Από τη ΣΙΣΣΥ ΜΕΝΕΓΑΤΟΥ

Τι μπορεί να συμβεί σε ένα «Παρθεναγωγείο αρρένων», στην «Ακτή» στην οδό Πειραιώς, όταν εκεί συναντιούνται οι πιο άτακτοι «μαθητές», Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Ζουγανέλης, Σάκης Μπουλάς, Λάκης Παπαδόπουλος, και παρασέρνουν και τη νεαρή Ραλλία Χρηστίδου; Χαμός!

Από το «Αχ Μαρία» της δεκαετίας του ’80 είχε να συναντηθεί η παλιοπαρέα στη σκηνή. Το ΛΟΙΠΟΝ τους συνάντησε λίγο πριν κορνάρει το σχολικό και αρχίσουν το μουσικό ταξίδι τους με τραγούδια που σφράγισαν ολόκληρες εποχές, με τις πλάκες, τα πειράγματά τους και το κοινό τους χιούμορ, που τους κρατάνε αιώνιους έφηβους.

«Αν και είμαστε φίλοι πολλά χρόνια, κάθε φορά ξανασυστηνόμαστε», μας είπε γελώντας ο Γιάννης Ζουγανέλης. «Προσπαθούμε τη διαφορετικότητά μας να την κάνουμε αρμονία. Να συνυπάρξουμε με σεβασμό ο ένας προς τον άλλο, με τα προβλήματά μας, με τις ανασφάλειές μας, τα άγχη μας, γιατί όσο πιο αληθινοί είμαστε, τόσο ο κόσμος μας αγαπάει και μπορεί να νιώσει αυτό που θέλουμε να του δώσουμε. Δεν επικαλούμαστε παλιμπαιδισμούς. Γιορτάζουμε τα χρόνια που φύγανε και όχι τα χρόνια που θα έρθουν. Εδώ, στη σκηνή, επικαλούμαστε τα χρόνια της εφηβείας μας ως μια αφορμή για χαρά. Αυτό μας αρέσει κι αυτό θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο: χαρά!».

Με τον Σάκη Μπουλά κλείσατε 36 χρόνια φιλίας, είστε αχώριστοι από το γυμνάσιο. Τι είναι αυτό που αγαπάτε πάρα πολύ στον Σάκη, που δεν το έχετε εσείς;

Γ.Ζ.: «Την ηρεμία του».

Και τι σας ενοχλεί;

Γ.Ζ.: «Το ελάττωμα του Σάκη είναι ότι δεν κάνει τίποτα λίγο. Τα κάνει όλα πολύ. Όταν καπνίζει, καπνίζει πολύ, όταν τρώει, τρώει πολύ, όταν έπινε, έπινε πολύ, όταν κάνει δίαιτα, δεν τρώει τίποτα, οπότε πρέπει να τον προσέχω. Ο Σάκης είναι πολύ καλλιεργημένος άνθρωπος, αλλά δεν το δείχνει και φαίνεται λίγο... βαρύς, σε σημείο που καμιά φορά τον παρεξηγούν, ενώ στην πραγματικότητα είναι η χαρά της ζωής».

Και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου;

Γ.Ζ.: «Ένας πολύ καλός καλλιτέχνης. Ούτε ροκάς ούτε λαϊκός τραγουδιστής. Πολύ δυνατός πάνω στη σκηνή, σε ό,τι κι αν τραγουδήσει. Γιατί εκείνη την ώρα απογειώνεται και απογειώνει και τους άλλους. Στην πραγματικότητα όμως είναι ένας αδύναμος άνθρωπος. Πολύ συναισθηματικός και ανασφαλής. Ένας άνθρωπος που ισορροπεί με τη συγκίνηση».

Κι επειδή μιλάμε για γυμνάσιο, ήσασταν καλός μαθητής; Κάνατε κοπάνες;

Γ.Ζ.: «Ήμουν καλός μαθητής, αλλά κοπάνες δεν έκανα, για να μη στεναχωρήσω τους γονείς μου. Θυμάμαι μόνο μία, όπου όλη η τάξη είχαμε πάρει το τρένο και πήγαμε μια χιονισμένη μέρα για παγωτό της φωτιάς στην ?Αλάσκα?, στην Κηφισιά. Ωραία χρόνια!».

Σκασιαρχείο με τραγούδι

«Κι εγώ ήμουν καλός μαθητής, αλλά έκανα πολλές κοπάνες», τόνισε ο Σάκης Μπουλάς. «Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν το σκάσαμε και πήγαμε στην Ύδρα, αλλά, λόγω κακοκαιρίας, δεν μπορέσαμε να επιστρέψουμε αυθημερόν. Τρελάθηκαν οι γονείς μου».

Πώς νιώθετε που είστε ξανά η παρέα του «Αχ Μαρία» μαζί εδώ;

Σ.Μπ.: «Εμείς εξακολουθούμε να είμαστε μια σχολική παρέα. Μας αρέσουν τα αστεία που μας άρεσαν τότε, κάνουμε πλάκες, νιώθουμε την αθωότητα της τότε εποχής. Γιατί στην πραγματικότητα τι είμαστε; Παιδιά που μας αρέσουν οι αταξίες. Να πειράζουμε ο ένας τον άλλο, να δραπετεύουμε από την καθημερινότητα και όταν προσπαθούν να μας εγκλωβίσουν, το σκάμε με το τραγούδι».

Τι θαυμάζετε στον κολλητό σας φίλο, τον Γιάννη Ζουγανέλη, και τι σας ενοχλεί;

Σ.Μπ.: «Με εκνευρίζει το ότι είναι φοβερά αγχώδης, αλλά θαυμάζω την οργανωτικότητά του, την οποία δεν έχω εγώ».

«Είμαστε φατρία νεανική και το διασκεδάζουμε», πρόσθεσε ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο γνωστός Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ. «Νιώθω το ίδιο όπως και τότε, στο ?Αχ Μαρία?».

Πώς ήσασταν στο σχολείο;

Λ.Π.: «Δεν ήμουν καλός μαθητής, αλλά δεν έκανα κοπάνες. Μου άρεσε η πλάκα, όπως αυτή που κάνουμε στη σκηνή. Το διασκεδάζω».

Το ίδιο ενθουσιασμένος δήλωσε και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με αυτό το «ξανασμίξιμο» της παλιάς παρέας στη σκηνή.

«Η παρέα του "Αχ Μαρία" συνεχίζει και θα συνεχίζει για πάντα, όσο υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στον αυθορμητισμό, που έχουν πάντα ανοιχτό το στήθος τους για να βγει προς τα έξω το παιδί που κρύβουν από τους άλλους. Νομίζω ότι αυτό έχει ανάγκη ο κόσμος: να βρει τη χαμένη του αθωότητα και τη χαμένη του παιδικότητα, που του την έχουν φυλακίσει. Να αισθανθεί ο κόσμος που έρχεται εδώ αυτή την αγνή χαρά που τον πλημμύριζε όταν ήταν παιδί. Να κάνει πλάκες, καζούρες, ζαβολιές».

Εσείς τα κάνατε αυτά στο γυμνάσιο;

Β.Π.: «Εννοείται». (Γέλια.)

Ήσασταν καλός μαθητής;

Β.Π.: «Μέτριος».

Κοπάνες κάνατε;

Β.Π.: «Πάρα πολλές. Μπορώ να σου πω ότι τις πιο πολλές τάξεις στο γυμνάσιο τις πέρασα με ολική εξέταση το Σεπτέβριο, λόγω απουσιών».

Ελπίδα η νεολαία

Δίπλα τους η νεαρή Ραλλία Χρηστίδου νιώθει χαρά αλλά και ευθύνη που συμμετέχει σε αυτή την παρέα: «Είχα φροντίσει να μάθω τα πάντα γι’ αυτούς. Είδα σε βίντεο παλιότερες δουλειές τους. Με δέχτηκαν με μια πάρα πολύ μεγάλη αγκαλιά και αυτό μεγαλώνει την ευθύνη μου να φανώ αντάξια των προσδοκιών τους».

Και καθώς η Ραλλία ανήκει στη νέα γενιά, η συζήτησή μας περιστράφηκε γύρω από τη σημερινή νεολαία. Πατέρας μιας κόρης 13 χρόνων, της Νικολέτας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στέκεται δίπλα της.

«Βλέπω τους νέους να ψάχνουν ένα μέλλον που μοιάζει ανύπαρκτο, γι’ αυτό δικαιολογημένα κατεβαίνουν σε κινητοποιήσεις. Είμαι πάντα μαζί τους», μας είπε. «Τους προσφέρουμε μια ζωή μαύρη, από παντού γκρίζο, αβέβαιο μέλλον. Δεν έχουν πού να επενδύσουν, πού να ακουμπήσουν τον αυθορμητισμό και την ευαισθησία τους, τα όνειρά τους. Κι όμως, αντιστέκονται. Γι’ αυτό είμαι κοντά τους και πηγαίνω και τους τραγουδάω στις κινητοποιήσεις τους. Είναι η ελπίδα μας».

Ό,τι έχετε τραγουδήσει το κάνατε διαχρονική επιτυχία. Πώς διαλέξατε τα τραγούδια σας για το πρόγραμμα;

Β.Π.: «Έχω πάρα πολλά τραγούδια και τα πιο πολλά ?πάνω από 500? είναι πολύ αγαπημένα, οπότε δεν ξέρω ποια να διαλέξω. Έτσι, κάθε βράδυ έχω την πολυτέλεια, ανάλογα με την ατμόσφαιρα που δημουργείται από τον κόσμο, να τραγουδήσω τα κατάλληλα τραγούδια. Ποτέ δεν τραγουδάω τα ίδια κάθε βράδυ».

Είστε αισιόδοξος και για το ελληνικό τραγούδι με όλα αυτά τα εύκολα σουξέ που ακούτε σήμερα;

Β.Π.: «Πάντα υπήρχαν και αυτά. Το θέμα είναι ότι όταν τελειώνουν, έρχονται αμέσως άλλα και τα αντικαθιστούν. Το σύστημα φαίνεται ότι είναι καλά εδραιωμένο. Έχει τα μέσα επικοινωνίας ή ύπνωσης στα χέρια του και μπορεί να διαμορφώσει συνειδήσεις. Δυστυχώς, απέναντι σε αυτό πρέπει να σταθούμε».

Είστε αισιόδοξος ότι το καλό τραγούδι πάντα υπερισχύει;

«Πάντα υπερισχύει!».

Για όλα αυτά αξίζει να μην κάνετε απουσία. Ή, αν κάνετε κοπάνα, ακολουθήστε την παρέα του «Παρθεναγωγείου αρρένων». Άλλωστε, όπως μας είπαν χαρακτηριστικά και οι τέσσερις φίλοι από τα παλιά, «μας θέλουν όλους παρέα σε αυτή την εκδρομή».

«Στη σκηνή επικαλούμαστε τα χρόνια της εφηβείας μας ως αφορμή για χαρά. Αυτό θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο: χαρά!».

Γιάννης Ζουγανέλης

«Βλέπω τους νέους να ψάχνουν ένα μέλλον το οποίο μοιάζει ανύπαρκτο, γι’ αυτό δικαιολογημένα κατεβαίνουν σε κινητοποιήσεις. Είμαι πάντα μαζί τους».

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

«Στην πραγματικότητα είμαστε παιδιά που μας αρέσει να κάνουμε αταξίες. Να δραπετεύουμε από την καθημερινότητα».

Σάκης Μπουλάς

«Είμαστε φατρία νεανική και το διασκεδάζουμε».

Λάκης Παπαδόπουλος