Ενώ στη σύγχρονη εποχή, η πρωινή σας περιποίηση μπορεί να περιλαμβάνει απαλά καθαριστικά προσώπου, ενυδατικές κρέμες με εξειδικευμένα συστατικά ή ξηρά σαμπουάν για γρήγορο αποτέλεσμα, πριν από διακόσια χρόνια, θα είχατε μια πολύ διαφορετική αλλά ενδιαφέρουσα σειρά προϊόντων ομορφιάς πίσω από το ντουλάπι του καθρέφτη σας. Η ρουτίνα ομορφιάς το 1800 φαίνεται πολύ διαφορετική από ό, τι τώρα και παρακάτω παραθέτουμε μερικά παραδείγματα.

Αντί για βούρτσισμα δοντιών, η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα θα καθάριζε τα δόντια της με… μπισκότα από κάρβουνα.

Για να μπορέσετε να ελέγξετε την πρωινή σας αναπνοή, θα παραλείπατε τη σημερινή οδοντόκρεμα και αντίθετα να τρίβατε με ένα μπισκότο από ξυλάνθρακα τα δόντια σας, τα οποία είχαν θεωρηθεί τότε μια αποτελεσματική θεραπεία της κακοσμίας τους στόματος, σύμφωνα με το βιβλίο «Consumptive Chic: A History of Fashion, Beauty and Disease». Μια εναλλακτική επιλογή, την εποχή εκείνη, που καταγράφεται στο The Ugly Girl Papers – Συμβουλές για την τουαλέτα (ένα βιβλίο ομορφιάς από το 1874) θα ήταν να τρίβετε τα δόντια σας με στάχτη καμένου ψωμιού, ή να κάνετε μια πάστα στάχτης και μελιού.

Αντί να αγοράσει ένα έτοιμο άρωμα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης θα έφτιαχνε ένα από… κρασί.

Σύμφωνα με το βιβλίο Godey’s Lady’s Book – τη Vogue της βικτοριανής εποχής – κάποιος δεν χρειαζόταν να ξοδέψει τίποτα σε ένα πολυκατάστημα για εμφιαλωμένο άρωμα. Αντ ‘αυτού, μπορούσε να φτιάξει ένα άρωμα στο σπίτι του. Ακολουθώντας τη συνταγή του 1855, θα πρέπει να συνδυάσετε φυτικά έλαια όπως δεντρολίβανο, λεβάντα, κανέλα και λεμόνι σε αποσταγμένο κρασί από το προηγούμενο βράδυ και το πρωί να ανακινήσετε καλά το μείγμα.

Αντί για μάσκαρα, η Μαντώ Μαυρογένους θα το έφτιαχνε από… τις στάχτες του τζακιού.

Ενώ οι πιο δημοφιλείς τεχνικές μακιγιάζ επικεντρώθηκαν στη λεύκανση προσώπου με πούδρα, μερικές γυναίκες δοκίμαζαν και άλλες τεχνικές μακιγιάζ (παρότι θεωρούνταν ταμπού) όπως eyeliner και μάσκαρα. Η πιο συνηθισμένη προετοιμασία για μάσκαρα ήταν με έναν μαύρο λαμπτήρα, φτιαγμένο με το κάψιμο ενός κεριού και την τοποθέτηση ενός πιάτου κοντά στη φλόγα. Η μαύρη αιθάλη που άφηνε πίσω του, χρησιμοποιήθηκε με λίγο λάδι για να σκουραίνει τις βλεφαρίδες ή τα φρύδια, σύμφωνα με το βιβλίο «Classic Beauty: The History of Makeup».