Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947 και πρωτοβγήκε στο σινεμά κορίτσι 16 χρονών στο «Κάτι να καίει» του Γιάννη Δαλιανίδη. Εντυπωσίασε με τη μελαχρινή εύθραυστη ομορφιά της και τα μάτια της, χαρακτηριστικά που την ανέδειξαν αμέσως σε σταρ. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη και παρά το γεγονός ότι το επώνυμό της ήταν Δεληβασίλη, κράτησε της μητέρας της, Ναθαναήλ, μετά από επιμονή του Αλέκου Αλεξανδράκη στη Φίνος Φιλμ.
Η οικογένειά της ήταν αυστηρή και περισσότερο η μητέρα της. Όμως, τους έπεισε. Πήγε και της πρότειναν να παίξει τον πρώτο ρόλο με 60.000 δραχμές, το 1963. «Δεν με ενδιέφερε ποτέ να κυνηγήσω το χρήμα», έλεγε. «Μου δόθηκε απλόχερα και με κολάκευε», είχε ομολογήσει.
Δεν ένιωσε ποτέ σταρ και δεν το έκρυβε, παρά το γεγονός ότι όταν πήγαινε να ψωνίσει στην Πανεπιστημίου, γέμιζαν κόσμο τα μαγαζιά από θαυμαστές της και τη φυγάδευε η αστυνομία.
Δεν ήταν ιδιαίτερα κοσμική. Παλιότερα, που έβγαιναν όλοι, έβγαινε κι εκείνη. Στην πορεία αποτραβήχτηκε στο κτήμα της στην Εύβοια. Αντίθετα με πολλούς άλλους συναδέλφους της, που λένε μόνο πως θέλουν να πάνε στην εξοχή και να απομονωθούν, εκείνη το έκανε πράξη. Δεν έφτιαξε μια βίλα, αλλά μια φάρμα. Έμαθε μελισσοκομία και παρακολούθησε μαθήματα εκτροφής ζώων και έγινε αγρότισσα. Με τον Τάσο Μητρόπουλο περνούσαν ευτυχισμένες στιγμές μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Η αγάπη τους για τη φύση και την υγιεινή ζωή ήταν ένα από τα πολλά στοιχεία που τους ένωναν, όπως και το κρασί «Έλενα», δικής τους παραγωγής. Μοίραζε το χρόνο της στη φάρμα, σε ένα σπίτι στη Σαντορίνη και ένα διαμέρισμα στην Κηφισιά.
Το μεγαλύτερο επίτευγμά της
Λάτρευε την κόρη της Ίνκα, την οποία θεωρούσε ό,τι πολυτιμότερο είχε. Έκαναν παρέα σαν φίλες, έβγαιναν μαζί, ήταν αχώριστες. Μέχρι την τελευταία στιγμή η Ίνκα δεν ήθελε να παραδεχτεί το πρόβλημα της υγείας της μητέρας της και ακολουθούσε πιστά την επιθυμία της να μην αφήσει να διαρρεύσει τίποτα στα ΜΜΕ. Όταν πια η είδηση έγινε πρωτοσέλιδο, η Έλενα έδινε την τελευταία της μάχη. Μέχρι τότε παρακαλούσε να κρατηθεί μακριά από τη δημοσιότητα. «Δεν θα αφήσω ποτέ κανέναν να χώσει τη μύτη του στα προσωπικά μου», έλεγε και το τηρούσε με θρησκευτική ευλάβεια. Γι αυτό και, αν και ίσως ήταν από τις μεγαλύτερες σταρ, ζούσε σαν αντιστάρ.
Ο έρωτας της ζωής της
«Δεν πιστεύω ότι ο άνθρωπος ερωτεύεται μία φορά, όπως λένε. Εγώ έχω ερωτευτεί δυο τρεις φορές. Σίγουρα οι δύο ήταν ο Τσαγκάρης και ο Μητρόπουλος», είχε δηλώσει παλιότερα η Έλενα, που έγινε ανύπαντρη μητέρα το 1972, πέρασε 5 χρόνια με τον πατέρα της κόρης της, τον Γ. Τσαγκάρη, και 28 με τον Τάσο Μητρόπουλο. Το love story της με τον άσο του Εθνικού και του Ολυμπιακού, ο οποίος καμάρωνε επειδή, όπως έλεγε, έβγαλε το πανεπιστήμιο της ζωής και έμαθε μπάλα στις αλάνες της Πετρούπολης, κράτησε χρόνια και μάλιστα χωρίς το ζευγάρι να φτάσει ποτέ στα σκαλιά της εκκλησίας. Την κοίταζε στα μάτια και τη λάτρευε. Μάλιστα, το 1997 σε συνέντευξή του στα «Νέα» είχε πει: «Είμαι τυχερός που γνώρισα ένα σπάνιο άνθρωπο και χαρακτήρα, την Έλενα Ναθαναήλ. Αυτή είναι τα φώτα μου, σε αυτήν οφείλω τη ζωή μου, ό,τι έκανα έως σήμερα. Τα λίγα ή πολλά στο ποδόσφαιρο». Ο έρωτας με την Έλενα κράτησε τον Τάσο πρωταγωνιστή για περισσότερα από είκοσι χρόνια και έως τα σαράντα του στα ελληνικά γήπεδα.
Λίγο πριν από το τέλος
Με ένα δραματικό φινάλε έκλεισε η αυλαία της ζωής για την Έλενα Ναθαναήλ. Η μοίρα πολλές φορές παίζει περίεργα παιχνίδια και στη δημοφιλή ηθοποιό επιφύλασσε να βιώσει στην πραγματικότητα το ρόλο-σταθμό της καριέρας της στην ταινία «Εκείνο το καλοκαίρι» 36 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της στις κινηματογραφικές αίθουσες ύστερα από μια σύντομη μάχη με μια επιθετικότατη μορφή καρκίνου η πραγματικά μεγάλη σταρ της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου άφησε την τελευταία της πνοή το απόγευμα της Τρίτης στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου «Μetropolitan» στο Νέο Φάληρο. Τα τελευταία δύο εικοσιτετράωρα η ηθοποιός υποστηριζόταν μηχανικά και δεν είχε καμία επικοινωνία με το περιβάλλον, ωστόσο το γεγονός αυτό δεν εμπόδιζε τα αγαπημένα της πρόσωπα, την κόρη της Ίνκα, την αδερφή της Νατάσσα και τον «Ράμπο» των ελληνικών γηπέδων Τάσο Μητρόπουλο να βρίσκονται μέχρι το τέλος δίπλα της.
Η αντίστροφη μέτρηση για το «εκφραστικότερο βλέμμα του ελληνικού κινηματογράφου» ξεκίνησε στις 22 Φεβρουαρίου, με την εισαγωγή της στην κλινική. Είχε προηγηθεί νοσηλεία της και κατά τη διάρκεια των εορτών των Χριστουγέννων, όταν αρχικά διαγνώστηκε πνευμονία και στη συνέχεια καρκίνος. Ωστόσο, κανείς από τους γιατρούς δεν μπορούσε να προβλέψει τη σοβαρότητα αλλά και την ταχεία εξέλιξη της νόσου.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Έλενα είχε επίγνωση της κατάστασης, αλλά είχε αποφύγει να την αναφέρει στους οικείους της, όπως ακριβώς διαδραματιζόταν και στην ταινία «Εκείνο το καλοκαίρι», όπου υποδυόταν την εν διαστάσει σύζυγο του Λάκη Κομνηνού. Άλλωστε, μέχρι κάποιο σημείο συνέχιζε κανονικά τα γυρίσματα για τη σειρά «Γοργόνες» του Mega, την τελευταία της δουλειά. Λίγο πριν από τις γιορτές μάλιστα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ένιωσε τις πρώτες ενοχλήσεις και άμεσα διακομίστηκε στο νοσοκομείο.
Ωστόσο, μετά τη δεύτερη εισαγωγή της στο «Μetropolitan», στα τέλη του προηγούμενου μήνα, όλοι γνώριζαν πλέον πως το τέλος ήταν κοντά Η επιθετικότητα της νόσου δεν άφηνε στους γιατρούς ιδιαίτερα περιθώρια για μια αποτελεσματική θεραπεία. Μέρα με την ημέρα ο παλαίμαχος διεθνής του Ολυμπιακού, η κόρη της και η αδερφή της εναπόθεταν τις ελπίδες τους στον Θεό για ένα θαύμα
Όσοι έχουν δει από κοντά τον Τάσο Μητρόπουλο και γνωρίζουν πόσο τη λάτρευε δικαιολογούν το γεγονός ότι έχει γίνει σκιά του εαυτού του Τις τελευταίες ημέρες είχε αφήσει στην άκρη κάθε επαγγελματική του δραστηριότητα και απουσίαζε ακόμη και από τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου στον Πειραιά, καθώς όλοι γνωρίζουν πόσο πολύ αγαπάει την πόλη του.
Σπύρος Φωκάς: «Έβλεπα τηλεόραση και ξαφνικά άκουσα την αναγγελία του θανάτου της Έλενας Ναθαναήλ. Πάγωσε το κορμί μου... Είπα δεν είναι δυνατόν, γιατί είχα μείνει ήσυχος όταν σε έναν κοινό μας φίλο, τον Πίκο, που την πήρε τηλέφωνο πριν από 20 ημέρες, είχε πει ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτα, είναι των περιοδικών και της τηλεόρασης. Τόση ήταν η αξιοπρέπεια της Έλενας! Για μένα δεν πέθανε η Ναθαναήλ, πέθανε η φίλη μου η Έλενα, με την οποία είχαμε δεσμό απεριόριστης εκτίμησης και αγάπης. Όταν τη γνώρισα, ήταν η ωραιότερη γυναίκα της Ευρώπης, σου έκοβε την ανάσα! Όταν εμφανιζόμασταν κάπου, στην αρχή επικρατούσε ησυχία και μετά γινόταν χαμός! Είχε μια συνέπεια και μια υπευθυνότητα απίστευτη και στην πορεία απέδειξε ότι ήταν και σοφή... Κι αυτό γιατί είχε τα κότσια να φύγει στο ζενίθ της καριέρας της και να ακολουθήσει το όνειρό της. Θυμάμαι ακόμη την ευτυχία στο πρόσωπό της όταν πήγα την τελευταία φορά στο κτήμα της στην Εύβοια και μου έδειχνε περήφανη τα αμπέλια και τα άλογά της. Ήταν ένα σπάνιο κορίτσι, της εύχομαι καλό ταξίδι».
Κώστας Καρράς: «Ήμασταν οικογενειακοί φίλοι. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι έφυγε. Όταν έγινε ηθοποιός το κοριτσάκι μου και την έβλεπες πάνω στη σκηνή, σε ζάλιζε η ομορφιά της. Η πρώτη θεατρική παράσταση που παίξαμε μαζί ήταν στο Φου του Γιώργου Λαζαρίδη την περίοδο της δικτατορίας. Η Έλενα ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της, δηλαδή οι απόψεις της για τη γυναίκα, για τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς. Ήταν καταπληκτική συνεργάτιδα. Παίξαμε μαζί δύο φορές στο θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο, όπου μεταφέραμε το θεατρικό έργο Θυμήσου το Σεπτέμβρη. Ήταν η γυναίκα που είχε τις πιο πολλές προτάσεις για διεθνή καριέρα. Ήταν μια θεά. Ένας άγγελος Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα της. Για μένα η Έλενα θα ζει πάντα».
Κώστας Βουτσάς: Γνώριζε την Έλενα από τα 16 της χρόνια και έπαιξαν μαζί στην πρώτη της ταινία. «Δεν μπορώ να συνέλθω από την ώρα που μου το είπαν ότι έσβησε. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, έξυπνη, ταλαντούχα, χωρίς ίχνος βεντετισμού και μία από τις πιο ωραίες γυναίκες που πέρασαν από τον ελληνικό κινηματογράφο».
Δημήτρης Αλεξιάδης: Ήταν ο φωτογράφος που πρώτος την απαθανάτισε τη δεκαετία του 60 και αρκετές φορές αργότερα.
«Ήταν πολύ απλή, χωρίς ίχνος βεντετισμού, παρόλο που ήταν μια καλλονή. Είχε κινηματογραφικό πρόσωπο και χαιρόσουν να τη φωτογραφίζεις. Ένιωθες σαν να έκανες ταινία. Δεν χρειαζόταν να της πεις πώς να στηθεί. Έγραφε πάρα πολύ στο φακό. Ένας πολύ διακριτικός και ευγενικός άνθρωπος. Μια θαυμάσια συνεργάτιδα με πολλή συνέπεια. Δεν αργούσε ούτε δευτερόλεπτο. Δεν το περίμενε κανείς να σβήσει τόσο νωρίς και τόσο αναπάντεχα. Είναι κρίμα. Έσβησε ένα μεγάλο αστέρι και ένας υπέροχος άνθρωπος».
Αγγελική Λάμπρη: Μαζί με τη Λίνα Σακκά είχαν την τύχη να παίξουν μαζί της στις «Γοργόνες», όπου η Ναθαναήλ έκανε την επανεμφάνισή της μετά από αρκετά χρόνια.
«Τη λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε και έκανα το πρώτο γύρισμα μαζί της. Είχαμε φοβερή χημεία, περνούσαμε υπέροχα στα γυρίσματα. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, που γελούσε συνέχεια, ήταν σαν παιδί. Όταν τη γνώρισα, πετούσα από τη χαρά μου και το έλεγα σε όλους, γιατί τη γνώρισα όπως ήταν στην πραγματικότητα και όχι όπως την έβλεπα ως σταρ στις ταινίες της. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ ζεστός, χαρά Θεού. Όλοι συγκλονιστήκαμε όταν το μάθαμε».
