Η χρυσή Παραολυμπιονίκης, Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, είναι ένα παιδί που στη ζωή του έχει περάσει πολλές δυσκολίες που ίσως έναν άλλον άνθρωπο όχι απλά να τον λύγιζαν, να τον έσπαγαν.
Γεννήθηκε στην Ρουμανία από μία πολύ φτωχή οικογένεια που την άφησε σε ίδρυμα. Εκεί έζησε μέχρι την ηλικία των 5, όταν κι ήρθε η υιοθεσία.
«Μέχρι τότε δεν ήξερα τι θα πει θάλασσα, τι θα πει ουρανός» έχει δηλώσει σε συνέντευξή της «Δεν είχα δει, δεν ήξερα τι είναι θάλασσα, τι είναι ουρανός. Πώς είναι ένα βρέφος και βλέπει κάτι. Ήθελα να επεξεργαστώ τα πάντα»
Μέχρι τα 7, δεν ήξερε καν να μιλά. Το μόνο που ήξερε ήταν να λέει ήταν το όνομα της. Όταν υιοθετήθηκε από μια οικογένεια στην Ελλάδα και ήρθε εδώ όπως αποκάλυψε η ίδια στην εκπομπή
«Πρωίαν σε είδον» δέχθηκε ασταμάτητο εκφοβισμό στο σχολείο.
«Δεν μιλούσα καμία γλώσσα. Άργησα να μιλήσω, ούτε τη μητρική μου γλώσσα μπορούσα. Μίλησα 7,5 ετών, οπότε στα σχολικά χρόνια όταν δούνε ένα παιδί να μη μιλά και να μην μπορεί να εκφραστεί και να πει τι το δυσκολεύει, ήταν ο εύκολος στόχος για να δεχθεί bullying, κοροϊδία. Δεν το κατανοούσα ακριβώς. Εγώ προσπαθούσα να φτάσω τις ηλικίες, αλλά εδώ δεν είχα κατακτήσει πρώτα άλλες δεξιότητες. Προσπαθούσα όλα αυτά να τα ισορροπήσω» είπε η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου και συνέχισε:
«Κάποια στιγμή έφτασε στο peak. Μέχρι ξυλοδαρμοί. Όταν έγινε αυτό που έγινε με την υγεία μου, είπα τι άλλο να γίνει; Ε, θα με δείρετε. Και; Όταν εγώ άρχισα να μη φοβάμαι, έλεγα ότι μου έχει συμβεί κάτι στη ζωή μου. Θες να κοροϊδέψεις; Κάνε το. Άρχισα κι εγώ να μη δείχνω φόβο γιατί δείχνουμε τον καθρέφτη μας πολλές φορές, τον φόβο μας και τα βιώματά μας. Φτάνεις στο τέλμα και λες δεν έχω κάτι άλλο. Κι αν με δείρεις τι θα γίνει;»
