ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΣΣΥ ΜΕΝΕΓΑΤΟΥ
Δύο χρόνια γυρόφερνε η ιδέα στο μυαλό της γνωστής ηθοποιού, που μαζί με τον καλό της φίλο, σκηνοθέτη Πέτρο Ζούλια, έβαλαν στόχο να ρίξουν φως στην άγνωστη ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Η Ευτυχία, έγινε η φωνή της ψυχής ενός ολόκληρου λαού, γράφοντας τραγούδια που έμειναν στην ιστορία: Δυό πόρτες έχει η ζωή, Είμαι αϊτός χωρίς φτερά, Ηλιοβασιλέματα, Πετραδάκι-πετραδάκι, Όνειρο απατηλό, Πήρα τη στράτα κι έρχομαι... και τόσα άλλα. Οι δημιουργίες της, σήμα-κατατεθέν της λαϊκής μουσικής μας, τραγουδήθηκαν από τους μεγάλους του λαϊκού τραγουδιού, όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Μανώλης Χιώτης αλλά και ο Βασίλης Τσιτσάνης... και πολλοί άλλοι.
Η Νένα Μεντή είναι πολύ ευτυχισμένη που θα κάνει άλλο ένα από τα θεατρικά της όνειρα ίσως το πιο δύσκολο πραγματικότητα. Όμως δεν την ιντριγκάρισε μόνον ο ρόλος και η πολυσχιδής προσωπικότητα που θα υποδυθεί. Έχει και άλλον έναν, βαθιά προσωπικό λόγο που την έκανε να πει το «ναι» και ένα τραγούδι Το αποκάλυψε η ίδια στο ΛΟΙΠΟΝ και να σημειώσουμε ότι είναι μια από τις σπάνιες φορές που μίλησε για τα σχέδιά της, αφού ανήκει στους καλλιτέχνες εκείνους που προτιμάνε να δίνουν το στίγμα τους με τη δουλειά τους και μόνο... και την ευχαριστούμε πολύ γι αυτό.
«Από πολύ μικρή ζυμώθηκα με το τραγούδι γιατί ο πατέρας μου, ο Σπήλιος Μεντής, ήταν συνθέτης και στιχουργός», μας διευκρίνισε η Νένα.
«Νεαρή κοπέλα, άκουγα τα τραγούδια της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και μαγευόμουν. Τα πιο αγαπημένα μου είναι το Δυό πόρτες έχει η ζωή και το Είμαι αϊτός χωρίς φτερά. Μάλιστα, μπορεί ένα από αυτά να το τραγουδήσω επί σκηνής. Θα είμαι μόνη μου στο σανίδι και θα συνδιαλέγομαι με τα επτά πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή και το έργο της: Τη Μαρίκα Κοτοπούλη, το Γιώργο τον άντρα της, τη Μαίρη την κόρη της, τον Τσιτσάνη, τον Χιώτη, τη Μαριόγκα τη μητέρα της και την εγγονή της Ρέα Μανέλη, που στο δικό της βιβλίο Η γιαγιά μου η Ευτυχία στηρίχτηκε όλη μας η θεατρική παράσταση.
Θα έχει πολλή μουσική και τραγούδια, ενώ σπάνιο αρχειακό υλικό θα προβάλλεται σε προτζέκτορα, συνδέοντας την αφήγηση με τα γεγονότα μιας ολόκληρης εποχής που σημάδεψαν τη ζωή της. Κι αυτός είναι άλλος ένας από τους λόγους που με έκαναν να αποφασίσω να ανεβάσω αυτήν την παράσταση. Μέσα από εικόνες, λόγια, στίχους, τραγούδια και μουσική, προβάλλεται μια Ελλάδα που σχεδόν ξεχνιέται και φεύγει. Κι εγώ την αγαπάω πολύ αυτή την Ελλάδα»... λέει η Νένα.
«Νιώθω ότι θα κάνουμε κάτι αρκετά καλό γιατί το έχουμε δουλέψει και το αγαπάμε πολύ», συνέχισε η ηθοποιός, προσθέτοντας ότι... «μέχρι και καινούργιες ενορχηστρώσεις θα γίνουν στα τραγούδια από έναν ταλαντούχο μουσικό, τον Γιώργο Χριστοδουλόπουλο».
Όσον αφορά στο γιατί δεν ανέβηκε τελικά πριν από μερικούς μήνες στο «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας», καθώς τότε είχε ακουστεί πως προέκυψαν κάποιες διαφωνίες με τον Γιώργο Κιμούλη, η Νένα Μεντή έσπευσε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Όπως μας είπε, το θέατρο το είχε νοικιάσει ο Γιώργος Κιμούλης στον Γιάννη Βούρο, αλλά διάφορες συγκυρίες δεν επέτρεψαν να ανέβει τότε το έργο και κυρίως, τότε δεν υπήρχε ο απαιτούμενος χρόνος προετοιμασίας. «Δεν υπήρξε καμιά διαφωνία. Τόσο με τον Γιώργο Κιμούλη, όσο και με τον Γιάννη Βούρο, έχουμε άριστες σχέσεις, διευκρίνησε η ηθοποιός, διαλύοντας τις όποιες εντυπώσεις είχαν δημιουργηθεί στο παρελθόν.
Η σχέση μου και με τους δύο είναι εξαιρετική και μάλιστα με ενθάρρυναν να ανεβάσω αυτήν την παράσταση», μας εξήγησε η Νένα Μεντή, με την οποία μιλήσαμε τις τελευταίες μέρες των διακοπών της στο πανέμορφο εξοχικό της, στη Σύρο. Αμέσως μετά το Δεκαπενταύγουστο επέστρεψε στην Αθήνα για να ριχτεί στις πρόβες. Θέλει να μας γνωρίσει τη γυναίκα που έγινε η ψυχή ενός ολόκληρου λαού με τους στίχους της. Που έγραψε για τον έρωτα και τα πάθη. Άλλωστε, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου υπέκυψε σε ένα μεγάλο πάθος, αυτό της χαρτοπαιξίας, που καταδυνάστευε τη ζωή της. Χαρακτηριστικά, η στιχουργός είχε πει: «Εγώ γράφω τραγούδια και τα πουλάω. Από κει και πέρα, δεν ανακατεύομαι αν θα πιάσουν ή όχι, αν θα βγουν ή δεν θα βγουν σε δίσκους. Μόλις τα παραδώσω, υπογράφω και μια δήλωση παραιτήσεως από διάφορα δικαιώματα, ας πούμε ότι απαρνούμαι τα πνευματικά μου τέκνα». Κάπως έτσι πούλησε για 250 δραχμές το «Δυό πόρτες έχει η ζωή» και για 300 δραχμές τα «Ηλιοβασιλέματα»! Ευτυχώς που η ιστορία είχε άλλη γνώμη και αποκατέστησε την αλήθεια. Όπως και ο κόσμος, που την έβαλε για πάντα στην καρδιά του.
