Καλώς ήρθατε σε ένα ευτυχές ατύχημα: Όπου ο Brian Molko – τραγουδιστής και συνθέτης των θρυλικών Placebo – ξεκίνησε να γράφει το έβδομο studio album της μπάντας, η πρόθεση του ήταν να δημιουργήσει αρκετά τραγούδια για το B3 EP. Αυτό που ακολούθησε ήταν μια τρομερή επίδειξη δημιουργικότητας και μεγάλης προσδοκίας που είχε ως αποτέλεσμα το album, ‘Loud Like Love’.

"Ήθελα να γράψω ένα δίσκο όπου, όλα τα τραγούδια θα είναι σπουδαία," δηλώνει ο Molko. "Αυτό είναι που προσπαθήσαμε να κάνουμε, από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε για το Loud Like Love.”

Από τον πομπώδες τίτλο, επηρεασμένο από τον Jim Steinman, του ‘Too Many Friends’, στο γεμάτο απόγνωση λυρισμό του ‘Bosco’, το έβδομο album της μπάντας αφήνει μια αίσθηση αργής κάυσης του επιτυχημένου παρελθόντος. Με τις ορμητικές κιθάρες να θυμίζουν τα πρώτα χρόνια των Placebo, τα τραγούδια του νέου album εκφράζουν την οικειότητα και τον δυναμισμό της μπάντας, που μεγαλώνει όσες περισσότερες φορές ακούσεις την νέα τους δουλειά.

"Είχαμε το θάρρος να ξεγυμνώσουμε τους εαυτούς μας, σε αυτό το album," δηλώνει ο Molko. " Είναι το πιο συναισθηματικό album που έχουμε ηχογραφήσει και αυτό που έχω ρισκάρει περισσότερο, ως προς την σύνθεση τραγουδιών. Διότι βρήκα το θάρρος να ακολουθήσω μια μουσική κατεύθυνση, όπου πριν από είκοσι χρόνια θα την θεωρούσα κλισέ. Έχω γράψει τραγούδια για την αγάπη, αλλά όχι όπως το “Love You Baby” ή το “Hello”, αλλά εννοιολογικά όλα τα τραγούδια αναφέρονται στην αγάπη, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

"Μερικές φορές η αγάπη είναι πραγματικά σκληρή, μπορεί να είναι βιαίη γεμάτη απογοήτευση και απόρριψη. Πιστεύω πως το album πραγματεύεται ακριβώς αυτό, και όχι το πόσο μεγαλειώδες είναι να αγαπάς κάποιον. Η αγάπη είναι σκληρή. Μερικές φορές είναι δύσκολο να δύσκολο να αγαπάς τον σύντροφο σου, μερικές φορές είναι δύσκολο να αγαπάς το παιδί σου. Μερικές φορές είναι πραγματικά δύσκολο να αγαπάς τον εαυτό σου, ή να νοιώθεις πώς αξίζεις να αγαπηθείς. Από την στιγμή που προέκυψε το θέμα, θέλησα να το διερευνήσω περισσότερο. Αυτός ο δίσκος ήταν μια δραματική ευκαιρία με συναισθηματικό βάρος."

Η ηχογράφηση του “Loud Like Love” ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2012, όταν οι Placebo - ο Brian Molko, ο μπασίστας Stefan Olsdal και ο ντράμερ Steve Forrest – ηχογράφησαν τα πέντε τραγούδια του EP B3 με τον παραγωγό Adam Noble (dEUS, Red Hot Chilli Peppers) στο Λονδίνο. Όταν προέκυψε μια χούφτα από δυνατά τραγούδια, η μπάντα ενεργοποιήθηκε από την ευχάριστη ατμόσφαιρα που επικρατούσε. "Είχαμε μια τόσο καλή συνεργασία με τον Adam που σχεδόν νιώσαμε πως ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε, αβίαστα, το νέο μας album," λέει ο Molko.

"Ήταν μια περίεργη εμπειρία η ηχογράφηση αυτού του δίσκου, όπως και σε όλα τα προηγούμενα album” προσθέτει ο Olsdal. "Ήταν περίπου, σαν οι άλλες ηχογραφήσεις να μην είχαν γίνει ποτέ – πρέπει πάντα να βελτιωνόμαστε. Νοιώθω πως καθόμαστε και σκεφτόμαστε, 'Λοιπόν, δημιουργήσαμε έξι καλά τραγούδια, οπότε σε αυτό, μπορούμε να χαλαρώσουμε.' Είμαστε οι πιο σκληροί κριτές του εαυτού μας."

Παρά την προθυμία τους να ηχογραφήσουν νέο υλικό, η έλλειψη ολοκληρωμένων τραγουδιών, σίγουρα εμπόδισε την παραγωγή; μόνο λίγα τραγούδια είχαν μείνει μετά την ηχογράφηση του B3 EP. Εν τω μεταξύ, οι Placebo ξαφνικά βρέθηκαν να εργάζονται κάτω από την πίεση μιας ωρολογιακής βόμβας. Η Ευρωπαϊκή περιοδεία επρόκειτο να ξεκινήσει την Άνοιξη και η μπάντα ήταν πρόθυμη να πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς, πριν βγουν πάλι στον δρόμο. Για να προλάβουν, ο Molko προσέφερε υλικό, που σκόπευε να το χρησιμοποιήσει ως solo καλλιτέχνης.

"Ήταν οδυνηρό," δηλώνει. "Αλλά αυτό είναι ένα μέρος του ρόλου μου. Πρέπει να βάζω το συμφέρον της μπάντας πάνω από το δικό μου . Είναι λες και είσαι γονιός: πρέπει να σκέφτεσαι το καλό του παιδιού σου πάνω από το δικό σου. Μερικά από τα τραγούδια απορρίφθηκαν και λίγα έγιναν δεκτά, σε αυτά που επιλέχθηκαν προσθέσαμε τον μουσικό χαρακτήρα των Placebo."

Ανάμεσα σε αυτά τα τραγούδια ήταν και το πομπώδες, Too Many Friends, μια ιστορία που πραγματεύεται την συναισθηματική αποσύνδεση από έναν κόσμο που έχει εμμονή με τις διαδικτυακές σχέσεις. Βασισμένο στα στοιχειωμένα riff του πιάνου και οδηγό τις κιθάρες, καταφθάνουν σε έναν κουρασμένο και ασταθή κόσμο.

"Αυτή η ιδέα του να γνωρίζεις τι κάνουν οι άνθρωποι όλη μέρα, δεν με ενδιαφέρει καθόλου," λέει ο Molko. “ Θέλω να συνδέομαι με τους ανθρώπους σωστά, μισώ όταν κάποιος μιλάει μαζί μου και παράλληλα, ελέγχει και το τηλέφωνο του. Είναι τόσο δύσκολο στις μέρες μας να επικοινωνούν πραγματικά οι άνθρωποι μεταξύ τους χωρίς να κοιτάζουν μια οθόνη?

Με πέντε τραγούδια να έχουν να επιδείξουν, οι Placebo ακολούθησαν το ασυνήθιστο μονοπάτι της ηχογράφησης, της παραγωγής και του μιξαρίσματος του μισού album πριν ξεκινήσουν την περιοδεία τους. Η διαδικασία της εγγραφής του album συνεχίστηκε δύο μήνες αργότερα, όπου με τον ασυνήθιστο τρόπο που εργάζονταν δημιούργησαν ένα βαρύ αίσθημα προσδοκίας. Η επόμενη πρόκληση για τον Molko ήταν να ταιριάξει τα τραγούδια του Loud Like Love: Scene Of The Crime, Too Many Friends, Hold On To Me και Rob The Bank.

" Ήταν πραγματικά τρελός ο τρόπος ηχογράφησης του δίσκου," δηλώνει ο ντράμερ, Steve Forrest. "Δεν το είχαμε ξανακάνει ποτέ άλλοτε – Δεν νομίζω οτι υπάρχουν πολλές μπάντες που το έχουν κάνει, όμως λειτούργησε πολύ καλά ως προς την διαχείριση της πίεσης, της δουλειάς. Έπρεπε να βελτιώσουμε το πρώτο μέρος των ηχογραφήσεων με το δεύτερο."

Για τον Molko, το διάλειμμα αποδείχθηκε μια περίοδος διαύγειας. " Ήταν πραγματικά ευεργετικό για μένα διότι στο δεύτερο μέρος είχα χρόνο να συνειδητοποιήσω με τι ακριβώς είχα να κάνω. Ένιωσα σαν να έγραφα μια συλλογή από μικρές ιστορίες. Κοιτάζοντας προς τα πίσω, τι είχε γραφτεί με βοήθησε να δώσω στους στίχους περισσότερο φώς και σκιά. Ισορρόπησα το κεντρικό θέμα του δίσκου, αλλά την ίδια στιγμή βρήκα και το θάρρος να παραδεχθώ ότι έγραφα για κάτι που τόσοι πολλοί άνθρωποι είχαν γράψει στο παρελθόν."

Το αποτέλεσμα αυτής της διακοπής είναι ένα album με δυο διαφορετικά μισά: Οι πρώτες ηχογραφήσεις των Placebo πραγματοποιήθηκαν με μια αίσθηση ενθουσιασμού και αισιοδοξίας. Το Loud Like Love αναφέρεται στην βιασύνη της πρόωρης αγάπης, το Rob The Bank είναι μια επιστολή μίσους. Το δεύτερο μέρος ηχογραφήσεων εκπέμπει μια σκοτεινή ενέργεια. Το τραγούδι A Million Little Pieces αναφέρεται στην απόγνωση της μοναξιάς μέσα από ένα σημείωμα αυτοκτονίας. Το πληθωρικό παίξιμο του Bosco στο πιάνο αποτυπώνει καθαρά τις καταστροφικές συνέπειες του αλκοόλ και των ναρκωτικών σε μια τεταμένη σχέση. Είναι, όπως λέει ο Molko, το αγαπημένο του τραγούδι και η βάση της μπάντας στο νέο αίσθημα ανασφάλειας.

"Ήταν μια εντελώς απελευθερωτική διαδικασία," δηλώνει ο Stefan Olsdal. "Από τη στιγμή που ηχογραφήσαμε το πρώτο μισό του album, μπορούσαμε να γίνουμε πιο τολμηροί. Στο κεφάλι μου, ήμασταν ελεύθεροι να πειραματιστούμε. Τα πιο πειραματικά και πολυεπίπεδα τραγούδια βρίσκονται στο δεύτερο μισό του δίσκου."

"Ο δίσκος δεν πρέπει να καταναλωθεί πολύ γρήγορα. Μπορεί να πάρει λίγο καιρό μέχρι να ερωτευθούν τα τραγούδια, να τα χωνέψουν καλά για να καταλάβουν την αξία τους. Αλλά από την εμπειρία μου, η μουσική που δεν καταλαβαίνεις πλήρως, την πρώτη φορά – αλλά σε ιντριγκάρει – είναι η μουσική που στο τέλος πραγματικά λατρεύεις. Ελπίζω οι άνθρωποι να συνδεθούν πραγματικά με αυτό το album. Διότι είναι δύσκολο σε ορισμένα σημεία, αλλά πραγματικά αξίζει αυτή η πρόκληση."