Μπορεί στο Θέατρο «Ακάδημος» να του κάνει τη «Ζωή ποδήλατο» η γυναίκα του, αλλά στην πραγματικότητα ο Πασχάλης Τσαρούχας είναι μια χαρά με τη Θεοφανία Παπαθωμά και ας έχουν βαλθεί οι κακές γλώσσες να τους χωρίζουν. Αμετανόητος μηχανόβιος, μαθαίνει από τώρα στον 4χρονο γιο του, Αχιλλέα, τα μυστικά των δύο τροχών, ενώ μόλις εξέδωσε το 15ο βιβλίο του για παιδιά «Ο Μπίλης Καντίλης τρέχει στο Paris-Dakar». Μας μίλησε με ειλικρίνεια για το γάμο του, την πατρότητα, το καλάμι που... ξεκαβάλησε νωρίς και το χαμό του πατέρα του, που τον έκανε να νιώσει εντελώς αδύναμος. Από τη ΣΙΣΣΥ ΜΕΝΕΓΑΤΟΥ

Ο τίτλος της παράστασης δείχνει τη ζωή των παντρεμένων;

«Δεν ξέρω πως είναι η ζωή των παντρεμένων. Μάλλον οι γάμοι διαφέρουν. Υπάρχουν άνθρωποι που παντρεύονται και λένε, π.χ., παύω να οδηγώ τη μοτοσικλέτα μου, όταν αποκτούν παιδί. Εγώ εξακολουθώ να την οδηγώ. Κάποιοι παντρεύονται και αρχίζει ο ένας να κάθεται πάνω στο σβέρκο του άλλου, γιατί του απαγορεύει να βγαίνει με τους φίλους του. Εγώ στο γάμο μου δεν έχω τέτοια προβλήματα. Είναι ένας πολύ καλός γάμος. Είμαστε ελεύθεροι».

Η πατρότητα συνήθως δεν κάνει τον άνθρωπο πιο σοβαρό;

«Πιο σοβαροφανή θέλεις να πεις... Από τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί σκέφτεσαι πρώτα το παιδί και μετά τις δικές σου επιθυμίες. Ή αν κάνω εγώ αυτό, τι αντίκτυπο θα έχει στο παιδί μου. Και σου φέρνει μια σοφία. Άμα καταπιέσεις τις δικές σου επιθυμίες, θα γίνεις υστερικός, και αυτή την υστερία θα τη μεταφέρεις στο παιδί σου».

Ο Αχιλλέας ήρθε στη ζωή σου σε μια περίοδο που δεν ήσουν καλά, γιατί τότε έχασες τον πατέρα σου...

«Ναι, ο ένας έφυγε και ο άλλος ήρθε μέσα στον ίδιο μήνα. Έχει συμβεί σε πάρα πολλούς ανθρώπους».

Ήταν η δυσκολότερη στιγμή της ζωής σου;

«Ναι. Ο πατέρας μας και η μητέρα μας, για όσους έχουν μεγαλώσει καλά με τους γονείς τους, είναι τα σημεία αναφοράς σου. Είναι οι κολόνες της στήριξής σου. Από τη στιγμή που χάνεις τον έναν από τους δύο ανατρέπονται πάρα πολλά πράγματα. Και αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που κάποια πράγματα έχουν αλλάξει μέσα μου. Αισθάνεσαι εντελώς αδύναμος. Όχι γιατί χρειαζόσουν κάτι από το γονιό, αλλά γιατί ξέρεις ότι αν το χρειαστείς, δεν μπορείς να απευθυνθείς σε αυτόν. Χάνεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι ασφαλής. Κλονίζεσαι. Εγώ ακολούθησα την ιδέα ότι έτσι είναι η ζωή και επενδύουμε πάνω στο καινούργιο μέλος. Νομίζω ότι εκεί φαίνεται ο αδύναμος από το δυνατό άνθρωπο».

Έχω την αίσθηση ότι πλέον είσαι πιο ώριμος, αλλά και ένας ευτυχισμένος άνθρωπος!

«Ευτυχισμένος άνθρωπος δεν είναι κανένας. Όποιος υποστηρίξει κάτι τέτοιο λέει ένα πολύ μεγάλο ψέμα. Ωστόσο, είμαι ένας άνθρωπος που πλέον γνωρίζει τι κάνει. Δεν είμαι χύμα, όπως παλιότερα. Προσπαθώ να γνωρίζω τι κάνω, να προβλέψω τις συνέπειες όσων πραγμάτων θα κάνω. Στιγμές χαράς έχουμε, ψήγματα ευτυχίας ζούμε. Ευτυχισμένος όμως δεν μπορεί να είναι κανένας, γιατί θεωρώ ότι μόνοι μας ερχόμαστε στον κόσμο και μόνοι μας φεύγουμε».

Σε ενοχλεί όταν ασχολούνται με την προσωπική σου ζωή;

«Με ενοχλούσε πολύ γιατί ήταν κάτι που δεν γνώριζα. Τώρα το γνωρίζω. Αν θες, έχουν πάψει πια να ασχολούνται. Άλλωστε, στη συντριπτική πλειοψηφία για να ασχοληθούν με την προσωπική σου ζωή πρέπει να τους έχεις πάρει τηλέφωνο. Εμείς έχουμε επιλέξει με τη Θεοφανία να κρατήσουμε το παιδί έξω από τη δημοσιότητα. Πήγαμε τις προάλλες σε ένα λούνα παρκ για να παίξει ο γιος μας και μέσα σ’ ένα τέταρτο είδαμε φωτογράφο. Σηκωθήκαμε και φύγαμε. Τρεις μέρες μετά δημοσιεύτηκε φωτογραφία του παιδιού, με καλυμμένο πρόσωπο, που έπαιζε στα αυτοκινητάκια. Αν τον έπιανα το φωτογράφο, θα του έσπαγα το κεφάλι!».

Είστε από τα πιο αθόρυβα ζευγάρια...

«Ναι, και δεν μας ενοχλεί και κανένας, παρά μόνο κάθε 2-3 μήνες γράφουν ότι χωρίζουμε, επειδή ακριβώς δεν βγάζουμε το παιδί μας να το φωτογραφίσουν. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του όπως μπορεί και από αυτό κρίνεται».

Τα τελευταία χρόνια σε βλέπαμε πάντα στην τηλεόραση. Φέτος γιατί έκανες μόνο μερικά επεισόδια στο «Κάρμα»; Απέχεις συνειδητά;

«Όχι. Τη στιγμή που αυτό είναι το επάγγελμά σου καλό είναι να βρίσκεσαι μέσα στην τηλεόραση, έστω κι αν δεν σ’ αρέσει, για να προσπαθείς να τη βελτιώσεις όπως πιστεύεις εσύ. Το να απέχεις είναι λάθος. Άλλωστε, δεν πιστεύω ότι κανείς μας έχει λύσει τα προβλήματά του τα οικονομικά και λέει ότι δεν το κάνει αυτό. Από κει και ύστερα υπάρχουν κάποιες παράμετροι. Η μία είναι ότι έχουν μειωθεί δραματικά οι σειρές. Από την άλλη, όπως εμείς κάποτε πήραμε τις θέσεις κάποιων παλαιότερων, έτσι τώρα κάποιοι νεότεροι θα έρθουν να πάρουν τη θέση τη δική μας. Αυτός είναι ο νόμος της φύσης».

Αυτό που λες είναι πολύ σκληρό. Και το λες εσύ που για πολλά χρόνια αποτελούσες ένα από τα sex symbols της ελληνικής τηλεόρασης...

«Και ποιος σου είπε ότι δεν είμαι πια; Έλα στο θέατρο να δεις τι γίνεται. Δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι ότι τα μέσα έχουν πάψει να επενδύουν σ’ εμένα ως sex symbol. Κι αυτό το προβληματάκι το λύνεις με τον εαυτό σου, εάν εκ των προτέρων έχεις βάλει τα πράγματα στη θέση τους και δεν πιστεύεις ότι είσαι κάτι σαν ελικόπτερο που θα πετάς συνέχεια. Εγώ, ευτυχώς, είχα την ευτυχία να έχω την επίγνωση ότι δεν έγινε και κάτι».

Δεν απογειώθηκες ποτέ; Δεν πήρες ένα καλάμι κι έφυγες;

«Καλάμι όλοι καβαλάμε. Το ζητούμενο είναι πότε θα το ξεκαβαλήσεις, γιατί ξαφνικά, όταν αρχίσουν όλοι να ασχολούνται μαζί σου, κάτι παθαίνεις. Νομίζεις ότι κάτι έγινε. Άλλον του παίρνει ένα μήνα, άλλον ένα χρόνο, άλλου μία ζωή να το ξεκαβαλήσει. Εμένα μου πήρε κάνα χρόνο. Τυχερός ήμουνα».

Ως πατέρα και πολίτη σε προβληματίζει αυτό που βλέπεις στη χώρα μας;

«Με προβληματίζει εδώ και πολλά χρόνια η κατάσταση στη χώρα μας. Νομίζω ότι όσοι άνθρωποι σκέφτονται αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε αδιέξοδο. Αλλά πιστεύω ότι κάτι θα γίνει. Είμαι αισιόδοξος, γιατί, όταν φτάσεις στον πάτο, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Ή θα πεθάνεις ή θα σηκωθείς. Δεν θα πεθάνουμε. Αυτή τη χάρη δεν θα τους την κάνουμε».

Πρόσφατα γράφτηκαν διάφορα. Ότι περνάει κλυδωνισμούς ο γάμος σας, ότι περνάτε κρίση, ότι χωρίσατε

«Ξέρεις εσύ κανένα γάμο που να είναι σε όλα τέλειος; Όλοι οι γάμοι έχουν τα θέματά τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι χωρίζεις. Όποιον κι αν ρωτήσεις έπειτα από κάποια χρόνια γάμου "πώς πάει ο γάμος σου;" θα σου πει "ε, τα γνωστά'. Όλοι οι άνθρωποι βρισκόμαστε σε μια δυσκολία αυτούς τους καιρούς. Προσπαθούμε να καταλάβουμε το περιβάλλον μας, το οποίο αλλάζει τόσο δραματικά, που δεν μας επιτρέπει να δώσουμε τον απαραίτητο χρόνο στους ανθρώπους που είναι δίπλα μας. Όλοι τον πόλεμό μας κάνουμε και όλοι τη μάχη μας δίνουμε. Αυτό είναι μια γενική παραδοχή, αλλά από αυτό μέχρι το να διαλύονται σπίτια είναι κάτι χρόνια μακριά».

Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα το έλεγες;

«Όταν κάτι τέτοιο συμβεί, δεν μπορείς να το κρύψεις και δεν υπάρχει και λόγος να το κρύψεις».