Βρίσκοντας την επαφή με τον ενεργειακό σας πυρήνα, το τσάκρα του ηλιακού πλέγματος, θα αφυπνίσετε μέσα σας όλη τη δύναμη της θέλησης, τη σιγουριά και την αποφασιστικότητα, που θα σας οδηγήσουν να πετύχετε διάνα τους στόχους σας στη ζωή.

Σύμφωνα με την ινδική φιλοσοφία, που πρώτη διατύπωσε τη θεωρία των ενεργειακών κέντρων του αυρικού μας πεδίου, το τρίτο κέντρο μας, που ονομάζεται «τσάκρα Μανιπούρα» λάμπει σαν πολύτιμο πετράδι πάνω στην αύρα μας, στο κέντρο του κορμού μας, εκπροσωπώντας τη δύναμη του χαρακτήρα, τη θέληση και την ικανότητά μας για αυτοεπιβεβαίωση. Βρίσκεται στο ηλιακό πλέγμα, στο ύψος των πεπτικών οργάνων.

Εδώ οι ανατολίτικες πολεμικές τέχνες εντοπίζουν το κέντρο Χάρα, έναν αληθινό πυρήνα σωματικής και ψυχικής δύναμης, ενώ για τους δυτικούς αυτό είναι το σημείο πάνω στο σώμα όπου μπορεί να δεχτεί κανείς τα μηνύματα της διαίσθησης και του ενστίκτου σαν γαργάλημα ή μούδιασμα. Αποτελώντας μια γέφυρα ανάμεσα στα δύο κατώτερα «γήινα» τσάκρα και στα πιο πνευματικά τέσσερα ανώτερα, της καρδιάς, του λαιμού, του τρίτου ματιού και της κορυφής του κεφαλιού, το Μανιπούρα είναι ο κινητήριος μοχλός για τη μετατροπή της επιθυμίας σε δράση και την εκδήλωση της δύναμης για ζωή.

Ιστορίες δύναμης
Η λέξη «δύναμη» είναι βέβαια αρκετά παρεξηγημένη, καθώς πολλές φορές τη συνδέουμε με όχι και τόσο θετικές έννοιες: με την επιβολή πάνω στους άλλους, την κακώς εννοούμενη εξουσία, την άπληστη επιδίωξη να γίνεται πάντα το δικό μας. Ωστόσο, η δύναμη είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς αποτελεί ένα φυσιολογικό εγγενές χαρακτηριστικό, απαραίτητο για την επιβίωσή μας, και γίνεται καλή ή κακή ανάλογα με τη χρήση που της κάνει κάποιος.

Η κακή χρήση προέρχεται από το φόβο και όλες τις ανασφαλείς συμπεριφορές που πηγάζουν από αυτόν. Η ανάγκη να εξουσιάσουμε ή και να μας εξουσιάζουν, για παράδειγμα, ή να δημιουργούμε σχέσεις συναισθηματικής υποτέλειας (με εμάς ή τον άλλο να βρίσκεται «υπό») εκφράζει το φόβο για την απώλεια της αγάπης ή της αποδοχής των άλλων.

Τα τελευταία χρόνια διάφοροι διανοητές και δάσκαλοι του New Age έχουν αναφερθεί σε ένα είδος «ενεργειακού πολέμου» που γίνεται ανάμεσα στους ανθρώπους. Συνειδητά ή ασυνείδητα, ο καθένας μας προσπαθεί να αποσπάσει ή να υφαρπάξει ενέργεια από τους άλλους, αυξάνοντας τη δική του αίσθηση ψυχοσωματικής ευεξίας και δύναμης. Εκείνοι, βέβαια, που μπορούν να δουν μακρύτερα κατανοούν ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να αυξήσει κανείς την ενέργειά του ή να αντλήσει καινούργια από το σύμπαν (ανάλογα με την άποψη που ενστερνίζεται κανείς) και, πάντως, δεν χρειάζεται να λειτουργεί ως «ενεργειακό βαμπίρ».

Παρ’ όλα αυτά, η πλειοψηφία των ανθρώπων ακολουθεί αυθόρμητα συμπεριφορές που πάνε προς την άλλη κατεύθυνση. Τείνουν να ασκούν έλεγχο στις καταστάσεις και στα άτομα με τα οποία σχετίζονται προσωπικά ή κοινωνικά και αυτό τους εμποδίζει να έχουν ελεύθερες και ικανοποιητικές σχέσεις με τους άλλους στη βάση της δίκαιης ανταλλαγής. Και όταν δεν καταφέρνουν να διατηρούν αυτόν τον έλεγχο, κινητοποιούν άλλους μηχανισμούς: προσπαθούν, για παράδειγμα, να αποδυναμώσουν τους άλλους μέσα από την κριτική, η οποία πραγματικά δημιουργεί διαχωρισμό ανάμεσα στους ανθρώπους και διακόπτει την ενεργειακή ροή. Ή, για να κερδίσουν την αποδοχή των άλλων, τους συμπεριφέρονται όπως πιστεύουν ότι θα τους ευχαριστεί, υποτιμώντας και υποβαθμίζοντας τις δικές τους ανάγκες και απαιτήσεις.

Όλα τα επίπεδα της ύπαρξης
Το αναλυτικό-περιγραφικό σύστημα του Μπερν βοηθάει επίσης να αξιολογήσουμε τη διάσταση του Εγώ, που συχνά θεωρείται αποκλειστικά υπεύθυνο για τη δυσκολία μας να εξελιχθούμε.
Η ύπαρξή μας διαρθρώνεται μέσα από το υλικό, το αιθερικό-νοητικό, το αστρικό σώμα και το ανεπαίσθητο κομμάτι μας, τον «ανώτερο εαυτό, ψυχή ή αύρα των χαρισμάτων». Το Εγώ περιλαμβάνει τα πρώτα τρία τμήματα και δεν είναι παρά η προσωπικότητα που εκφράζουμε. Ωστόσο, αυτή δεν είναι πάντα σε επαφή με το ανώτερο, βαθύτερο κομμάτι μας.
Πολλές θεωρίες έχουν υποστηρίξει την ταπείνωση, την εξάλειψη του Εγώ ως μονόδρομο στην ανάδειξη του ανώτερου εαυτού μας. Στην πράξη, όμως, δεν γίνεται να αρνηθούμε το «γήινο» κομμάτι μας. Έτσι, οι περισσότερες σύγχρονες απόψεις κατατείνουν στο ότι από το Εγώ παίρνουμε τα μηνύματα του ανώτερου πνευματικού εαυτού μας, φτάνει αυτό το Εγώ να περάσει από το επίπεδο του Παιδιού ή του Γονέα, σε εκείνο του Ενήλικα. Η ισορροπία, λοιπόν, θα έρθει όταν πάψουμε να είμαστε εξαρτημένοι ενεργειακά, όταν συνδεθούμε με το κέντρο της ύπαρξής μας, που εκπροσωπείται από το τσάκρα του ηλιακού πλέγματος.

Οι φάσεις της εξέλιξης
Φυσικά, ακόμα και τότε, δεν θα βρισκόμαστε σε μια διαρκή νιρβάνα ισορροπίας. Η πορεία μας, όπως όλες οι διαδικασίες στη Γη και στο Σύμπαν, ακολουθεί ρυθμούς επέκτασης και σύμπτυξης. Στις φάσεις της επέκτασης είμαστε γεμάτοι ζωτικότητα και εξωστρέφεια. Κάθε τέτοια φάση, όμως, ακολουθείται από μια φάση ενεργειακής πτώσης, εσωστρέφειας.
Βέβαια, διαφορετικά ζει κανείς περνώντας μια ήρεμη διακύμανση ανάμεσα στη μία και στην άλλη κατάσταση και διαφορετικά αν αντιμετωπίζει απότομες εναλλαγές.

Το βασικό, όμως, είναι να γνωρίζουμε σε ποιο σημείο βρισκόμαστε κάθε φορά, της επέκτασης ή της σύμπτυξης. Στην πρώτη περίπτωση σαφώς μπορούμε να διοχετεύουμε τη δική μας περίσσεια ενέργειας σε άλλους που την έχουν ανάγκη. Στη δεύτερη ας φροντίζουμε να βρισκόμαστε με άτομα και σε περιβάλλοντα που μπορούν να μας «επαναφορτίζουν». Επίσης, να κρατάμε ό,τι χρήσιμο μπορεί να μας δώσει το παρελθόν μας και να αφήνουμε τα υπόλοιπα, τα περιττά, αντί να τα κουβαλάμε μαζί μας. Μόνο έτσι θα είμαστε συνειδητοποιημένοι και ικανοί να δώσουμε στο μέλλον μας. Ο ακόλουθος διαλογισμός μπορεί να βοηθήσει σε αυτό.

Ο διαλογισμός του παρόντος
Η αποδοχή του εαυτού μας έρχεται όταν κινούμαστε στο «εδώ και τώρα», έχοντας δεχτεί τα ρίσκα της οποιαδήποτε κατάστασης. Αυτός ο διαλογισμός βοηθάει ακριβώς στο να βρισκόμαστε στο παρόν, με το Εγώ μας να έχει περάσει στο στάδιο του Ενήλικα, γιατί μόνο τότε μπορεί να τροφοδοτηθεί από τις ικανότητες του Ανώτερου Εαυτού μας. Βασική προϋπόθεση για όλα αυτά είναι η αρμονική λειτουργία του τρίτου τσάκρα.

1. Καθίστε ή ξαπλώστε σε άνετη θέση. Κλείστε τα μάτια και συγκεντρωθείτε στην αναπνοή σας. Χαλαρώστε.
2. Οραματιστείτε, καθώς αναπνέετε, ένα μικρό κίτρινο ήλιο να λάμπει στο ηλιακό σας πλέγμα, ανάμεσα στο θώρακα και στον ομφαλό σας. Με κάθε σας ανάσα φανταστείτε τον να γίνεται όλο και πιο μεγάλος και λαμπερός, οι ακτίνες του να επεκτείνονται και να περικλείουν όλο σας το σώμα. Να γίνεται χρυσαφένιος.
3. Τώρα επαναφέρετε τη συγκέντρωσή σας στην αναπνοή σας, χωρίς να αφήσετε να χαθεί η αίσθηση του ήλιου. Κάθε φορά που εισπνέετε φανταστείτε ότι έρχεται μέσα σας το μέλλον με τις απεριόριστες δυνατότητές του. Όποτε εκπνέετε, βγαίνει μαζί με την αναπνοή σας το παρελθόν, αναλλοίωτο. Ό,τι εισπνέετε είναι όλα όσα θέλετε να δημιουργήσετε. Ό,τι εκπνέετε είναι οι περιορισμοί που επιβάλλατε στον εαυτό σας.
4. Φέρτε και πάλι την προσοχή σας στο χρυσό ήλιο που λάμπει. Έτσι λάμπει και η συνειδητότητά σας στο κέντρο της ύπαρξής σας. Βρίσκεστε στο επίκεντρο της αλήθειας, που υπάρχει και πέρα από το χρόνο.
5. Εξακολουθείτε να εισπνέετε μέλλον και να εκπνέετε παρελθόν. Ανάμεσα σε εισπνοές και εκπνοές κάντε μικρές παύσεις. Στη διάρκεια των παύσεων συμμετέχετε στο αιώνιο «τώρα». Νιώστε την ασφάλειά του και αφήστε τη συνειδητότητά σας να επεκταθεί.
   Έπειτα φέρτε και πάλι την προσοχή στην αναπνοή σας. Αρχίστε να μετράτε αντίστροφα, από το 10 στο 1. Όταν φτάσετε στο 1, θα αισθάνεστε ήρεμοι, σε ισορροπία, ανοιχτοί προς ένα μέλλον επίγνωσης.
6. Φτάστε στο 1, μην ασχολείστε άλλο με την αναπνοή και ξαναβρείτε την επαφή με το σώμα σας. Κινήστε αργά τα χέρια και τα πόδια, ανοίξτε τα μάτια. Το μέλλον σάς περιμένει.

Η ταυτότητα του τρίτου τσάκρα

Όνομα: Μανιπούρα ή τσάκρα του στομάχου, της σπλήνας και του συκωτιού.
Χρώμα: Κίτρινο, χρυσαφί.
Στοιχείο: Φωτιά.
Πλανήτες: Ήλιος, Δίας, Ερμής, Άρης.
Λειτουργία: Σχέσεις με τους ανθρώπους και τον κόσμο, κοινωνική ταυτότητα, επιβεβαίωση του εαυτού, επιδίωξη δύναμης, εξαγνισμός των σαρκικών επιθυμιών των κατώτερων τσάκρα και εκδήλωση στον υλικό κόσμο του πνευματικού πλούτου των ανώτερων τσάκρα. Αποδοχή και ενοποίηση των συναισθημάτων, των επιθυμιών και των εμπειριών μας.
Ενδείξεις αρμονικής λειτουργίας: Αίσθηση γαλήνης και αρμονίας με τον εαυτό μας, τους ανθρώπους και τη θέση μας μέσα στη ζωή γενικά, αποδοχή του εαυτού και σεβασμός του χαρακτήρα και των συναισθημάτων των άλλων.
Ενδείξεις δυσαρμονικής λειτουργίας: Επιθυμία ελέγχου και εξουσίας στις εσωτερικές και εξωτερικές καταστάσεις, διαρκής αίσθηση ανησυχίας και δυσαρέσκειας,
αναζήτηση στον έξω κόσμο της αναγνώρισης και της ικανοποίησης που δεν βρίσκει κανείς μέσα του, υπερβολική σημασία στον υλικό πλούτο. (Από το «Βιβλίο των Τσάκρα» των Σ. Σάραμον και Μπ. Μπαγκίνσκι, Εκδόσεις Διόπτρα).

Τι παιχνίδι παίζεις;

Ένα ενδιαφέρον μοντέλο για τον τρόπο που γίνεται αυτή η ενεργειακή ανταλλαγή έχει διατυπωθεί από τον Έρικ Μπερν, τον πατέρα της Συνδιαλεκτικής Ανάλυσης και συγγραφέα του βιβλίου «Τα παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι».
Ο Μπερν διαχωρίζει τους ανθρώπους με βάση τρεις θεμελιώδεις στάσεις τους, που συνδέονται με ισάριθμες καταστάσεις του Εγώ: είναι ο Γονέας, το Παιδί και ο Ενήλικας.

Ο τύπος του Γονέα χαρακτηρίζεται από συμπεριφορές που έχουμε δει στους γονείς μας ή άλλους ενήλικες στα παιδικά μας χρόνια, τις οποίες το εν λόγω άτομο υιοθετεί απέναντι στους πάντες: είναι έτοιμο να κρίνει και να επικρίνει, θέλει να φαίνεται ηθικά άμεμπτος και αλάνθαστος, δεν δείχνει ευελιξία ή είναι υπερπροστατευτικός.

Ο δεύτερος τύπος ανθρώπου, ο τύπος του Παιδιού, διατηρεί τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές που μπορεί να είχαμε στα βρεφικά ή τα νηπιακά μας χρόνια. Είναι η στάση εκείνου που θεωρεί ότι κάθε του ανάγκη ή επιθυμία επιβάλλεται να ικανοποιηθεί οπωσδήποτε και χωρίς χρονοτριβή, κάνοντας τους άλλους να αισθάνονται υπεύθυνοι ή ένοχοι, αν δεν την πραγματοποιούν. Ο ίδιος χειραγωγεί τους γύρω του παριστάνοντας τον αδύναμο και τον άμοιρο ευθυνών.

Ο τρίτος τύπος αποκαλείται Ενήλικας. Είναι εκείνος που δεν ρίχνει τις ευθύνες του στους άλλους και λαμβάνει υπόψη τη γνώμη τους χωρίς να αισθάνεται απειλούμενος ή να πεισμώνει, αν δεν συμφωνούν με τη δική του. Όντας σε επαφή με τα συναισθήματά του, τα εκφράζει με ακρίβεια, όπως και τις σκέψεις του. Μένοντας ανοιχτός, δημιουργεί μια ουσιαστική σχέση με τον κόσμο και τους ανθρώπους. Και όταν παίρνει τις αποφάσεις του, εμπιστεύεται μόνο τον εαυτό του. Εννοείται ότι αυτή η τρίτη στάση είναι που χαρακτηρίζει τον πραγματικά ώριμο και σωστά εξελιγμένο άνθρωπο.

Από τη Βασιλική Τζουράκη