Αγαπημένη μου Γεωργία,


Το δράμα του ποιητή Αλέξανδρου με το θάνατο της γιαγιάς του συγκλόνισε τους υπόλοιπους συγκατοίκους, οι οποίοι το 24ωρο που αυτός βρέθηκε στη Λευκάδα για την κηδεία, συνέδραμαν παίζοντας στο τζακούζι, κάνοντας βουτιές στην πισίνα, ενώ την ώρα της ηλιοθεραπείας έκαναν φιλοσοφικές συζητήσεις του τύπου "Τι είναι η ζωή, τι ο άνθρωπος". Την ίδια στιγμή, ο Αλέξανδρος περιφρουρημένος από ανθρώπους της παραγωγής, κατευθυνόταν προς το νησί του με ταξί.

Τα μέτρα που είχαν παρθεί ήταν αυστηρά και απαγορευόταν δια ροπάλου να έρθει σε επαφή με οτιδήποτε κινιόταν και ανέπνεε. Μόνο με τη μητέρα του έκανε μία αγκαλιά και είπαν δυο λόγια παρηγοριάς: "Ζωή σε εμάς". Μετά, υπό το άγρυπνο βλέμμα των...Bigπρακτόρων παρακολούθησε τη νεκρώσιμη ακολουθία, ενώ όποιος έκανε να πάει να τον πλησιάσει να του πει ένα "Αχ, παιδί μου χάσαμε τη γιαγιά μας" απομακρυνόταν με τρόπο διακριτικό κι ευγενικό "κάνε πίσω γιατί σου έριξα". Εκεί υπήρχαν και κάμερες που μπορεί να μην κατάφεραν να έρθουν σε επαφή με τον "ποιητή", βρήκαν συγγενείς του να μιλήσουν γι αυτόν με τα καλύτερα - ως είθισται - λόγια. "Ο Αλέξανδρος είναι ένας ευαίσθητος ποιητής", "Είναι το καλύτερο παιδί", "Πρέπει να πάρει τα λεφτά".

Αυτός εννοείται πως δεν τους άκουγε, αν και τους έβλεπε να ανοιγοκλείνουν τα στόματα τους και να κουνούν τα χέρια με ενθουσιασμό. Στο Σπίτι επέστρεψε έγκαιρα, προτού κλείσουν οι 24 ώρες της ελευθερίας και ως άλλη Σταχτοπούτα μεταμορφωθεί, κοινώς να...πάρει πόδι από το Σπίτι. Οι συγκάτοικοι του - και κυρίως τα κορίτσια - τον υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες, κάνοντας του τρελίτσες. Τα αγόρια πιο σοβαρά του έδωσαν συλλυπητήρια. Αυτός αφού κάθισε λίγο μαζί τους, δίνοντας τους τον παλμό του έξω κόσμο. "Μάγκες, εδώ είμαστε μια χαρά" τους είπε κι αυτοί ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. "Α, ρε μάνα μου γλέντια. Ουάου" είπαν κι έκαναν μια βουτιά έτσι για τα...γλέντια.