Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Πώς μπορεί να την πατήσει ο άνθρωπος και από τη μία στιγμή στην άλλη να γίνει το καλύτερο ανέκδοτο της ελληνικής τηλεόρασης. Ο λόγος για τον Γιώργο Παπαδάκη, που άθελά του, μάς χάρισε μεγάλες στιγμές γέλιου. Τι γέλιου... ξεκαρδίσματος θα έλεγα, αφού ακόμη θυμάμαι το σκηνικό με την Στέλλα Μπεζεντάκου και λύνομαι. Φτου, φτο. Μπα σε καλό του.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο Παπαδάκης είχε καλεσμένο στην εκπομπή του τον Κωνσταντίνο Καργάκο, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε σε μία συνάντηση που είχε μία ομάδα πνευματικών ανθρώπων. Ανάμεσα τους και η ακαδημαϊκός Μπεζαντάκου, της οποίας το όνομα αναφέρθηκε, αλλά όχι η ιδιότητα. Και πού νομίζεις ότι πήγε το μυαλό του Παπαδάκη; Στην Στέλλα Μπεζεντάκου, διότι ο παρουσιαστής μπορεί στην εκπομπή του εκείνη τη στιγμή να είχε μία... υψηλού επιπέδου συζήτηση, όμως το μυαλό του δεν ακολουθούσε την... ποιότητα. Κι έτσι έγινε η παρανόηση.

Κι έχε υπόψη σου ότι ο Παπαδάκης όταν... παρανοεί, γίνεται πολύ εκφραστικός. Άρχισε να σταυροκοπιέται, να ξεφυσάει και να ρωτάει επίμονα τον κύριο Καργάκο «Την Μπεζεντάκου»; Εννοείται ότι ο καλεσμένος δεν είχε ιδέα για την παρεξήγηση, διότι αυτός πράγματι δεν γνωρίζει την Στέλλα. Σε αντίθεση με τον Παπαδάκη που στο παρελθόν την είχε φέρει και στην εκπομπή του. Και όπως συμβαίνει στις ταινίες, η παρανόηση λύθηκε, αφού πρώτα είχαμε πεθάνει στα γέλια. Όσο για την Στέλλα; Όταν έμαθε τα καθέκαστα αρκέστηκε να πει ότι την τιμά που ο Γιώργος Παπαδάκης έχει το μυαλό της σε αυτήν... Α, ρε πώς την πατάει ο άνθρωπος!