Εξω από το εντυπωσιακό Concert Hall της Μελβούρνης είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 20.000 διαδηλωτές για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στον πόλεμο που μόλις είχε κηρυχθεί στο Ιράκ. Μέσα στην αίθουσα, μόλις ακριβώς τελείωσε η μεγάλη και αντιπολεμική διαδήλωση, ξεκινούσε η πρώτη παράσταση της τραγωδίας του Σοφοκλή "Αντιγόνη" από το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας, στο πλαίσιο του φεστιβάλ "Αντίποδες".
Το κοινό "μουδιασμένο" από τα γεγονότα της ημέρας. Το έργο επίκαιρο όσο ποτέ. Επί δυο ώρες οι θεατές έμειναν καθηλωμένοι στις θέσεις τους από το λόγο του Σοφοκλή και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Όταν τελείωσε η παράσταση σηκώθηκαν όρθιοι και επί αρκετά λεπτά χειροκροτούσαν τους ηθοποιούς.

Μιλώντας για την "Αντιγόνη" η πρωταγωνίστρια της παράστασης, Λυδία Κονιόρδου, ανέφερε χαρακτηριστικά "Αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν ηγέτες που είναι δημοκρατικά εκλεγμένοι να μην ακούνε τη φωνή των πολιτών τους. Η αντιστοιχία που υπάρχει ανάμεσα στο τότε και το τώρα είναι πολύ έντονη. Ο κόσμος που κατεβαίνει στους δρόμους και εκφράζει την αντίθεσή του, ίσως να είναι εν δυνάμει Αντιγόνες. Δεν επιθυμεί απλά την επιβίωση. Ξέρει ότι δεν έχει νόημα μια επιβίωση χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς κάποιες αξίες, χωρίς ελευθερία, χωρίς τη λύτρωση από το φόβο του να λέει κανείς τη γνώμη του. Από την άλλη πλευρά έχουμε το επιχείρημα των ηγετών που λένε ότι αν δεν χτυπήσουμε τις εστίες που γεννούν το φόβο, δε θα μπορέσουμε να γλιτώσουμε. Σ' αυτό φυσικά υπάρχει το επιχείρημα που λέει ο φόβος γεννά έναν άλλο φόβο και το αίμα γεννά καινούριο αίμα".
Από την άποψη αυτή οι παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου στη Μελβούρνη εξελίχθηκαν, ουσιαστικά, και σε αντιπολεμικές εκδηλώσεις.