«Κατά βάθος βρισκόμαστε σε αναζήτηση ενός τόπου που να είναι για μας αληθινή κατοικία - οι πόλεις είναι στάσεις, διαλείμματα», έγραφε ο Αναλις. Και ο φίλος του, ο διεθνούς φήμης Σύρος ποιητής Αδωνις, απαντά: «Είναι που στα δικά μου μάτια η φιλία τα ξεπλένει όλα, ακόμα και το σώμα του θανάτου».

Είναι σκέψεις από την παράλληλη αλληλογραφία δύο φίλων, στοχαστών, ένα καλοκαίρι στη Μεσόγειο, η οποία, με τίτλο «Φιλία, χρόνος και φως», κυκλοφόρησε το 1998 από τον «Λιβάνη».

Ο ευπατρίδης ποιητής και δοκιμιογράφος Δημήτρης Αναλις, κατά κόσμον Δημήτρης Τσακανίκας, ο στενός φίλος του Αδωνη, αλλά και του Αυστριακού πεζογράφου Πέτερ Χάντκε, που έγραφε πάντα στα γαλλικά, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών.

Αφησε την τελευταία του πνοή την Παρασκευή, από πνευμονική ανεπάρκεια, και κηδεύτηκε το Σάββατο από το Νεκροταφείο Καλλιθέας.

Γεννημένος στην Αθήνα, αλλά εγκατεστημένος στο Παρίσι, μοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στις δύο πόλεις. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι, στη Λοζάνη και στη Γενεύη. Η διατριβή του, η οποία εκδόθηκε το 1978 από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις της Γαλλίας, αφορούσε την «Κατάληψη της εξουσίας στα μεταπολεμικά Βαλκάνια» και χαιρετίστηκε ως η πρώτη σε βάθος ανάλυση της ταραγμένης αυτής περιοχής. Ως διανοούμενος είχε εστιάσει το ενδιαφέρον του σε θέματα γεωστρατηγικής και σε προβλήματα των μειονοτήτων στα Βαλκάνια. Είχε ενδιαφερθεί ιδιαίτερα για το γιουσκοσλαβικό, ενδιαφέρον που μοιραζόταν με τον Χάντκε.

Για ένα διάστημα υπήρξε και συνεργάτης της Υπηρεσίας Ενημέρωσης του υπουργείου Εξωτερικών και ειδικός σύμβουλος για ζητήματα Δυτικής Ευρώπης.

Για τα θέματα αυτά έγραφε στον Τύπο (υπήρξε συνεργάτης της «Μοντ») και δημοσίευσε σειρά βιβλίων, ανάμεσά τους τα «Κύπρος. Επιχείρηση Αττίλας», «Χρονικό ενός πολιορκημένου λαού. Γιουγκοσλαβία 1993-1996» κ.ά.
Είχε δημοσιεύσει περίπου έντεκα συλλογές, μεταφρασμένες σε πολλές γλώσσες. Τα βιβλία του στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Λιβάνη», «Εξάντας» και «Ιωλκός».