Από τη Στέλλα Γεωργίου

Βρίσκεστε σε μια ώριμη περίοδο της δουλειάς σας. Ετοιμάζετε κάποια έκπληξη;

«Τίποτα απολύτως! Τα σχέδια που είχα κάνει για τη δουλειά μου πραγματοποιήθηκαν από πολύ μικρή ηλικία. Δεν είναι κάτι μεγαλύτερο που θα ήθελα να κάνω στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Ο κύκλος των 90s έκλεισε πια. Η καριέρα μου ήταν super, ήταν μια χρυσή εποχή, αλλά τώρα πια θεωρώ πως αν συνέχιζα με τα super models, θα ήμουν γραφικός! Ευτυχώς πηγαίνω πάντα σύμφωνα με την εποχή μου, χωρίς να μένω πίσω».

Αυτό αιτιολογεί και την πρόθεσή σας να ασχοληθείτε με την πολιτική;

«Κοιτάξτε, τον τελευταίο καιρό είχα ρίξει πολύ μεγάλο βάρος στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις, στα links και στις δηλώσεις και με κούρασε όλο αυτό. Το θεωρώ ξόδεμα. Θέλησα λοιπόν να κρατήσω αποστάσεις και να ξεκινήσω καινούργια πράγματα. Παρακολουθώντας στην τηλεόραση τα τεκταινόμενα, βλέποντας γύρω μου, ακούγοντας και ζώντας καταστάσεις, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να συμβάλλω κοινωνικά στους τομείς που γνωρίζω καλύτερα. Ένας από τους σοβαρούς λόγους που θέλω να ασχοληθώ με τα κοινά είναι ότι καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά με την ελληνική επαρχία και αυτό με θλίβει απίστευτα! Παλιότερα ταξίδευα συχνά στην περιφέρεια και ξέρω καλά τι συμβαίνει εκεί. Ό,τι έχουν κάνει το έχουν κάνει χωρίς στήριξη από την πολιτεία. Η επαρχία είναι ανεκμετάλλευτη και αυτό είναι τραγικό λάθος και σε οικονομικό επίπεδο».

Σας έχει προσεγγίσει κάποιο κόμμα;

«Όχι μόνο ένα, αλλά δυο τρία. Το θέμα είναι ότι τα δικά μου πιστεύω δεν τα εκφράζει κανένα κόμμα. Θα πρέπει να με πείσουν πρώτα».

Θα παίρνατε πρωτοβουλία να ξεκινήσετε δική σας πολιτική κίνηση;

«Ασφαλώς! Οι Έλληνες καλλιτέχνες είμαστε αμέτοχοι στα κοινά, εκτός από δυο τρεις εξαιρέσεις που οι συγκυρίες τους βοήθησαν να δραστηριοποιηθούν. Οι υπόλοιποι κοιμόμαστε. Ντρέπομαι που οι καλλιτέχνες δεν είμαστε κοινωνικά και πολιτικά ενεργοί, όπως στο εξωτερικό. Να μην ξεχνάμε ότι τα 3/4 των Ελλήνων είναι στη showbiz και οι υπόλοιποι προσπαθούν να μπουν σε αυτήν. Όλοι είναι stars, περισσότερο ή λιγότερο. Θα έπρεπε, λοιπόν, να μετράμε τουλάχιστον 30 δραστήριους καλλιτέχνες».

Έχετε προσεγγίσει ήδη κάποιους;

«Μέχρι τώρα είχα ρίξει πολύ βάρος στη δουλειά μου. Τώρα που χαλάρωσα το σκέφτομαι σοβαρά. Νομίζω ότι οι πολιτικοί πρέπει να συμβουλεύονται ανθρώπους σαν κι εμάς».

Ποιες κοινωνικές ομάδες σας ευαισθητοποιούν περισσότερο;

«Αυτοί που κάνουν πράγματα που δεν θέλουν από οικονομική ανάγκη. Οι κοπέλες που βγαίνουν στο δρόμο για τα χρήματα και γενικά οι χαμηλόμισθοι. Όταν με ρώτησε ένας φίλος αν μπορώ να ζήσω με 800 ευρώ το μήνα, ντράπηκα πάρα πολύ. Δεν θέλω να το παίξω κάπως, αλλά δεν αισθάνομαι καλά μπροστά στην κοινωνική αδικία».

Πώς σας φαίνονται ενδυματολογικά οι πολιτικοί μας;

«Γενικά το πατρόν του πολιτικού είναι πολύ παλιό. Μέσα σε αυτό το κοινωνικό και οικονομικό μπάχαλο είναι προκλητικό να περιφέρονται οι γυναίκες πολιτικοί με πανάκριβες τσάντες, παπούτσια και ρολόγια οίκων. Με εκνευρίζει οπτικά και δεν μπορώ να το δω σαν κομψότητα, γιατί ξέρω ότι είναι με χρήματα δανεικά. Όσο για τους άντρες πολιτικούς, τους βρίσκω πολύ στυλιζαρισμένους και fake με τις ακριβές τους γραβάτες. Καταρχάς δεν δείχνουν ανθρώπους που δουλεύουν! Να τιμούν τη Βουλή με την παρουσία τους και το λόγο τους, όχι με τις γραβάτες και τα ακριβά αξεσουάρ».

Να θεωρήσουμε λοιπόν δεδομένη την πολιτική σας παρουσία στο επόμενο διάστημα;

«Ναι, μάλλον. Δεν νομίζω ότι θα γλιτώσετε!».