Ο Χάρης Βαρθακούρης είναι από τους καλύτερους μουσικούς της γενιάς του, ευγενικός, ταλαντούχος και ευφυής. Αρέσει ή όχι, είναι εύστροφος, ετοιμόλογος, διαβασμένος (γενικά και ειδικά), καυστικός και ειλικρινής, αλλά κυρίως είναι ένας άνθρωπος που ξέρει ότι δε μπορούμε να αρέσουμε σε όλους, και γι αυτό δεν προσπαθούμε κι όλας... Αρέσει ή όχι, ο Χάρης είναι 'το καλύτερο παιδί'.

Ε.Σ.

1. Η μουσική παράσταση "Τα τραγούδια του πατέρα μου" είναι μέρος μια παγκόσμιας περιοδείας με τίτλο “Α TRIBUTE TO THE LEGENDS” - WORLD TOUR, που παρουσιάζετε οι τέσσερεις σας... Ποιανού ιδέα ήταν όλο αυτό το project? Πώς γεννήθηκε και πώς ολοκληρώθηκε?
Γεννήθηκε σε ένα ραντεβού μου με το Γρηγόρη Μπιθικώτση τον περασμένο Ιούλιο. Πίναμε καφέ, μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων και κάποια στιγμή που η κουβέντα στράφηκε στα επαγγελματικά μας, κάπως το έφερε η κουβέντα να εκμεταλλευτούμε την κληρονομιά που κουβαλάμε μέσω ονόματος και ρεπερτορίου, αναγνωρίζοντας μια ανάγκη, αρχικά προσωπική, να ακουστούν ξανά, καλά, κλασσικά ελληνικά τραγούδια στη νύχτα. Μετά σκεφτήκαμε να καλέσουμε στην παρέα μας το Στέλιο και το Δημήτρη και το γλυκό «έδεσε».

2. Πότε το ανακοινώσατε στους πατεράδες σας? Είχατε ήδη συμφωνήσει ή το συζητήσατε πρώτα με εκείνους?
Ο Στέλιος και ο Γρηγόρης δεν τους το έχουν πει ακόμα. Ο Δημήτρης δεν ξέρω, διότι δεν το έχουμε συζητήσει κι εγώ πριν προλάβω να του το πω επισήμως, διεπιστωσα ενώ συζητούσα πολλές φορές μαζί του ότι το ήξερε ήδη!

3. Σας είπαν τη γνώμη τους για τα τραγούδια που θα ήθελαν εκείνοι να ερμηνεύσετε?
Όχι. Την επιλογή την κάναμε εμείς οι τέσσερις, πρώτα ο καθένας τα δικά του και μετά ανταλλάξαμε απόψεις για το ποια μπορεί να λείπουν ή πρέπει να ενταχθούν, διότι όπως καταλαβαίνεις, δεν έχουμε το χρόνο να τα πούμε όλα.

4. Σας έχουν δει live σε κάποια από τις παραστάσεις εδώ ή στο εξωτερικό?
Ο πατέρας μου είναι ακόμα ενεργός και έτυχε στις εμφανίσεις μας να δουλεύει κι εκείνος, με εξαίρεση την εμφάνιση στο Κολλέγιο και την προηγούμενη εβδομάδα στο Γυάλινο, που βρισκόταν στην Πάρο... και πολύ καλά έκανε, διότι αυτό θα έκανα κι εγώ αν είχα τη δυνατότητα.

5. Εκτός από τη μία εμφάνιση που απομένει στο Γυάλινο, θα κάνετε άλλες στην Αθήνα?
Χωρίς να υπάρχει κάτι προγραμματισμένο, τίποτα δεν αποκλείεται. Αυτή τη στιγμή προέχει να πραγματοποιηθούν οι εμφανίσεις μας σε Αφρική, Αμερική και Καναδά κι όταν με το καλό επιστρέψουμε, έχουμε σκοπό να επανεξετάσουμε τα πάντα. Από το έμψυχο δυναμικό της ευρύτερης ομάδας μας μέχρι ρεπερτόριο, συμφωνίες, μέρη και χώρους.

6. Ποια είναι η καλύτερη στιγμή σου στο πρόγραμμα, από το κομμάτι το δικό σου αλλά και από των υπόλοιπων παιδιών?
Ειλικρινά δεν έχω αγαπημένη στιγμή. Κάθε φορά που τελειώνουμε αναρωτιόμαστε αν τα είπαμε όλα, αν ξεχάσαμε κάτι, διότι περνάει τόσο όμορφα, γρήγορα και εύκολα η ώρα, που δεν το καταλαβαίνουμε. Από την πρώτη νότα μέχρι την τελευταία, το χαίρομαι εξίσου πολύ, διότι πέραν των σπουδαίων τραγουδιών που λέμε, περνάμε και καλά μεταξύ μας πάνω στη σκηνή.

7. Πριν τη συνεργασία σας, γνωριζόσασταν όλοι μεταξύ σας ή η ιδέα αυτή σας έκανε μια παρέα?
Όλοι είχαμε μιλήσει έστω και μια φορά ο ένας στον άλλον, αλλά παρέα δεν κάναμε. Το Γρηγόρη, το συνεμπνευστή της ιδέας, τον γνώρισα πρώτη φορά το καλοκαίρι που μας πέρασε και στο πρώτο μας ραντεβού γεννήθηκε και η ιδέα. Αν όμως κανείς παρακολουθούσε τους διαλόγους μας στο Facebook, θα νόμιζε ότι ήμασταν χρόνια κολλητοί. Τώρα πια όμως, θέλοντας και μη, ωστόσο θέλοντας, έχουμε γίνει όλοι μια παρέα, σχεδόν οικογένεια.

8. Από ένα σύνολο τραγουδιών που αγαπάς, πώς καταφέρνεις να επιλέξεις κάποια που τελικά θα τραγουδήσεις? Διαλέγετε με βάση τα κομμάτια που σας αρέσουν ή έχετε κι άλλα κριτήρια που παίζουν ρόλο στην τελική "λίστα"?
Μακάρι να ήταν κριτήριο το πόσο αγαπάμε ένα κομμάτι, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Δώσαμε μεγαλύτερο βάρος στη δημοτικότητα των τραγουδιών, διότι θέλαμε να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα όπου θα μπορεί να τραγουδάει και ο ακροατής μαζί μας από την αρχή μέχρι το τέλος. Το καλό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από αυτά που λέμε, τυγχάνει και να τα αγαπάμε.

9. Δόθηκε πολλή δημοσιότητα στο θέμα με τον συνάδελφό σου που σου 'έκαψε' τα τραγούδια. Θέλεις να πεις κάτι τελευταίο για αυτή την υπόθεση με την ευκαιρία αυτής της συνέντευξης ή έχει κλείσει το θέμα για σένα? ...τουλάχιστον προς το παρόν.
Ναι, θεωρώ ότι εξαντλήθηκε. Άλλωστε ό,τι είχα να πω και την όποια δυσαρέσκειά μου, την εξέφρασα δημοσίως, γιατί καμιά φορά, αν κάνεις ότι αδιαφορείς, σε πατάνε κάτω κι εγώ δεν είμαι από αυτούς που θα υπομείνουν την αδικία αδιαμαρτύρητα. Η όποια συνέχεια υπάρξει, θα είναι διακριτική και αυτή που πρέπει.

10. Διαβάσαμε πρόσφατα ένα άρθρο για σένα στο οποίο ο/η δημοσιογράφος αμφισβητούσε την καλλιτεχνική σου αξία/πορεία. Θα έλεγα ότι ήταν λίγο πιο προσωπική υπόθεση (ή επίθεση) από μία απλή επαγγελματική κριτική, αλλά θα ήθελα να μου πεις κι εσύ αν έχεις κάτι να απαντήσεις σ αυτό ή θέλεις να το αφήσεις ασχολίαστο.
Δεν ασχολούμαι με ανυπόγραφα και ανυπόστατα δημοσιεύματα. Η πλάκα είναι δε, ότι ο πρώτος που αμφισβητεί την πορεία μου, αυτός είμαι εγώ, διότι απλούστατα δεν διαθέτω πορεία. Την αξία μου δεν θα την κρίνει κανένα αμούστακο αγοράκι ή τριχωτό κοριτσάκι που έχει απωθημένα και κρύβεται πίσω από την ανωνυμία που του παρέχει ένα blοg. Αν βγει κάποιος που εκτιμώ και θαυμάζω να αμφισβητήσει το ταλέντο μου, ναι, εκει θα στεναχωρηθώ, προσωρινώς, μέχρι να αποδειχθεί ότι κι αυτός που θαύμαζα είναι στα πρώτα στάδια Alzheimer κι έτσι θα τον δικαιολογήσω, διότι κανείς σοβαρός μουσικός, που καταλαβαίνει τι του γίνεται, δε μπορεί να αμφισβητήσει την αξία μου. Μόνο οι εμπαθείς, οι κομπλεξικοί, οι ζηλιάρηδες κι αυτοί που μασούν μια ζωή την ίδια καραμέλα, η οποία θα έπρεπε να είχε λιώσει πολλά χρόνια πριν, ότι «αν δεν ήταν ο πατέρας του, μπλα μπλα, μπλα» λες και ο πατέρας μου λέει τα τραγούδια μου, λες και ο πατέρας μου τα γράφει, τα ενορχηστρώνει, παίζει σχεδόν όλα τα όργανα και είναι μόνος του μια ομάδα παραγωγής και χωρίς τη βοήθεια του ή οποιουδήποτε άλλου θα ήμουν χαμένος και δεν θα ήξερα τι να κάνω!

11. Καλώς ή κακώς είσαι μέρος ενός συστήματος, που έχει να κάνει με δισκογραφικές, διανομές, μάνατζερ κλπ. Σε ενοχλεί αυτό?
Πολύ, αλλά έτσι είναι η δουλειά μας.

12. Έχεις παράπονο από τον τρόπο που σου έχουν φερθεί οι άνθρωποι στις δισκογραφικές εταιρείες? ή/και οι άνθρωποι στα media;
Δε μπορώ να τους βάλω όλους στο ίδιο καλάθι. Είναι άνθρωποι που δε μου έχουν φερθεί σωστά ή όπως έταζαν και είναι άνθρωποι που με έχουν βοηθήσει χωρίς να έχουν υποχρέωση, άνθρωποι που μου έχουν φερθεί καταπληκτικά και με τους περισσότερους από αυτούς εξακολουθώ να είμαι φίλος, ακόμα κι αν δεν ανήκω στο δυναμικό της εταιρία τους.

13. Με το χέρι στην καρδιά, θεωρείς ότι αν δεν ήσουν γιος του Πάριου, με τις ίδιες γνώσεις και τα ίδια ταλέντα, θα είχες καταφέρει λιγότερα ή περισσότερα σ αυτή τη ζωή? Και μιλάω για την επαγγελματική σου ζωή. Σου άνοιξε τελικά πόρτες ή σε δυσκόλεψε το όνομά σου? (Και δεν εννοώ το Χάρης!) :P
ΠΟΛΛΑ περισσότερα. ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ περισσότερα. Αλλά αυτό ίσως να σηκώνει συζήτηση ενώ είμαι ξαπλωμένος σε καναπέ κι αυτός που με ακούει κρατάει σημειώσεις.

14. Θα γράψεις ένα νέο "έρωτας είναι θαρρώ", να έχουμε υλικό να κόβουμε τις φλέβες μας?
Άρα υπαινίσσεσαι ότι δεν έχω γράψει ωραία μπαλάντα, ή έστω «κοψοφλέβικη», από το 1996! Ελπίζω κάποια στιγμή να φανώ αντάξιος των προσδοκιών σου και να επαναλάβω το θρίαμβο!

15. Αν κλείσεις τα μάτια σου και σκεφτείς γρήγορα την πορεία σου μέχρι εδώ, ποια θα έλεγες ότι είναι η στιγμή που ένιωσες ότι καλλιτεχνικά ξεπέρασες τον εαυτό σου?
Ο εαυτός μου είναι αξεπέραστος.

16. Υπάρχει κάποιος χρόνος ή χώρος που δε θέλεις καθόλου να ακούς μουσική?
Θα νομίζει κανείς ότι ακούω μουσική όλο το 24ωρο. Με δύο παιδιά στο σπίτι, με πολλές υποχρεώσεις, με ελάχιστο προσωπικό χρόνο, έχω καταλήξει, για να μην πω καταντήσει, να ακούω μουσική για να την απολαύσω μόνο όταν είμαι στο αυτοκίνητο... κι αυτό όταν είμαι μόνος μου. Δηλαδή εννοώ ότι δε μετράω τις ώρες που μπορεί να ακούω μουσική επειδή «πρέπει» ή επειδή γράφω ή δουλεύω στο στούντιο.

17. Ποιος συνάδελφός σου θεωρείς ότι θα γινόταν καλός Πολιτικός?
Έχω στο μυαλό μου έναν ή δύο, αλλά αυτό είναι σα να ρίχνω λάδι στη φωτιά, διότι ένας καλός πολιτικός είναι κυρίως ψεύτης και ανέντιμος. Οπότε δεν θα πω ονόματα.

18. Πες μας κάτι που δεν ξέρουμε (και δε φανταζόμαστε) για σένα…
Αυτή τη συνέντευξη τη δίνω ενώ είμαι στο κρεβάτι μου και ταυτόχρονα τρώω τοστ και πίνω πορτοκαλάδα που έστυψα. Είμαι εθισμένος στο παγωτό. Σιχαίνομαι το κάπνισμα και το τσιγάρο. Δε μπορώ να κοιμηθώ αν δεν βάλω να δω ταινία ή μια σειρά. Επίσης δε μπορώ να κοιμηθώ ακούγοντας μουσική διότι το μυαλό μου αρχίζει και την αναλύει με αποτέλεσμα να μη μπορώ να κοιμηθώ ποτέ.

19. Έχεις την ευκαιρία να στήσεις ένα ιδανικό live, όπου και όπως το ονειρεύεσαι. Σε όποιο χώρο ή στάδιο και με όποιον Έλληνα ή ξένο καλλιτέχνη, με το ρεπερτόριο που θα επιλέξεις εσύ. Πού πάς και με ποιους? (Μου έχουν πει μέχρι και στο wembley με τον elvis, μη διστάσεις!)
Πάω στο Madison Square Garden και μοιράζομαι τη σκηνή με Stevie Wonder, Toto, Jamiroquai, Earth, Wind and Fire, Brian McKnight, Ivan Lins και μετά ανεβαίνει στη σκηνή ο John Williams κι ακούω μια επιλογή κομματιών που έχω γράψει εγώ, σε ορχηστρική εκτέλεση, ενορχηστρωμένα από εκείνον και παιγμένα από μια εκπληκτική συμφωνική ορχήστρα... ΑΥΤΟ!

20. Και να κλείσουμε με όμορφες σκέψεις... Ποιο είναι το τοπ 5 των πιο γλυκών στιγμών της ζωής σου...
Κάθε μέρα που περνάει το top 5 μου αλλάζει. Δεν υπερβάλλω. Με δύο μωρά κοριτσάκια στο σπίτι κι ένα μεγάλο μωρό, τη γυναίκα μου, πέραν του οτι αισθανομαι πασάς, ζω καθημερινά απίστευτα γλυκές στιγμές που η μία ξεπερνάει την άλλη. Δηλαδή όσες φορές κι αν ακούσω τη λέξη «πατερούλη», ΛΙΩΝΩ!!!!! Υφίσταμαι λοιπόν καθημερινό overdose γλύκας και το χαίρομαι όσο τίποτα άλλο.