ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΝΣΥ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ
Είναι νέα, ωραία, μα πάνω απ’ όλα ταλαντούχα. Είναι από εκείνα τα παιδιά του χώρου που... το ’χουν το ταμπεραμέντο και το χάρισμα και τους φαίνεται. Γι’ αυτό είναι πολλές οι δουλειές της που έχουμε λατρέψει. Όπως αναμφισβήτητα ήταν και η φετινή της στο ρόλο της Ελένης στην «Πολυκατοικία» του Mega.Πώς ήταν η «συγκατοίκηση» σε αυτή τη θεότρελη «Πολυκατοικία» του Mega;
«Ήταν κάτι παραπάνω από απολαυστική. (Γέλια.) Πιστεύω πως όλοι μας το κατευχαριστηθήκαμε. Ήμασταν ένας πολυπληθής θίασος που η χημεία του έμελλε να είναι κάτι παραπάνω από εκρηκτική, σε συνδυασμό βέβαια πάντα με την πολύτιμη καθοδήγηση του σκηνοθέτη μας, του Βασίλη Θωμόπουλου».
Πώς θα χαρακτήριζες την «Πολυκατοικία» με δυο κουβέντες;
«Ήταν μια γλυκιά δουλειά. Νομίζω πως αυτό τα λέει όλα. Ήταν μια δουλειά με αθωότητα, νοσταλγία και πιστεύω πως γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους αγαπήθηκε τόσο πολύ από τον κόσμο. Τουλάχιστον εγώ αυτό εισπράττω κάθε φορά που κάθομαι να δω κάποιο επεισόδιο».
Αλήθεια, είσαι φαν της σειράς και ως απλή τηλεθεάτρια;
«Εννοείται. Για να είμαι ειλικρινής, βλέπω ?Πολυκατοικία? φανατικά τώρα το καλοκαίρι, στις επαναλήψεις, γιατί όλο το χειμώνα είχα θέατρο».
Πώς ένιωσες τώρα που ξαναείδες το πρώτο επεισόδιο;
«Να σου απαντήσω ειλικρινά; Συγκινήθηκα. Και να σκεφτείς πως δεν έχουμε τελειώσει. Έχουμε ήδη πατήσει γκάζι και τρέχουμε για την επόμενη σεζόν».
Πιστεύεις πως η «Πολυκατοικία» τράβηξε τον κόσμο γιατί έπαιζαν πολλοί καταξιωμένοι και αγαπημένοι ηθοποιοί;
«Μπορεί να έπαιξε κι αυτό ρόλο, αν και η δική μας δουλειά είναι, έτσι κι αλλιώς, ομαδική, είτε παίζουν 2 είτε 32. Μόνο όταν ξεκινάς μια δουλειά και με όλους είσαι ομάδα μπορείς να περιμένεις και αποτελέσματα. Μόνο έτσι έχει αξία η όλη προσπάθεια. Τουλάχιστον για μένα».
Είναι εύκολο να συνυπάρξουν και να λειτουργήσουν ομαδικά τόσοι καταξιωμένοι ηθοποιοί;
«Γιατί να μην είναι; Σούπερ δεν λειτουργήσαμε στη σειρά; Εμένα μου έχει τύχει να δουλέψω - και μου ήταν ειλικρινά πολύ δύσκολο - με 2 άτομα μόνο».
Βλέπουμε πλέον πως ο κόσμος προτιμά τις ομαδικές δουλειές και όχι τη δουλειά εκείνη που θα έχει έναν και μοναδικό σταρ. Είναι έτσι;
«Δεν πιστεύω σε τέτοιου είδους διαχωρισμούς και δεν έχω κάτσει να το σκεφτώ ποτέ κάπως έτσι. Ίσως να έχεις δίκιο. Όμως, πιστεύω πως ο κόσμος απλούστατα ξέρει να ξεχωρίζει, να αναζητά και, τελικά, να αγαπάει τις καλές δουλειές. Τόσο απλά...».
Η χρονιά που πέρασε είχε πολλά και επικίνδυνα σκαμπανεβάσματα που θα συνεχιστούν και φέτος και δεν ξέρουμε με τι επιπτώσεις... Πιστεύεις πως είναι δύσκολες οι εποχές για τις νεαρές πριγκίπισσες και τους πρίγκιπες του χώρου;
«Οι εποχές είναι δύσκολες γενικά και για όλους μας. Όσον αφορά την τηλεόραση, σαφέστατα και έχουν γίνει πολύ δύσκολα τα πράγματα. Από τη μία συνεχώς πληθαίνουν οι ηθοποιοί που αποφοιτούν από τις δραματικές σχολές και από την άλλη όλο και λιγοστεύουν οι τηλεοπτικές δουλειές. Βέβαια, το παρήγορο είναι πως πάντα θα υπάρχουν οι τηλεοπτικοί ρόλοι που θα χρειάζονται νέα και φρέσκα πρόσωπα».
Η παγκόσμια κρίση δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την τηλεόραση. Οι ελληνικές σειρές έχουν μειωθεί τόσο δραστικά, που από τον Οκτώβριο θα ’ναι δεν θα ’ναι 15 σε όλα τα κανάλια. Σε πανικοβάλλει αυτό;
«Όχι. Θέλω να ελπίζω πως κρίση είναι και θα περάσει. Χρειάζεται μόνο λιγάκι υπομονή και επιμονή. Ο πανικός σίγουρα δεν χρειάζεται. Από την άλλη, βέβαια, δεν θέλω να πιστεύω πως, με αιτία την κρίση, θα βρεθούν κάποιοι που θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις και να ρίξουν τον πήχη γυρίζοντάς μας εκατό χρόνια πίσω. Δεν θέλω να σταματήσει να υπάρχει αυτή η καλλιτεχνική πολυφωνία και να χάσουμε την όρεξη για το ρίσκο και για καινούργια πράγματα».
Πολλοί πιστεύουν πως όσοι δουλεύετε στην τηλεόραση βγάζετε λεφτά με... ουρά.
«Τι να πω; Παντού υπάρχει ένας μύθος! (Γέλια.) Οι περισσότεροι ηθοποιοί, πάντως, αμείβονται σε λογικά πλαίσια. Οι άνθρωποι που έχουν σταθεροποιήσει το κασέ τους σε τόσο υψηλά επίπεδα μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και είναι καλλιτέχνες ετών. Οπότε, μπράβο τους, γιατί τα χρήματα αυτά τα αξίζουν. Τώρα, όλοι οι υπόλοιποι μπορεί να μείνουμε μακριά από την τηλεόραση για καιρό, μπορεί από σεζόν σε σεζόν το κασέ μας να ανεβοκατεβαίνει, συνήθως πληρωνόμαστε ένα χρόνο μετά την έναρξη κάποιας σειράς και όλα αυτά τα... ωραία. (Γέλια.)».
Ας γυρίσουμε στην «Πολυκατοικία»... Το περιμένατε πως θα σκίζατε;
«Στην τηλεόραση δεν μπορείς να περιμένεις ποτέ και τίποτα. Μόνο κάποιες εκτιμήσεις μπορείς να κάνεις, που κι αυτές πολλές φορές έχουν αποδειχθεί λανθασμένες. Ναι, όλοι πιστεύαμε τη σειρά. Όλοι βλέπαμε πως ήταν μια δουλειά που είχε όλα τα εχέγγυα να τα πάει καλά, αλλά ο κόσμος ήταν αυτός που είπε την τελευταία και πιο καθοριστική λέξη! Ίσως όλο αυτό το κλίμα της γειτονιάς και της ανθρωπιάς που λείπει από την καθημερινή ζωή μας να ήταν αυτό που συγκίνησε και μίλησε κατευθείαν στην ψυχή του κόσμου, σε συνδυασμό βέβαια με το χιούμορ. Είναι μεγάλο πράγμα και απίστευτη ικανοποίηση να ξέρεις πως με τη δουλειά σου ο κόσμος διασκεδάζει, χαλαρώνει, ξεχνιέται, παίρνει μια ανάσα».
Είναι εύκολο πράγμα η δεύτερη σεζόν σε μια δουλειά που τα έχει πάει τόσο καλά και έχει ανεβάσει τόσο τον πήχη;
«Όχι, γιατί πρέπει να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων. Πρέπει να μην επαναπαυτείς και να συνεχίσεις να παλεύεις για το καλύτερο. Αν επαναπαυτείς στις δάφνες σου, κάνεις μια τρύπα στο νερό. Βέβαια, η δεύτερη σεζόν, εκτός από τις δυσκολίες της, έχει κι ένα καλό: μπορείς να απολαύσεις περισσότερο το ρόλο σου».
Τι ήταν αυτό που σε κέρδισε στο ρόλο της Ελένης και είπες το «ναι»;
«Ότι είναι ένα κορίτσι που ενώ πιάνει πάτο σε πολλά επίπεδα της ζωής της "μη σου πω σε όλα, δηλαδή (Γέλια.)" δεν το βάζει κάτω με τίποτα. Βρίσκει συνεχώς το κουράγιο και προσπαθεί ξανά. Είναι αγωνίστρια. Μπορεί πού και πού να απελπίζεται, αλλά δεν μιζεριάζει. Σε αυτό, φυσικά, τη βοηθάει και το χιούμορ της».
Τι σε κουράζει σ’ αυτήν;
«Το ότι δεν ρισκάρει με τον Μανόλη (Δημήτρης Κουρούμπαλης) και ότι βάζει τον εγωισμό της πάνω από τον έρωτά της».
Ο Μανόλης, πάντως, φαίνεται ότι είναι ο άντρας της ζωής της...
«Καλά, θέλει και ρώτημα; Τι να κάνουμε, όμως, που δεν το έχει πάρει απόφαση;».
Τραβάει... πολλά από τον Μανόλη. Εσύ θα μπορούσες να αντέξεις μια τέτοια θυελλώδη σχέση;
«Ούτε δευτερόλεπτο. Για μένα ο έρωτας είναι ανύψωση και ο λόγος για να βρει ο καθένας μας μέσα του ό,τι καλύτερο κρύβει. Εμένα η ταλαιπωρία και η άρνηση δεν με φτιάχνουν καθόλου. Το να σε θέλει ο άλλος με το ζόρι γίνεται; Δεν γίνεται».
Τι είναι αυτό που εκνευρίζει περισσότερο την Ελένη στον Μανόλη;
«Τα πάντα! Και κυρίως ότι της το παίζει συνεχώς σούπερ γκόμενος (Γέλια.)».
Τι εκνευρίζει τη Βασιλική;
«Το ψέμα».
Και τι μπορεί να την κάνει... χώμα;
«Μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα φιλί».
Στους ρόλους σου είσαι κάτι παραπάνω από θορυβώδης. Στη ζωή σου πώς είσαι;
«Δεν είμαι όπως όλες αυτές οι τρελές που υποδύομαι. Είμαι, όμως, το κέφι της παρέας».
Δεν θέλεις κάποια στιγμή να κάνεις κάτι διαφορετικό, πιο χαλαρό, πιο ήρεμο, ακόμα και πιο... δραματικό;
«Μωρέ, δεν έχω τη λύσσα της στροφής στην καριέρα μου. Σαφέστατα και θέλω να κάνω κι άλλα, καινούργια πράγματα, αλλά δεν βιάζομαι. Για να έρχονται τα πράγματα μέχρι τώρα έτσι, πάει να πει πως υπάρχει κάποιος λόγος. Όταν έρθει η στιγμή που θα ανοιχτεί μπροστά μου μια άλλη πόρτα, να είσαι σίγουρη πως θα την περάσω».
Θεωρείς πως είσαι φύσει και θέσει κωμική ηθοποιός;
«Όχι. Ούτε θεωρώ ότι μου πάει καλύτερα η κωμωδία ή λιγότερο το δράμα και όλα αυτά. Ηθοποιοί είμαστε και πρέπει να δοκιμαζόμαστε στα πάντα. Όμως, σιγά σιγά. Πώς ήμουν το απίστευτο αγγούρι όταν ξεκίνησα και σταδιακά βελτιώθηκα; Ε, έτσι σταδιακά προχωρούν τα πράγματα (Γέλια.)».
Μάλλον είσαι περισσότερο τύπος του τώρα...
«Εντελώς. Δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο, ούτε τώρα ούτε σε 25 χρόνια από τώρα. Αυτή η δουλειά δεν σταματάει στιγμή να σε εκπλήσσει, όπως και ο εαυτός μας. Οπότε, ναι, ασχολούμαι μόνο με το τώρα. Με το αύριο θα ασχοληθώ όταν έρθει».
Νιώθεις τυχερή;
«Δόξα τω Θεώ! Θα ήμουν αχάριστη αν έλεγα πως δεν έχω σταθεί τυχερή μέχρι τώρα».
Είσαι ικανοποιημένη με ό,τι έχεις καταφέρει;
«Σίγουρα, αν και δεν ανακάλυψα και την... πυρίτιδα. Προσπαθώ να κάνω απλώς καλά τη δουλειά μου, όπως όλος ο κόσμος. Να κάνω καλά τη δουλειά μου, για να έχω και δουλειά. Από αυτή τη δουλειά ζω».
Λες «μπράβο» στον εαυτό σου;
«Ναι, λέω "μπράβο, ρε Ελένη, πώς τα κατάφερες έτσι;" (Γέλια.)».
