Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Η περίπτωση της Τάμτα μου θυμίζει ποδοσφαιριστή που έχει φθάσει τα 30, κοντεύει να «κρεμάσει» τα παπούτσια του κι ακόμη όλοι τον λένε «ταλέντο». Έτσι και με την αοιδό, έχει κλείσει τουλάχιστον τέσσερα χρόνια στη δισκογραφία, έχει βγάλει δύο προσωπικούς δίσκους και για τέταρτη φορά είναι υποψήφια στην κατηγορία «καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης»! Αυτό πως γίνεται να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια δεν το έχω καταλάβει.

Κάθε χρόνο σε σχετικούς μουσικούς διαγωνισμούς η Τάμτα είναι υποψήφια στην εν λόγω κατηγορία και στους περισσότερους έχει κερδίσει το βραβείο. Αν και πέρυσι - στα «Αρίων» συγκεκριμένα - νικήτρια είχε αναδειχθεί η Ραλλία Χρηστίδου. Για να καταλάβεις, αυτό το «κόλλημα» δεν το έχει καταλάβει ούτε η ίδια η Τάμτα, η οποία όταν παρέλαβε το βραβείο είπε πως είναι η τέταρτη φορά που το παίρνει. Σκέψου.

Πάντως, πολλοί νέοι καλλιτέχνες - πραγματικά πρωτοεμφανιζόμενοι - δεν είδαν με καλό μάτι, ούτε την υποψηφιότητα, ούτε τη νίκη της Τάμτα. Κι άδικο δεν έχουν. Ας πούμε, ο Διονύσης Μακρής που πέρυσι έκανε δυναμική εμφάνιση στη δισκογραφία με το «Ήταν η ζωή μου κόλαση» και για πολλούς αυτός που έπρεπε να πάρει το σχετικό βραβείο, απλά περιορίστηκε στο να είναι υποψήφιος στην εν λόγω κατηγορία. Αλλά δεν πρέπει να αγχώνεται. Μπορεί το χρόνου να είναι και πάλι υποψήφιος κι αν σταθεί λίγο τυχερός και η Τάμτα «αλλάξει» κατηγορία, ίσως να κερδίσει το πολυπόθητο βραβείο!


Αν ξέρεις κάτι που δεν ξέρω, πες το μου με ένα e-mail:
[email protected]