Σχεδόν όλοι μας ξέρουμε το συναίσθημα: Ένας φίλος μας ή συνάδελφος μας πήρε προαγωγή, είχε κάποια επιτυχία, ίσως ένα μεγαλύτερο σπίτι ή παίρνει περισσότερα χρήματα. Εσύ, αντί να αισθάνεσαι ευτυχισμένη γι 'αυτούς, είσαι στεναχωρημένη και θυμωμένη - και βαθιά μέσα σου, θα ήθελες πραγματικά να τους δεις να αποτύγχάνουν.
Πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται πράγματα όπως "Δεν το αξίζει αυτό", "Νομίζει ότι είναι καλύτερος/η από εμένα", "Δε μπορώ να είμαι κοντά του/της", "Ελπίζω να αποτύχει", ενώ για εσένα την ίδια σκέφτεσαι πως η επιτυχία των άλλων αντανακλά το πόσο κατώτερη είσαι και ότι θα μείνεις πίσω. Είναι επίσης πιθανό να αναρωτιέσαι τι είδος ανθρώπου είσαι που θέλεις να δεις τους άλλους να αποτύχουν.
Η απάντηση: Είσαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, γιατί ο φθόνος είναι παντού. Τα παιδιά που παίζουν ένα παιχνίδι νιώθουν μερικές φορές καλύτερα αν χάσουν μαζί με έναν φίλο τους από ό, τι αν το άλλο παιδί κερδίσει, και πολλές φορές οι ενήλικες αισθάνονται ακριβώς έτσι.
Δες και αυτό: Το κλειδί για απόλυτη ευτυχία δεν είναι αυτό που νομίζεις
Αυτά είναι τα είδη του φθόνου
1. Καταθλιπτικός φθόνος
Όταν κάποιος που ξέρεις τα πηγαίνει καλύτερα από εσένα σε κάτι, αισθάνεσαι σαν να είσαι η χαμένη, μια αποτυχημένη ή κατώτερη. Πιστεύεις ότι η επιτυχία του αντικατοπτρίζει την αποτυχία σου.
2. Εχθρικός φθόνος
Επειδή η επιτυχία του άλλου ατόμου έχει ως αποτέλεσμα να αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να το αντέξεις, θέλεις να αποτύχει. Το απολαμβάνεις όταν ακούς επιτυχημένους ανθρώπους να παίρνουν διαζύγιο, να έχουν νομικά ζητήματα ή ακόμα και προβλήματα στην υγεία τους. Το συναίσθημα αυτό είναι δελεαστικό, γιατί αν το άλλο πρόσωπο αποτύχει - μετά την επιτυχία - αισθανόμαστε καλύτερα γνωρίζοντας ότι και οι δύο έχουμε «χαθεί».
3. Καλοήθης φθόνος
Αυτό είναι το ουδέτερο είδος φθόνου. Βλέπεις ότι κάποιος άλλος πέτυχε, και θα τον θαυμάζεις για αυτό που έχει κάνει. Ο καλοήθης φθόνος μας οδηγεί στο να δίνουμε προσοχή σε αυτό που κάνει το άλλο άτομο - γιατί συχνά πιστεύουμε ότι μπορούμε να μάθουμε κάτι.
Ποιούς ζηλεύουμε;
Τείνουμε να ζηλεύουμε τους ανθρώπους με τους οποίους συγκρίνουμε τους εαυτούς μας. Η ομάδα κοινωνικής σύγκρισής σου είναι η ομάδα με την οποία μετράς τον εαυτό σου, και γι'αυτό μπορεί να ζηλέψεις έναν συνάδελφο, ένα από τα αδέρφια σου, ή έναν συμφοιτητή. Ζηλεύουμε τα επιτεύγματα που νομίζουμε ότι είναι δυνατότητες για εμάς - αλλά δεν αισθανόμαστε σίγουροι για την επίτευξή τους. Για παράδειγμα, μπορεί να μην ζηλεύεις κάποιον που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ, επειδή είναι μακριά από το περιβάλλον και τους στόχους σου, αλλά ζηλεύεις έναν συμμαθητή που τα πήγε καλύτερα σε ένα μάθημα. Είναι πιο πιθανό να ζηλέψουμε κάποιον όταν πιστεύουμε ότι το επίτευγμα του δεν του αξίζει, αφού ο φθόνος μας συχνά συνοδεύεται με την αίσθηση της αδικίας.
Πώς μπορούμε να αμφισβητήσουμε τις σκέψεις μας;
Το ότι έχεις αρνητικές σκέψεις δεν σημαίνει ότι πρέπει να τις πιστέψεις. Θα πρέπει να ενσωματώσεις στο μυαλό σου κάποιες βασικές σκέψεις που έχουν να κάνουν με τη ζήλια και που ισχύουν σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις. Αν, για παράδειγμα, αισθάνεσαι ότι η επιτυχία μιας γνωστής σου σημαίνει ότι εσύ δεν κάνεις κάτι σωστά, να σκεφτείς ότι η επιτυχία της σε κάτι δεν ακυρώνει τα καλά που έχεις κάνει εσύ. Αν τείνεις να κολλάς ταμπέλες λέγοντας πράγματα όπως "εκείνη είναι επιτυχημένη, εγώ είμαι η αποτυχημένη", να σκεφτείς ότι δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες και πως όπως εκείνη μπορεί να πέτυχε κάτι τώρα, αργότερα μπορεί να αποτύχει και να καταφέρεις εσύ κάτι.
