Αβάντι, Λάκη κι όποιον πάρει ο Χάρος

01.11.2007
Στην κορυφή της τηλεθέασης βρίσκεται ο Λάκης Λαζόπουλος. Την προηγούμενη εβδομάδα η νέα πρεμιέρα του «Αλ τσαντίρι νιουζ» είχε 2.640.000 τηλεθεατές και η επανάληψη το Σάββατο 1.016.000 τηλεθεατές. Στο Top-20 της AGB οι δύο εκπομπές χάρισαν στον Alpha την 1η και τη 10η θέση αντίστοιχα.

Στην κορυφή της τηλεθέασης βρίσκεται ο Λάκης Λαζόπουλος. Την προηγούμενη εβδομάδα η νέα πρεμιέρα του «Αλ τσαντίρι νιουζ» είχε 2.640.000 τηλεθεατές και η επανάληψη το Σάββατο 1.016.000 τηλεθεατές. Στο Top-20 της AGB οι δύο εκπομπές χάρισαν στον Alpha την 1η και τη 10η θέση αντίστοιχα.

Θα αναρωτιούνται, λοιπόν, πολλοί πώς το «Τσαντίρι» πιάνει φέτος τέτοια νούμερα, ενώ πριν από δύο σεζόν η ίδια η AGB προκαλούσε τη μήνιν του Λαζόπουλου και τις φοβερές καταγγελίες του:

«Η AGB είναι μια τρελή γριά, η οποία επιμένει να βλέπει μόνο τα δικά της προγράμματα. Είναι νταβατζής της θεαματικότητας και έχει βάλει στόχο τον Αlpha».

Η αλήθεια είναι απλή: «Άλλο είναι το Αλ τσαντίρι νιουζ του 2004 και άλλο του 2007. Από την παλιά εκπομπή έμειναν μόνο τα καρπούζια και τα καφάσια. Ο Λάκης Λαζόπουλος έπαψε να είναι γύφτος. Είναι ο Λάκης. Ο λόγος του είναι καθαρά πολιτικός. Με διάθεση Αριστοφάνη και φιλοσοφία Διογένη, αρπάζει και χτυπάει σαν χταπόδι την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση, τους αντάρτες, τους δελφίνους, την Εκκλησία, τους κακούς ιεράρχες.

Η πολιτική επιθεώρηση, αυτό το μοναδικό θεατρικό είδος που μόνο στην Ελλάδα γεννήθηκε και διαρκεί, είναι εδώ μεταμορφωμένη τηλεοπτικά σε ένα one man show.

Η εκπομπή του Λαζόπουλου είναι απολαυστική, βαθιά πολιτική και κοινωνική και αποπνέει μια ποιότητα που είναι ζητούμενο για την ελληνική τηλεόραση.

Η παρουσία του κοινού μέσα στο πλατό ζεσταίνει, σχολιάζει, επαινεί τον Λάκη. Σαν αρχαίος χορός.

Έχει ωστόσο και αρνητικά στοιχεία το σόου. Προσωπικά δεν μπορώ να δεχθώ γιατί ο παρουσιαστής από ένα σημείο και μετά χάνει ειρμό και μέτρο. Λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι... Λίγος Καμπουράκης, λίγος Κουίκ, λίγος Φικιώρης, μπαίνουν άτακτα στο στόχαστρό του, χωρίς να υπάρχει μια ενότητα, μια βινιέτα που να τα προσδιορίζει.

Και μετά δυο τρία τραγούδια. Έτσι, για να μας πει ότι είναι και καλλίφωνος χωρίς να είναι!

Αλλά το κοινό τον συγχωρεί και τον λατρεύει. Αβάντι, λοιπόν, Λάκη!