«Scars are like flowers», αυτός είναι ο τίτλος της έκθεσης που φιλοξενείται στην γκαλερί The Office στην Λευκωσία της Κύπρου.
Κάθε ουλή διατηρεί τη δική της φυσιογνωμία, βαραίνει από τη δική της σκιά, ακολουθεί τη δική της γραμμή. Όταν όμως πολλαπλασιαστεί πάνω στα κορμιά και βαθύνει στις ανθρώπινες μνήμες, τότε γίνεται κοινή πληγή, αυτόπτης μάρτυρας και πεπρωμένο, αποκτώντας χαρακτήρα οικουμενικό, καθολικό και δημόσιο. Μπορεί να ανήκει σε ένα από τα τέσσερα σώματα και τους τόπους που επέλεξαν να φωτογραφίσουν η Charlotte Ballesteros και ο Hubert Marort είτε σε μια ολόκληρη πολιτεία, η οποία υπέστη πολλαπλό πλήγμα βρισκόμενη υπό κατοχή
Μια γραμμή αρκεί, για να ανοίξει μια πληγή -
Η πληγή δεν είναι ιδανικό ή ιδεολογία· είναι πραγματικότητα. Δεν είναι μίασμα ή ταμπού· είναι πραγματικότητα, δεν ανήκει στη σφαίρα της γλώσσας ή του συμβολικού· είναι πραγματικότητα. Το τραύμα από τη στιγμή που θα ανοίξει μέχρι να κλείσει, σαν ο κατεξοχήν δέκτης της βίας, καταθέτει ό,τι πραγματικά έχει συμβεί, παράλληλα, όμως, διάγει μια νέα ζωή. Η πληγή ανοίγοντας ερμητικά σαν λουλούδι τα σαρκώδη φύλλα της, αναβλύζοντας εικόνες, σιγοψιθυρίζοντας απαγορευμένες ιστορίες, διεγείροντας νέες οσμές, ουσιαστικά «ανθοφορεί». Μεταμορφώνεται σε ένα ιδιότυπο ρόδι που σκορπίζει θραύσματα της προσωπικής του ιδιοσυστασίας στη γύρω περιοχή
Κάποια στιγμή πάλι κλείνει -
Η Charlotte Ballesteros και ο Hubert Marort παρουσιάζοντας τη νέα τους φωτογραφική τους δουλεία: SCARS ARE LIKE FLOWERS, δίπλα στην Πράσινη Γραμμή, μας υπενθυμίζουν άθελά τους «οικεία κακά». Απογυμνώνοντας το πληγιασμένο «σημείο» με λεπτομέρεια εντομολόγου και ωμότητα ιατροδικαστή δεν σημαδεύουν με το φακό τους μόνον ένα δύσκολο θέαμα αλλά και μας μεταδίδουν ένα ισχυρό κραδασμό. Δεν το κάνουν όμως για να τυραννήσουν. Το έργο τους δεν γιορτάζει κάποιο μακελειό ούτε θέλει να σοκάρει, το διαπερνά ίσως μια σιωπηρή ευγένεια× η διαμπερής «σάρκα» πλημμυρίζει με φως, το σώμα δεν χάνει το κύρος του, απροσδόκητα συνεχίζει να παραμένει, ανθηρό, σπινθηροβόλο. Ο αόρατος φακός χαϊδεύει τα πληγωμένα μέλη, μια λανθάνουσα αισιοδοξία φαίνεται να επικρατεί
Περιθάλποντας οι δύο Γάλλοι με παροιμιώδη αφοσίωση παλιές και νεότερες πληγές δεν μας οξύνουν απλά τις αισθήσεις αλλά ταυτόχρονα υπενθυμίζουν τη δυνατότητα της ανθρώπινης φύσης να επουλώνει συστηματικά τις πληγές της, ότι η ζωή συνεχίζει να «ανθίζει» διακριτικά σε μια περιοχή που υποβάλλει το τραύμα.
INFO:
Από Πέμπτη, 7 Ιουλίου μέχρι Σάββατο, 30 Ιουλίου, 2011 στη γκαλερί The Office.
Η γκαλερί βρίσκεται στην οδό Κλεάνθη Χριστοφίδη 32, στην παλιά Λευκωσία.
Ώρες Λειτουργίας: 19:00 - 21:30
