ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΖΑΜΠΑΡΑ
Τα πρωινά της Αθήνας είναι πιο χαλαρά και σίγουρα πιο όμορφα, ενώ τα βράδια της είναι προκλητικά, καλώντας σε να τα γευτείς, είτε βρεθείς στο κέντρο, είτε ανηφορίζοντας στα βόρεια προάστια, είτε ψάχνοντας λίγη παραπάνω δροσιά στα νότια, βαδίζοντας δίπλα στη θάλασσα. Οι επιλογές, λοιπόν, για τους εναπομείναντες τον Δεκαπενταύγουστο εντός των αθηναϊκών τειχών, είναι αρκετές. Ναι, ναι Δεν το λέμε, για να γλυκάνουμε τον πόνο εκείνων που δεν μπόρεσαν (κάποιοι δεν θέλησαν) να βρεθούν σ' ένα νησί, ή σε κάποιο χωριό της ηπειρωτικής Ελλάδας αυτές τις μέρες. Η Αθήνα είναι μια πόλη που μπορεί να προσφέρει απλόχερα πολλές χαρές και να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις. Και εκείνων που θέλουν να αισθανθούν ότι βρίσκονται σ' ένα νησάκι, κάνοντας ηλιοθεραπεία, βουτιές, πίνοντας δροσιστικά κοκτέιλ, γευματίζοντας σε κάποιο ταβερνάκι ή κλείνοντας τη βραδιά τους σε κάποιο club - αλλά και για εκείνους που οι διακοπές τους είναι πιο οικογενειακές
Θάλαττα, θάλαττα
Όχι, δεν αναφερόμαστε στη φράση των «Μυρίων» όταν είδαν τον Εύξεινο Πόντο μετά τις κακουχίες που πέρασαν, αλλά στον προορισμό των απανταχού Ελλήνων μόλις αρχίσει το θερμόμετρο να τραβά την ανηφόρα. Καλοκαίρι δίχως μπάνιο, μοιάζει για τον Έλληνα σαν σουβλάκι χωρίς τζατζίκι! Κι όταν ακούς από την Ε.Μ.Υ. ότι η θερμοκρασία θ ανέβει λίγο(;) ακόμη, τότε σε πιάνει κάτι και ψάχνεις την πλησιέστερη παραλία. Επιλογές υπάρχουν αρκετές, παρά τα προβλήματα που έχουν παρουσιαστεί με παραλίες «ελεύθερες» και μη, αλλά αν υπάρχει καλή διάθεση, όλα ξεπερνιούνται.
Στα νότια προάστια υπάρχουν πλαζ όπου μπορεί κανείς να κολυμπήσει δίχως να χρειαστεί να βάλει το χέρι στην τσέπη. Στο Έντεμ, στο Παλιό Φάληρο, αλλά και στο Καβούρι, μπορεί κανείς να κάνει τις βουτιές του δίχως ιδιαίτερο κόστος (τα μεταφορικά μόνο), αλλά έχοντας πάντα ως γνώμονα πως θα πρέπει να φροντίσει να βρεθεί νωρίς για να εξασφαλίσει χώρο για την πετσέτα, την ομπρέλα και όλα τα «συμπράγκαλα» που θα κουβαλήσει.
Από την Ακτή του Ήλιου αρχίζει η πιο οργανωμένη κατάσταση. Στις παραλίες του Ε.Ο.Τ. (Α και Β παραλίες Βούλας, Ακτή Βουλιαγμένης), η είσοδος κυμαίνεται από 5 έως 9 ευρώ κι εκτός από ξαπλώστρες και ομπρέλες, υπάρχει δυνατότητα εξεύρεσης εστιατορίων και μπαρ, ενίοτε και φουσκωτών κατασκευών. Υπάρχουν επίσης νεροτσουλήθρες και γήπεδα beach volley, τα οποία, ωστόσο, πληρώνονται εξτρά. Στον Αστέρα Βουλιαγμένης τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, καθώς η είσοδος τιμολογείται περίπου στα 17 ευρώ, ενώ όσο πιο νότια πάτε (Grand Resort Λαγονήσι), ανεβαίνει το κόστος.
Στην πισίνα
Αν ψάχνετε κάτι πιο σικάτο για τις βουτιές σας, τότε δεν έχετε παρά να ψάξετε ποια πισίνα είναι πιο κοντά σας και φυσικά, μέχρι πού μπορεί να φτάσει η αντοχή της τσέπης σας. Διότι κι εδώ υπάρχουν επιλογές για όλα τα γούστα. Στα βόρεια προάστια μπορείτε να πάτε στο «Life Gallery» για απομόνωση (είσοδος 30 ευρώ), ή, λίγο πιο οικονομικά στο «Dekelia Ηotel» (20 ευρώ). Πιο glamour αίσθηση δίνει η πισίνα του «Ηilton» (45 ευρώ), ενώ για πιο ρομαντικές καταστάσεις κατάλληλη είναι εκείνη του «Saint George Lycabettus» (32 ευρώ). Προς τα νότια προάστια, όσοι δεν επιλέξουν κάποια απ τις παραλίες, μπορούν να ρίξουν τις βουτιές τους σε κάποια απ τις πισίνες του «Βrasil Suites», ή του «Βest Western Fenix Ηotel», με είσοδο που ξεκινά από τα 15 ευρώ.
Εκδρομές πικ νικ
Η εικόνα του Ορέστη Μακρή να πηγαίνει τις κόρες του για μπάνιο στον εξωτικό για την εποχή Σχοινιά, στην ταινία «Η θεία απ το Σικάγο», είναι κλασική. Όπως κι η απόφαση για κάποια εξόρμηση, κάπου κοντά στην Αθήνα. Η Βάρκιζα μπορεί να είναι ένας απ τους πρώτους προορισμούς, όπου πέρα απ τις παραλίες θα έχετε τη δυνατότητα να βρείτε κι αρκετά εστιατόρια και ταβέρνες για να συμπληρώσετε την εκδρομή. Η Σαρωνίδα, το Μάτι, το Σούνιο, ο Κάλαμος είναι κι αυτά τοποθεσίες ιδανικές, όπου μπορούν να πραγματοποιηθούν ημερήσιες εξορμήσεις.
Υπάρχει, βέβαια, κι η εναλλακτική λύση για εκείνους που δεν μπορούν ν απομακρυνθούν από την Αθήνα ούτε μερικά χιλιόμετρα. Ένα... πικ-νικ είτε στον Εθνικό Κήπο, όπου μπορούν να βρεθούν αρκετές ήσυχες γωνιές για να στρωθεί το «καρό» τραπεζομάντηλο και να εμφανιστούν τα ταπεράκια με τα σπιτικά φαγητά, ή στη Μονή Καισαριανής (έστω κι αν η μυρωδιά του καμένου δεν έχει φύγει ακόμη). Υπάρχουν ακόμη ο Λυκαβηττός, ο λόφος του Φιλοπάππου, αλλά κι η λύση του Πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης, στο Ίλιον, που μπορεί να σε βοηθήσει να αισθανθείς ότι έχεις φύγει από την γκρίζα Αθήνα.
Ταβερνάκι και περίπατος
Όποιος νομίζει ότι για να καθίσει σε κάποιο γραφικό ταβερνάκι θα πρέπει να πάει οπωσδήποτε σε κάποιο νησί, τότε είναι γελασμένος. Διότι η Αθήνα και σ' αυτόν τον τομέα μπορεί να καλύψει και τους πιο απαιτητικούς. Η Πλάκα, είναι ένας προορισμός που μπορεί, περιδιαβαίνοντάς την, να σου δώσει την (ψευδ)αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί. Ανηφορίζοντας προς την Ακρόπολη, θα βρείτε πολλά και καλά ταβερνάκια, όπου με κόστος που κυμαίνεται περίπου στα 35-40 ευρώ, μπορείτε να απολαύσετε καλό φαγητό. Πιο κοντά στη θάλασσα, θα γευτείτε ψαράκι είτε στο Έντεν και το Ποσειδών (οικονομικές και καλές επιλογές), είτε προς τη Φρεαττύδα, απολαμβάνοντας ουζάκι και ψαρομεζέδες.
Μάλιστα, αυτού του είδους η διασκέδαση μπορεί κάλλιστα να συνδυαστεί με έναν περίπατο που θα έχει προηγηθεί. Κι εδώ υπάρχουν προτάσεις, καθώς μια βόλτα, αρχίζοντας από τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, περνώντας μέσα απ τα στενά της Πλάκας και καταλήγοντας στο Θησείο, ή στο Μοναστηράκι, θα μπορούσε να είναι ιδανική επιλογή. Ή, «κόβοντας» μια βόλτα στο Μικρολίμανο και φτάνοντας μέχρι το Πασαλιμάνι. Υπάρχει, βέβαια, κι η επιλογή να «χαθείτε» σ' ένα θερινό σινεμά.
Λύσεις υπάρχουν πάντα, αρκεί να υπάρχει καλή καρδιά
