτε ότι δίνω συνέντευξη. Το θέμα όμως δεν είναι αν υπάρχει κόπωση και φθορά, σας λέω ότι υπάρχει. Το θέμα είναι πώς επουλώνεται. Αλλωστε αυτό είναι και ένα από τα θέματα του έργου.

e-go: Πως βλέπετε όλο αυτό το ντελίριο με τη Χρυσή Αυγή; Η τέχνη του θεάτρου και οι άνθρωποι του μπορούν να λειτουργήσουν σαν ασπίδα στην επικράτηση αυτών των ακραίων απόψεων και εκδηλώσεων;

Γ.Β: Η τέχνη του θεάτρου ήταν πάντα ενάντια στη βία. Το θέατρο δεν πολιτεύεται, κάνει βαθιά πολιτική. Οι ιδέες που εκφράζει ο εκάστοτε προοδευτικός συγγραφέας είναι πάντα ενάντια στον συντηρητισμό, στη βία, στον ολοκληρωτισμό και πάντα υπέρ της δημοκρατίας και του κόμματος που έχει αρχηγό τον άνθρωπο.

e-go: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος τις δύσκολες αυτές ημέρες που διανύουμε;

Γ.Β: Η παραίτηση. Αυτό δηλαδή που επιδιώκουν τα κοράκια.

Συνέντευξη στην Γεωργία Οικονόμου