Στο επεισόδιο αυτό παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες ζωής του Σουλεϊμάν με τον ίδιο φανερά καταβεβλημένο να ανατρέχει διαρκώς στις αναμνήσεις αγαπημένων του προσώπων αλλά και να μετανιώνει για την εντολή εκτέλεσης των γιων του, Μουσταφά και Μπεγιαντζίτ. Την ίδια στιγμή στο παλάτι της Κιουτάχειας ο Σελίμ και η Νουρμπανου αγωνιούν για το πότε επιτέλους θα αναλάβουν τα ηνία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στο Τοπ Καπί μοναδική συντροφιά του ηλικιωμένου Σουλτάνου είναι ο πιστός του στρατιώτης Φερχάτ Αγά αλλά και η πρώτη του παλλακίδα Γκιουλφέμ. Η Γκιουλφέμ, σκεπτόμενη τους άδικους θανάτους των δύο ηγεμόνων, αποφασίζει να δολοφονήσει τον Σουλεϊμάν στον ύπνο του, όμως γίνεται αντιληπτή από τον Φερχάτ και εκτελείται. Η υγεία του Σουλεϊμάν χειροτερεύει μέρα με τη μέρα και με δυσκολία πλέον καταφέρνει να περπατήσει.
Ο Σουλεϊμάν, παρά τις αντιρρήσεις των γιατρών, αποφασίζει να πραγματοποιήσει νέα πολεμική εκστρατεία στην Ουγγαρία. Πλέον είναι εμφανές πως ο χρόνος μετρά αντίστροφα γι' αυτόν. Μία μέρα πριν από τη νικηφόρα μάχη του Ζίγκετβαρ στις 7 Σεπτεμβρίου του 1566 ο Σουλτάνος πεθαίνει από αποπληξία, ωστόσο ο Βεζίρης Σοκολού κρατά για λίγες μέρες κρυφό τον θάνατο του και ταριχεύει το σώμα του, μέχρι να φτάσει ο αγγελιαφόρος του στον Σελίμ ενημερώνοντας τον πως πρέπει να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη για να καταλάβει τον θρόνο όπως και έγινε.
Στις τελευταίες σκηνές και ενώ οι γιατροί ταριχεύουν τη σορό του βλέπουμε τον Σουλεϊμάν σε μια ονειρική κατάσταση με επίσημη λευκή ενδυμασία και φορώντας το στέμμα του να κατευθύνεται προς τον θρόνο του, ο οποίος είναι τοποθετημένος σε έναν λόφο με πανοραμική θέα σε μια πεδιάδα. Για τελευταία φορά ακούμε τα λόγια του, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει: «Εγώ ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής περνάω στην αιωνιότητα. Τα έργα και οι πράξεις μου θα κριθούν μόνο από έναν: Τον ύψιστο κριτή, που δεν είναι άλλος από τον Αλλάχ».
Πηγή: tvzapping
