Η πολυβραβευμένη γλύπτρια Ναυσικά Πάστρα, που έχει συμμετάσχει με έργα της σε εκθέσεις σε όλο τον κόσμο (Γαλλία, Αυστρία, Τσεχοσλοβακία, Ολλανδία, Ελβετία, Βέλγιο, Γερμανία, Πολωνία, Αίγυπτο, ΗΠΑ, Ρωσία, Ελλάδα), έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών.
Γεννημένη στην Καλαμάτα το 1921, η Πάστρα παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής στη Sommerakademie στο Σάλτσμπουργκ και σπούδασε γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βιέννης και κοινωνιολογία της τέχνης στην Ecole pratique des hautes etudes του Παρισιού (1967-73). Ζούσε μεταξύ Παρισιού, Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
Ο κύκλος, το τετράγωνο και η σχέση τους αποτέλεσαν τον άξονα της καλλιτεχνικής πορείας της Ναυσικάς Πάστρα ήδη από το 1963 και οι κριτικοί μιλούσαν για «γάμο αγάπης μεταξύ των ευθειών ενός τετραγώνου και των καμπυλών του κύκλου» («Σύνεκτρον»). Αργότερα μελετάει τους «ρυθμούς» που γεννιούνται από την αλληλουχία των σχέσεων («Αναλογικά 1, 2 και 3») και από τη δεκαετία του '90, οι ρυθμικές σχέσεις αποκτούν δυναμική πιο έντονα αισθητή μέσα στον τρισδιάστατο χώρο («Σχέσεις-Ρυθμοί»).
Η ίδια η γλύπτρια μιλώντας για τις «δύο πρωταρχικές και καθοριστικές πεποιθήσεις», επάνω στις οποίες βασιζόταν «εδώ και πολλά χρόνια, η συλλογιστική εξέλιξη της καλλιτεχνικής» της διαδικασίας, εξηγούσε: «Στην ιδέα της Αναγκαιότητας και στην πηγή διαβεβαίωσης και στήριξης αυτής της ιδέας, που είναι η Φύση. Ο καλλιτέχνης -εν δυνάμει δημιουργός- (όλοι οι καλλιτέχνες δεν είναι εν δυνάμει δημιουργοί) φέρει μέσα του προσωπικές ιδιότητες που δεν θα βρεθούν ποτέ σε άλλους».
Οταν η Ναυσικά Πάστρα ρωτάται για την αναγκαιότητα της τέχνης και τη δική της προσφορά, απαντά:
«Μέσα σε όλα αυτά τα φοβερά πράγματα που γίνονται γύρω μας και το φοβερό άγχος, αν μπορούσες να δεις ένα έργο που έχει κάποια αρμονία και σου δημιουργήσει ένα αίσθημα ανάτασης, αν μπορέσει εκείνη τη στιγμή να σε αγγίξει και να σε ξεκουράσει λίγο..., αν καταφέρω στη ζωή μου να προσφέρω κάτι σε έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να τον κάνει να νιώσει καλύτερα, έστω σε έναν μόνο άνθρωπο, θα είμαι ευχαριστημένη».
