Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Θέλω να αγιάσω και η Άντζελα Δημητρίου δεν με αφήνει. Θέλω σαν άνθρωπος του Θεού που είμαι, με πολλή ευγένεια να συμπαρασταθώ στο πένθος της και η Άντζελα δεν με αφήνει. Βγάζει τον... Βελζεβούλη από μέσα μου. Γιατί πως να δω με συμπόνια το πένθος της «Λαίδη» και το δράμα που περνάει, όταν η ίδια έχει κάνει τις πολύ προσωπικές αυτές στιγμές, δημόσιο θέαμα;

Η αοιδός έχει κόντρα με τη δεύτερη σύζυγο του πατέρα της και διαφωνούν στο που θα γίνει η κηδεία καθώς η πρώτη θέλει στην Αθήνα και η δεύτερη στην Καλαμάτα. Η Άντζελα πήγε να βρει τη μητριά στο σπίτι της για να «λύσουν» το θέμα. Μόνο που εκεί δεν πήγε μόνη της. Πήρε μαζί και καμιά δεκαριά τηλεοπτικές κάμερες, που άπαξ και τις είδε η άλλη πλευρά, δεν έλεγε να της ανοίξει. Τελικά, αφού πείστηκε ότι οι κάμερες απομακρύνθηκαν, έβαλε μέσα την Δημητρίου και η συνάντηση τους κράτησε μόλις λίγα λεπτά. Αν βγήκε κάποιο αποτέλεσμα απ’ αυτή; Αμέ, η «Λαίδη» πήρε το κομπολογάκι του μπαμπά της για να έχει να τον θυμάται και με συγκίνηση το επιδείκνυε στα τηλεοπτικά συνεργεία. Και μετά σου λένε, ότι για όλα φταίνε οι μητριές!

Μετά, η «Λαίδη» - πάντα με τις κάμερες από κοντά - πήγε στο καφενείο που σύχναζε ο πατέρας της και κέρασε κονιάκ τους φίλους του. Εκεί να δεις συγκίνηση και ξέσπασμα, με τους φίλους να την χειροκροτούν και να τη στηρίζουν στην «κόντρα». Που θα γίνει τελικά η κηδεία, θα σε γελάσω. Αλήθεια, το «ξε-κατίνισμα» που είχε κάνει πριν λίγα χρόνια με τον μακαρίτη πατέρα της στα παράθυρα της Λαμπίρη, το θυμάται κανείς ή όχι;


Αν ξέρεις κάτι που δεν ξέρω, πες το μου με ένα e-mail:
[email protected]