Τα κατακόκκινα και λαχταριστά αυτά φρούτα αποδεικνύονται ένας πραγματικός θησαυρός για την υγεία, συνδυάζοντας υψηλή διατροφική αξία με γευστική απόλαυση.

Τα κεράσια και τα βύσσινα έχουν κερδίσει μια θέση στο τραπέζι μας εδώ και αιώνες. Το ρουμπινί χρώμα και η ιδιαίτερη γεύση τους προσέλκυσε τους Ρωμαίους, τους Έλληνες αλλά και τους Κινέζους ευγενείς. Κουκούτσια από άγρια κεράσια έχουν βρεθεί σε οικισμούς από την εποχή του Χαλκού σε όλη την Ευρώπη. Υπάρχουν γύρω στα 150 είδη αλλά τα δύο πιο σημαντικά όσον αφορά την παραγωγή φρούτων είναι το γλυκό κεράσι (Prunus avium) και το πιο ξινό βύσσινο (Prunus cerasus) . Αυτά θεωρούνται ότι έχουν αρχαία προέλευση, με πιθανές πατρίδες την Αρμενια, τη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία. Ιστορικοί αναφέρουν ότι το όνομά τους προέρχεται από την Cerasus, μια τουρκική πόλη. Μέχρι το 800 π.Χ., καλλιεργήθηκαν στην Τουρκία και λίγο αργότερα στην Ελλάδα. Δένδρα κερασιάς προσφέρθηκαν το 1912 από τους Ιάπωνες ως δώρο φιλίας προς τον λαό των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η συνέχεια στο itrofi.gr