Με τη σύζυγό του Ηρώ Σαϊά και τα 7,5 χρονών δίδυμα παιδιά τους Μαρία – Ιζόλδη και Σταύρο Jr στο πλευρό του πέρασε την πόρτα του Προεδρικού Μεγάρου ο Σταύρος Ξαρχάκος σε μια πολύ σημαντική για τον ίδιο στιγμή.
Τη βράβευσή του με το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής που του απένειμε σήμερα σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τη διάρκεια της βράβευσης μίλησε με πολύ κολακευτικά και συγκινητικά λόγια για εκείνον:
«Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση σας απονέμω σήμερα, κύριε Ξαρχάκο, το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής, ως ύψιστη αναγνώριση στο πλούσιο και πολυσχιδές έργο σας. Ένα έργο που σφράγισε την ελληνική μουσική αντλώντας από το ανεξάντλητο κοίτασμα της παράδοσής μας, από το λαϊκό και το ρεμπέτικο τραγούδι, τους ύμνους της εκκλησίας, τις οπερέτες και τις καντάδες, αλλά και από τη δυτική συμφωνική μουσική και την όπερα»
Η κ. Σακελλαροπούλου, στη συνέχεια έκανε ειδική αναφορά στις σπουδές του «κοντά στη Νάντια Μπουλανζέ στο Παρίσι και αργότερα στη σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης, η γόνιμη συνεργασία σας με τον Λέοναρντ Μπερνστάιν, σας προίκισαν με γνώση και έμπνευση, τις οποίες μεταγγίσατε σε κάθε τομέα της δραστηριότητάς σας. Ακάματος και ανήσυχος δημιουργός, ανοιχτήκατε σε όλα τα είδη και τα υπηρετήσατε υπό όλες τις ιδιότητες∙ ως συνθέτης, μαέστρος, καθοδηγητής μικρών ή μεγάλων μουσικών σχημάτων, υποστηρικτής των νέων δυνάμεων του ελληνικού τραγουδιού, πάντα παρών, σε μια δυναμική και ουσιαστική σχέση βαθιάς επικοινωνίας με το κοινό».
Ενώ ολοκληρώνοντας την ομιλία της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας σημείωσε ότι τα τραγούδια του μεγάλου δημιουργού «βρίσκονται στα χείλη κάθε Έλληνα. Για να αναφέρω μόνο δύο έργα-σταθμούς στη μακρά σταδιοδρομία σας, συνεγείρατε το δημοκρατικό αίσθημα του λαού μας με τη μουσική σας για το “Μεγάλο μας τσίρκο”, τη θρυλική παράσταση των Καρέζη-Καζάκου σε κείμενο του Ιάκωβου Καμπανέλλη μεσούσης της δικτατορίας, με τραγούδια που έγιναν σύμβολο του αγώνα κατά της χούντας, και επανεπεξεργαστήκατε μουσικά το ρεμπέτικο τραγούδι αποδίδοντας εκπληκτικά το ήθος του στη μουσική σας για την ταινία “Ρεμπέτικο” του Κώστα Φέρρη.
Ταυτόχρονα όμως, ως ενεργός πολίτης, προσφέρατε από δημόσιες θέσεις, διατηρώντας πάντοτε την ανεξαρτησία της σκέψης σας και την αυτονομία των επιλογών σας. Με το παράσημο αυτό, η Πολιτεία τιμά μια προσωπικότητα που σφράγισε με την παρουσία της πολλές δεκαετίες ελληνικής μουσικής, αφήνοντας ανεξίτηλο ίχνος στον χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας».
Ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης καθ’ όλη τη διάρκεια της συγκινητικής τελετής παρακολουθούσε προσεχτικά, έχοντας δίπλα του την Ηρώ Σαϊά που έλαμπε από περηφάνια για εκείνον ενώ για αρκετή ώρα ο γιος του, Σταύρος καθόταν μπροστά του στο πάτωμα με τον ίδιον να του χαϊδεύει το κεφάλι τρυφερά.
«Η οικογένειά μας, τα δύο μας μικρά παιδιά, με έχουν αλλάξει ως χαρακτήρα. Χρωστάω πολλά στην Ηρώ, και το λέω δημόσια, γιατί οφείλουν κάποια πράγματα να μπουν στη θέση τους.
Είμαι πανευτυχής που έχω αυτή την οικογένεια. Το επίτευγμά μου είναι αυτό. Ξέρετε, κάποτε κάποιος με είχε ρωτήσει αν έχω γράψει ποίηση. Του είπα: "Ναι, έχω γράψει. Τα δύο ομορφότερα ποιήματά μου είναι τα δύο εφτάχρονα, πλέον, παιδιά μου".
Τα παιδιά μου είναι η αισιοδοξία μου για το μέλλον. Τελικά, είμαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος, με τις δυσκολίες του, αλλά αισιόδοξος. Στα 77 μου είχα την ευλογία να κάνω δύο παιδιά. Τι άλλο να ζητήσω;» είχε πει για τα παιδιά του και τη γυναίκα του σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του στην Καθημερινή πριν από καιρό.
