Ήρθαν πρώτη φορά πέρσι με support τους Speedblow αλλά τους χάσαμε. Τη δεύτερη, οι Clutch πήραν τους Lucky Funeral μαζί τους και ήμασταν εκεί με τα κεφάλια να μην σταματούν να πηγαίνουν πάνω κάτω ασταμάτητα και να γινόμαστε όλοι πρωταθλητές στο air guitaring. Εκεί που νόμιζες ότι η ημερομηνία είναι τελείως ακατάλληλη για να γίνει το live σε κλειστό χώρο, το Gagarin γέμισε πολύ απλά έγινε ένα από τα καλύτερα live ενός καλοκαιριού που χει συναυλίες με μεγάλες προσδοκίες αλλά μέχρι τώρα δεν τις έχουν ικανοποιήσει.

Η μπάντα που έχει κάνει 120 συναυλίες μέσα σε τρία χρόνια (έχουν πατήσει τα ίδια stages με τους Kylesa, Orange Goblin, Tankard, Septic Flesh κά) κι έχουν βγάλει έναν δίσκο για να λιώνουν οι εγχώριες βελόνες, ανέβηκε στη σκηνή μ’ έναν οργισμένο Mike και τις κιθάρες τους ετοιμοπόλεμες. Οι Lucky Funeral ήταν η καλύτερη προθέρμανση για την αμερικάνικη εισβολή που ακολούθησε μετά κι έφτασαν τα ηχεία στα όρια του καψίματος, απέκτησαν αρκετούς φανατισμένους που δεν τους είχαν ξαναδεί live. Κάνουν τεράστια τη διαφορά μεταξύ φασαρίας και καλής δυνατής μουσικής.

Όταν ο Neil Fallon πιάνει το μικρόφωνο και ξεκινάει να τραγουδάει το Pure Rock σταματάς να μιλάς, να πίνεις, να κάνεις οτιδήποτε που δεν σχετίζεται με την προσήλωση σου πάνω του. Στα ονόματα που βρίσκονται μέσα στον ορισμό του frontman είναι σίγουρα και το δικό του αφού έχει ένα χάρισμα να σε τραβάει πάνω του και οτιδήποτε και να κάνεις, δεν υπάρχει περίπτωση να του ξεφύγεις και του δίνουμε τον τίτλο του stoner ιεροκύρηκα. Εκφραστικός, στιβαρός, χωρίς ποζεριές, φαινομενικά ήρεμος αλλά παράλληλα να βγάζει προς τα έξω αβίαστα και με απίστευτη ευκολία έναν περφόρμερ που χει μέσα του έναν επικίνδυνο συνδυασμό blues, rock και μέταλ δυνάμεων.

Έχει μαζί του ένα συγκρότημα από μουσικούς ικανούς να σου πονέσουν τα μυαλά κι ειδικά ντράμερ (φορούσε ίδιο Motorhead t-shirt με τον συνάδελφο στου Funeral) με το αποστομωτικό του σόλο κάποια στιγμή μας έκανε να συμπεριφερόμαστε σαν να μην έχουμε πάει ποτέ συναυλία. Μας περικύκλωσαν με "50 untoppable watts",έβαλαν στα πόδια μας Mice and Gods, μας έκαναν να πετάμε σαν ένα "Dragonfly child" , φωνάξαμε με όλο το σώμα Bang Bang Vamonos Vamonos μόλις μπήκε το "Electric Worry" όπου ήταν μία από τις καλύτερες στιγμές του live. Ο Fallon απόρησε τι έκαναν τόσα χρόνια και δεν ερχονταν οι Clutch στην Ελλάδα με τέτοιο κοινό δίνοντας υπόσχεση να κάνουν κι άλλη επίσκεψη σύντομα κι εμείς απλά περιμένουμε για την επόμενη φορά που θα πάθουμε αυχενικό και θα κλείσουν οι φωνές.

Κείμενο-φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου

*Γίνε twitter follower του e-go timeout εδώ!
*Ακολούθησέ μας στο Facebook εδώ!