Από τη ΣΙΣΣΥ ΜΕΝΕΓΑΤΟΥ

Νιώθεις κι εσύ αυτή την απόγνωση που αισθανόμαστε όλοι μας, ότι περιστοιχιζόμαστε από κλέφτες;

«Φυσικά και τη νιώθω. Όχι μόνο ότι υπάρχουν γύρω μας κλέφτες, αλλά αυτό που μας έχει στερήσει το κράτος είναι η ελπίδα. Γιατί δεν ξέρεις τι να ελπίζεις. Γιατί ό,τι και να ελπίζεις αλλάζει. Ο κόσμος έχει τρομοκρατηθεί. Τη νιώθω την τρομοκρατία. Κι αν δεν τη νιώθω στο πετσί μου με την έννοια ότι εγώ είμαι σε καλύτερη μοίρα και έχω τη δουλειά μου, τη βλέπω γύρω μου. Έχω φίλους και μιλάμε. Είναι τρομακτικό όλο αυτό που ζούμε».

Είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι είμαστε πια στον πάτο και θα τα καταφέρουμε να ανεβούμε; Υπάρχει αισιοδοξία;

«Δεν υπάρχει καμιά αισιοδοξία. Όταν έχει φύγει η ελπίδα, τι αισιοδοξία να υπάρχει; Ζούμε σε μια ανέλπιδη χώρα με ανθρώπους χωρίς οράματα να μας διοικούν. Κλέβουν και βγαίνουν και λένε: "Έλα μωρέ, και μαζί τα φάγαμε". Δηλαδή, ακούω πράγματα φοβερά για ανθρώπους στους οποίους είχες εμπιστοσύνη και το προφίλ τους σου έδινε μια άλλη εντύπωση. Έχω τρομάξει κι εγώ. Δεν θεωρώ πως είμαστε στον πάτο, με την έννοια ότι πιστεύω πολύ στην καρδιά του Έλληνα και ότι θα επαναστατήσουμε. Αλλά αυτό είναι κάτι πολύ ηρωικό και το έχω και στο χαρακτήρα μου. Πιστεύω πως ό,τι και να γίνει στο τέλος θα σωθούμε».

Άλλαξε κάτι στην Ελισάβετ μετά την πολύ μεγάλη επιτυχία της με το «Παρά πέντε»;

«Όλα άλλαξαν σε επαγγελματικό επίπεδο. Ήταν σαν η αρχή μιας άλλης ζωής. Επειδή υπήρχε το υπόβαθρο στο θέατρο, ήταν σαν να ήρθε και να κούμπωσε. Τα πράγματα μπήκαν στη σωστή τους θέση».

Ένιωσες ότι εκείνο το διάστημα της μεγάλης επιτυχίας απειλήθηκες από αυτό που λέμε «καλάμι»;

«Αυτό από το οποίο απειλείσαι σε μια τόσο μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία και μπορείς να ξεφύγεις είναι από την πίεση των ΜΜΕ. Ξαφνικά όλοι θέλουν να σου πάρουν συνέντευξη. Αυτό σου δημιουργεί μια σύγχυση και ένα μπέρδεμα, αλλά πολύ γρήγορα καταλαβαίνεις ότι δεν σημαίνει τίποτα και ότι είναι απλώς γιατί εκείνο τον καιρό "πουλάς"».

Ένιωσες ότι τότε έχασες κάποια πράγματα από την Ελισάβετ;

«Την ησυχία μου. Αλλά από αυτά που κέρδισα, αν τα κάνω τώρα που πέρασε καιρός σούμα -γιατί τότε πραγματικά ήταν εφιαλτικό αυτό που γινόταν με την πίεση-, είναι πιο πολλά τα καλά που μου έχουν συμβεί. Απλώς, αν μου συνέβαινε τώρα, μάλλον θα το είχα διαχειριστεί με καλύτερο τρόπο. Χάνεις το δρόμο σου... Μπερδεύεσαι».

Κάποια στιγμή μετά το «Παρά πέντε» έχασες και αρκετά κιλά...

«Ήταν θέμα διάθεσης. Όταν είμαστε χοντροί, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας. Από έλλειψη χρόνου και κούραση δεν μπορούσα να φροντίσω τον εαυτό μου. Όταν είσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ στη δουλειά, το τελευταίο που σκέφτεσαι είναι να τραφείς υγιεινά».

Έκανες συγκεκριμένη δίαιτα;

«Ναι, και τώρα το κάνω πάλι, πηγαίνω σε διατροφολόγο. Είμαι σε αυτή τη φάση, ότι ηρέμησα και με προσέχω. Ξεκίνησα το καλοκαίρι, που δεν δούλεψα, και σιγά σιγά με κόπο και σκέψη προχωράω. Κάνω μια ισορροπημένη διατροφή χωρίς να στερούμαι».

Έχεις μια κόρη, τη Μαρία, που είναι 16,5 χρόνων. Πώς είσαι ως μητέρα;

«Δεν ξέρω. Νομίζω παράξενη. Είμαι και καλή και αυστηρή. Το σίγουρο είναι ότι την αγαπάω πάρα πολύ. Η Μαρία πέρασε πολύ νωρίς την εφηβεία και είναι τώρα σαν να βρίσκουμε πάλι τρόπους για να επικοινωνούμε περισσότερο».

Από εκεί και πέρα υπάρχει και η Ελισάβετ ως γυναίκα. Όταν ήσουν στο «Παρα πέντε», χώρισες αθόρυβα έπειτα από αρκετά χρόνια γάμου με τον ηθοποιό Ταξιάρχη Χάνο. Είσαι έτοιμη να ξαναγαπήσεις;

«Είμαι σε μια πολύ ισορροπημένη φάση της ζωής μου. Δεν έχω καμιά αγωνία σε σχέση μ’ αυτό. Είναι όλα όπως πρέπει. Νιώθω πολύ ευχαριστημένη από τη ζωή μου. Είμαι καλά».

Να υποθέσω ότι ο έρωτας ξαναχτύπησε την πόρτα σου ή τον περιμένεις ακόμα;

«Να μην υποθέσεις τίποτα. Είμαι πάρα πολύ καλά, σε πολύ μεγάλη ηρεμία, είμαι πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό μου, με τους ανθρώπους γύρω μου, έχω φίλους πολλούς. Είμαι πολύ καλά».

Τα έχεις βρει με τον εαυτό σου;

«Το προσπαθώ πολύ».

Το έχεις δουλέψει αυτό μέσα σου; Έχεις πάει σε ψυχολόγο;

«Βεβαίως. Θεωρώ ότι δεν μπορείς αλλιώς να "δουλέψεις" με τον εαυτό σου και να τον γνωρίσεις. Μπορείς να κατανοήσεις κάποια άλλα πράγματα γενικότερα, αλλά τον εαυτό σου, αν δεν δουλέψεις με κάποιον ειδικό, δεν μπορείς να τον κατανοήσεις».

Υπήρξε περίοδος που πέρασες κατάθλιψη;

«Ναι, αλλά εγώ απλώς τα περνάω αυτά όρθια. Έχω πολλούς δικούς μου ανθρώπους κοντά μου, την αδερφή μου, τους φίλους μου. Εξάλλου, όταν έχεις παιδί, δεν μπορείς να πέσεις στο κρεβάτι και να πεις "δεν σηκώνομαι"».

Νιώθεις ότι στο παρελθόν ήσουν πολύ εγωίστρια και τώρα αρχίζεις να μαλακώνεις;

«Ήμουν υπερβολικά εγωίστρια. Δεν ξέρω αν έχω μαλακώσει, πάντως έχω καταλάβει πόσο εγωίστρια ήμουν, γιατί τότε δεν έπαιρνα χαμπάρι. Είναι πολύ ύπουλο πράγμα ο εγωισμός. Ξεφυτρώνει από παντού».

Υπάρχει κάτι αυτόν τον καιρό που το θέλεις πάρα πολύ και δεν το έχεις;

«Όχι, νομίζω ότι τα έχω όλα αυτόν τον καιρό. Δηλαδή, είμαι σε ένα θέατρο που σκίζει, έχω τους φίλους μου, έχω τον άνθρωπό μου, έχω το παιδί μου. Είμαι καλά».

Αν σε ρώταγε κάποιος «νιώθεις ευτυχισμένη», τι θα έλεγες;

«Ευτυχισμένη δεν μπορώ να νιώθω με την έννοια ότι σφύζω από ευτυχία, γιατί και η ευτυχία είναι κομμάτια κομμάτια. Έχω φτάσει όμως σε ένα σημείο να μπορώ να βλέπω την ευτυχία όταν έρχεται. Γιατί μπορεί κάποιος να σου πει ότι δεν είναι ευτυχισμένος ενώ έχει όλες τις προϋποθέσεις να είναι, αλλά δεν μπορεί να το δει».

Υπάρχει κάτι στη ζωή σου που δεν το έχεις τολμήσει και το μετάνιωσες;

«Ναι, να πέσω με αλεξίπτωτο».

Ποτέ δεν είναι αργά. Τώρα θα το έκανες;

«Δεν νομίζω. Γιατί χρειάζεται και μια τόλμη νεανική γι’ αυτό. Ίσως σε πολύ ειδικές συνθήκες και αν μου έδινε κάποιος τη σιγουριά. Μπορεί να έπεφτα μαζί με έναν εκπαιδευτή. Πάντως, αν μου το ζητούσαν σε γύρισμα, θα το έκανα, όπως ανέβηκα στο ελικόπτερο στο "Παρά πέντε"».

Σε έχει πιάσει η κρίση της ηλικίας που συνήθως πιάνει τις γυναίκες;

«Όχι, αυτό σου το μαλακώνει η ψυχοθεραπεία. Έχεις κερδίσει τόσα πράγματα όταν μεγαλώνεις. Πρώτα πρώτα αυτή την ηρεμία, γιατί, όταν είσαι νεότερος, έχεις αγωνία κάτι να φτάσεις, κάτι να αποδείξεις, κάτι να κερδίσεις. Στη δική μου ηλικία έχεις κερδίσει σεβασμό, δικαίωση, έχουν περάσει πολλές αγάπες...».

Νιώθεις ότι αγαπήθηκες περισσότερο ή αγάπησες;

«Νομίζω ότι αγαπήθηκα περισσότερο. Πίστευα ότι αγαπούσα κι εγώ το ίδιο, αλλά ο εγωισμός εμποδίζει πολύ τη σκέψη σου».

Έχουν περάσει πάνω από τρία χρόνια από το «Παρά πέντε». Σε φωνάζουν ακόμα «Ζούμπι» στο δρόμο;

«Ναι».

Δεν σε ενοχλεί που ο κόσμος σε αποκαλεί ακόμα έτσι;

«Γιατί να με ενοχλεί; Εγώ δεν το πέτυχα αυτό; Είναι πολύ ωραίο που ο κόσμος μου δείχνει την αγάπη του. Γυρίζω όταν με φωνάζουν "Ζούμπι" ή "Ζουμπουλία"».

Ποιο λάθος νομίζεις ότι έχεις κάνει στις σχέσεις σου που δεν θέλεις να το ξανακάνεις;

«Νομίζω ότι αυτό που δυσκολεύει τους ανθρώπους και τους κάνει να συμπεριφέρονται παράξενα είναι ο εγωισμός. Αυτόν πολεμάω εγώ. Ένα κατεξοχήν πρωταρχικό κίνητρο, το οποίο ειδικά σε αυτή τη δουλειά είναι και υπέρμετρο. Έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα εγωισμού εμείς που θέλουμε να εκτιθέμεθα στον κόσμο. Το οποίο είναι και λίγο παράλογο ότι προσπαθείς να το πολεμήσεις. Γιατί πρέπει να το έχεις... γιατί υπάρχει και εγωισμός πάρα πολύ δημιουργικός, που χρειάζεται για να προχωρήσεις και να κάνεις τα πράγματα που θες».