Χ. Παπακαλιάτης: «Ο Λούλης εκφράστηκε με λάθος τρόπο»

21.02.2011
Επειτα από ένα μπαράζ τηλεοπτικών σειρών, ο Χριστόφορος έβαλε μια άνω τελεία στη μικρή οθόνη και επέλεξε γι’αυτήν τη σεζόν να κάνει μόνο θέατρο. Αυθόρμητος, με εμμονές και μια ροπή στο live fast, o Χριστόφορος έχει το ταλέντο να πρωταγωνιστεί αποτελώντας σημείο αναφοράς ακόμα και όταν οι κριτικές δεν είναι με το μέρος του. Αλλά τελικά τι σημασία έχει;

Επειτα από ένα μπαράζ τηλεοπτικών σειρών, ο Χριστόφορος έβαλε μια άνω τελεία στη μικρή οθόνη και επέλεξε γι’αυτήν τη σεζόν να κάνει μόνο θέατρο. Αυθόρμητος, με εμμονές και μια ροπή στο live fast, o Χριστόφορος έχει το ταλέντο να πρωταγωνιστεί αποτελώντας σημείο αναφοράς ακόμα και όταν οι κριτικές δεν είναι με το μέρος του. Αλλά τελικά τι σημασία έχει;

Η πρώτη φορά που ο Χριστόφορος έπαιξε στο θέατρο ήταν το 1996, όταν νεαρός τότε συμμετείχε στην παράσταση «Οι τρομεροί γονείς» με τους Αννα Παναγιωτοπούλου, Μίρκα Παπακωνσταντίνου και Μίμη Χρυσομάλλη. Δεκαπέντε χρόνια μετά, επιστρέφει στο ίδιο θέατρο ως πρωταγωνιστής στην παράσταση «Amadeus», όπου υποδύεται τον Μότσαρτ, και τον Δημήτρη Λιγνάδη στο ρόλο του «κακού» Σαλιέρι.

Καρμικό ή απλή σύμπτωση: Ο Χριστόφορος γύρισε στο ίδιο θέατρο, σε έναν πολύ ιδιαίτερο ρόλο, όπου καλείται να αποδείξει ότι -εκτός από την ικανότητά του στο σενάριο, τη σκηνοθεσία και τη μουσική επιμέλεια των σειρών του- είναι πάνω από όλα ένας καλός ηθοποιός σε μια παράσταση που έχει μια ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά, πράγμα που την κάνει ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση.

Νιώθεις αγωνία και άγχος για το πώς θα αντιμετωπίσει ο κόσμος -και ενδεχομένως και οι κριτικές- την παράσταση;

Εχω το αναμενόμενο άγχος, κυρίως επειδή είναι ένας πολύπλοκος ρόλος που απαιτεί πολλή συγκέντρωση, ενέργεια και πρέπει να ξεφύγεις λίγο από τον εγωισμό που ο καθένας μας κουβαλάει.

Λένε ότι ένας ηθοποιός για να πετύχει πρέπει να είναι νάρκισσος, εγωιστής και ματαιόδοξος. Πόσο κοντά είσαι σε αυτό το τρίπτυχο;

Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Κατ’ αρχάς, η ματαιοδοξία δεν οδηγεί στην επιτυχία. Για να πετύχεις κάτι πρέπει να είσαι πολύ εργατικός, αληθινός και πάνω απ’ όλα να το γουστάρεις με την ψυχή σου. Κι αυτό ισχύει για όλες τις δουλειές.

Δεν έπεσες ποτέ στην παγίδα της ίδιας σου της εικόνας;

Φυσικά και είχα πέσει, θα ήταν αδύνατον να μην πέσω σε μια τέτοια παγίδα. Ομως, πάντα πολύ γρήγορα συνειδητοποιούσα πόσο εξαιρετικά αποπροσανατολιστικό και εντέλει αδιέξοδο ήταν όλο αυτό.

Γιατί επέλεξες αυτό το έργο; Γιατί να υποδυθείς τη ζωή του Μότσαρτ και όχι κάτι ίσως πιο εύκολο, πιο συμβατικό;

Το επέλεξα κυρίως γιατί ήταν η πρώτη πρόταση που μου έγινε την εποχή που τελείωνε το «4». Και επειδή αυτομάτως είπα ναι, δεν μπήκα στη διαδικασία να διαλέξω κάτι άλλο.

Παίζεις μαζί με τον Δημήτρη Λιγνάδη, που είναι επίσης ένας πολύ καλός ηθοποιός. Υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού σου η σύγκριση μαζί του επί σκηνής;

Είναι τόσο σωστά διαχωρισμένοι οι ρόλοι που δεν χωράει ανταγωνισμός μεταξύ μας. Εξάλλου, θα ήταν σαχλό από μέρους μου να μπω στη διαδικασία να ανταγωνιστώ έναν άνθρωπο που εκ των πραγμάτων έχει πολύ μεγάλη πείρα στο θέατρο. Πιο κερδισμένος είμαι λοιπόν μαθαίνοντας από εκείνον.

Είσαι αντικειμενικά ένας πολύ συγκεντρωτικός άνθρωπος σε όλες σου τις δουλειές. Πώς αποφάσισες να αφεθείς στα χέρια ενός επίσης πολύ συγκεντρωτικού συναδέλφου σου, ο οποίος κάνει και τη σκηνοθεσία;

Για να είμαστε σωστοί και αντικειμενικοί, η πρόταση ήρθε από τον Δημήτρη. Επίσης ο Δημήτρης είναι ένας πολύ έξυπνος σκηνοθέτης που ξέρει πώς να αξιοποιεί τους ηθοποιούς του. Επομένως, αυτομάτως εμένα αυτό με «ασφάλισε». Ομως, είμαι ένας άνθρωπος που, όσον αφορά το κομμάτι σκηνοθεσία, ειδικά στο θέατρο, δεν θα τολμούσε σε αυτήν τη φάση να θελήσει να πάρει αυτήν τη σκυτάλη.

Ωστόσο, δεν σε εκνευρίζει να παίρνεις οδηγίες από κάποιον άλλο;

Καθόλου, αντιθέτως με βοηθάει. Γιατί ξέρω ότι ο Λιγνάδης θέλει να είναι ο ηθοποιός του καλός για να είναι και το έργο του καλό. Είναι ένας εξαιρετικά έξυπνος, ευφάνταστος και αποτελεσματικός σκηνοθέτης. Το ότι έχει ανέβει η παράσταση και ακόμα κάθε μέρα κάνει διορθώσεις σε όλους τους ηθοποιούς σημαίνει ότι αγαπάει πάρα πολύ αυτό που κάνει. Και αυτό ακριβώς είναι που ψυχικά μας δένει.

Για πρώτη φορά σε είδαμε να τοποθετείσαι απέναντι σε έναν συνάδελφο και φίλο σου, τον Χρήστο Λούλη, αναφορικά με τις δηλώσεις που έκανε για εσένα, στο αν δηλαδή είσαι τηλεοπτικός ή θεατρικός ηθοποιός. Επειτα από όλο αυτό τον θόρυβο που δημιουργήθηκε μιλήσατε ξανά;

Δεν έχουμε μιλήσει, όμως είμαι σίγουρος ότι δεν εννοούσε αυτά που είπε και πως απλώς εκφράστηκε με λάθος τρόπο. Γενικότερα, δεν είναι κάτι που θα ήθελα να συνεχίσουμε.

Αισθάνεσαι ότι κάποιοι άνθρωποι που βοήθησες και στήριξες έδειξαν μετά αγνωμοσύνη;

Οχι, δεν έχω αισθανθεί κάτι τέτοιο. Γιατί όσους βοήθησα, βοήθησαν κι αυτοί εμένα. Είναι αμφίδρομες αυτές οι σχέσεις.

Λένε ότι είστε μια γενιά που ενώ έχουν βγει πολύ καλοί ηθοποιοί, δεν υπάρχει κάποιος που να έχει γίνει «ο πολύ μεγάλος πρωταγωνιστής». Τι λες γι’ αυτό;

Δεν συμφωνώ. Πιστεύω ότι υπάρχουν ηθοποιοί που έχουν γίνει καλοί πρωταγωνιστές στο πλαίσιο της εποχής και των απαιτήσεων της εποχής που ζούμε. Επίσης, δεν υπάρχει ο κινηματογράφος, όπως υπήρχε παλιότερα, που δημιουργούσε μύθους. Γενικότερα ζούμε σε μια εποχή απομυθοποίησης. Αυτό όμως δεν είμαι ακόμα σε θέση να κρίνω αν είναι καλό ή κακό, δεδομένου ότι είναι πολύ νωρίς. Τα πράγματα για να εκτιμηθούν σωστά θέλουν τον χρόνο τους.

Αυτήν τη σεζόν, που δεν κάνεις τηλεόραση, την παρακολουθείς;

Δεν την παρακολουθώ και γιατί δεν προλαβαίνω αλλά και γιατί στην τηλεόραση μου αρέσει να βλέπω μυθοπλασία, σίριαλ. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν πια σειρές, παρά μόνο ελάχιστες εξαιρέσεις, τότε κι εγώ δεν έχω κανέναν λόγο να δω τηλεόραση.

Σου έχει λείψει;

Συναισθηματικά ναι. Μου έχει λείψει η όλη διαδικασία δημιουργίας όλων αυτών των κόσμων μέσα στους οποίους ζούσαμε καθημερινά συνεργείο και ηθοποιοί.

Πιστεύεις ότι υπάρχει φθορά στην ελληνική τηλεόραση; Οτι έχει αρχίσει να χάνει τις καλές της στιγμές;

Γιατί, εσύ πιστεύεις το αντίθετο; Εχει χαθεί η ποιότητα, έχει χαθεί η αξιοπρέπεια και ο επαγγελματισμός αναμφίβολα σε μεγάλο βαθμό.

Πώς είδες φέτος την εμμονή με τις εκπομπές μαγειρικής;

Αυτό δεν με προσβάλλει ούτε με ενοχλεί. Ευχάριστο το βρίσκω. Απλώς ως τηλεθεατής θα ήθελα να μπορούσα να έχω την ποικιλία να δω και κάτι άλλο.

Δεδομένου ότι αρκετοί συνάδελφοί σου παρουσιάζουν εκπομπές, εσύ θα έβλεπες τον εαυτό σου ως παρουσιαστή;

Ποτέ. Δεν νομίζω ότι θα ήμουν καλός σε κάτι τέτοιο, ούτε μέσα μου υπάρχει η παραμικρή επιθυμία να μπω σε κάποια τέτοια διαδικασία. Νομίζω ότι πια είναι πολύ ξεκάθαρο τι είναι αυτό που μου αρέσει να κάνω επαγγελματικά.

Ούτε ακόμα και αν τα χρήματα ήταν πολλά; Δεν θα λειτουργούσαν σαν δέλεαρ;

Ούτε. Μέχρι στιγμής, το κίνητρο για τις επαγγελματικές μου επιλογές δεν ήταν αποκλειστικά και μόνο τα χρήματα και ελπίζω να παραμείνω έτσι και στο μέλλον.

Με το χέρι στην καρδιά, ποιες από τις σειρές σου είναι αυτοβιογραφικές;

Ολες έχουν στοιχεία δικά μου. Αποκλειστικά αυτοβιογραφική καμία. Ενας σεναριογράφος έχει την ευκαιρία μέσα από τα σενάριά του να ζήσει πολλές και διαφορετικές στιγμές.

Τι απαντάς, όμως, σε αυτούς που λένε ότι τα σενάριά σου δεν είναι αληθοφανή;

Τίποτα. Τα παραμύθια σε πρώτη ανάγνωση δεν είναι ποτέ αληθοφανή. Στο πολύ βάθος, όμως, αν κοιτάξεις θα δεις ότι εκεί κρύβονται πολλές αλήθειες.

Θα έπαιζες ποτέ σε σειρά κάποιου άλλου; Αν για παράδειγμα σου ζητούσε ο Γιώργος Καπουτζίδης να παίξεις σε ένα δικό του σενάριο τι θα του έλεγες;

Ναι, δεν θα είχα πρόβλημα να παίξω σε σειρά κάποιου άλλου. Στον Γιώργο θα έλεγα ό,τι και σε κάθε συνάδελφό μου. Ελα να διαβάσουμε το σενάριο και να το δούμε.

Αλήθεια, πώς ήσουν ως παιδί; Σου άρεσαν από μικρός τα παραμύθια; Διηγιόσουν ιστορίες;

Α, ναι. Ως πιτσιρικάς ήμουν μεγάλος ψεύτης και πολύ μυθομανής. Αλλά οι άλλοι για έναν περίεργο λόγο δεν με πίστευαν.

Στην αρχή της καριέρας σου αμφισβητήθηκες αρκετά. Πώς το διαχειρίστηκες αυτό δεδομένου ότι ήσουν πολύ μικρός;

Μπορεί τότε να μη μου ήταν πολύ ευχάριστο, αλλά σήμερα που το κοιτάζω πίσω το θεωρώ πολύ φυσιολογικό, δεδομένου του νεαρού της ηλικίας μου. Είναι αναμενόμενο να αντιμετωπίζεις με καχυποψία ένα πιτσιρίκι που αποφασίζει να κάνει μόνο του δουλειές στα 24 του χρόνια. Ομως, ήμουν πολύ τυχερός γιατί βρέθηκα πλάι σε ανθρώπους που μου έδωσαν την ευκαιρία και που μετά εγώ δούλεψα πολύ σκληρά σε αυτό.

Πόσο σε άλλαξε η επιτυχία ως άνθρωπο; Σου πήρε ανθρώπους από κοντά σου;

Δεν είμαι τελικά σίγουρος αν η επιτυχία αλλάζει τον άνθρωπο ή αν αλλάζουν οι άνθρωποι γύρω από αυτόν που βιώνει μια επιτυχία...

Ακόμα και σε στιγμές απόλυτης επιτυχίας και αναγνώρισης πέρασες στιγμές αυτοαμφισβήτησης;

Ναι, βέβαια. Και πρέπει να σου πω ότι γενικότερα το περνάω αυτό σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου.

Οταν ξεκίνησες σε αποκάλεσαν παιδί θαύμα. Τώρα πώς αισθάνεσαι;

Δεν υπήρξα ποτέ παιδί θαύμα. Και πια δεν είμαι παιδί. Είμαι 36 ετών!

Data Bank
Η πρώτη φορά που έγραψε ήταν σε ηλικία 24 ετών.

Οι σειρές που έχει γράψει και έχουν όλες προβληθεί στο Mega ήταν «Η ζωή μας μια βόλτα», «Να με προσέχεις», «Κλείσε τα μάτια», «Τρεις ευχές», «Δυο μέρες μόνο», «4».

Είναι Αιγόκερως και μένει στο Παλαιό Ψυχικό.

Ξεκίνησε να δουλεύει σε ηλικία 16 ετών και φέτος κλείνει στη δουλειά 20 χρόνια.

Η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση ήταν ένα guest στους «Απαράδεκτους». Μετά έπαιξε στους «Φρουρούς της Αχαΐας».

Η εμφάνιση με την οποία έγινε γρήγορα γνωστός ήταν στους «Δέκα Μικρούς Μήτσους», όπου έκανε τον κολλητό του Τζίμη.

Αλλες θεατρικες παραστάσεις που έχει παίξει είναι «Ανθρώπινες φωνές», «Τι είδε το χρυσόψαρο», «Μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων».

Θεατρική πρεμιέρα
Η παρασταση «Amadeus» του Πίτερ Σάφερ έκανε πρεμιέρα την Τετάρτη στο θέατρο «Βρετάνια». Η ιστορία είναι μια μυθοπλασία της ζωής του Μότσαρτ και του μεγάλου του ανταγωνιστή, Αντόνιο Σαλιέρι.

ΒΕΝΙΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ