Από τη ΣΙΣΣΥ ΜΕΝΕΓΑΤΟΥ
«Βασίλισσά μου, σ’ αγαπώ». Είναι το τελευταίο σημειωματάκι με ένα από τα εκατοντάδες στιχάκια αγάπης που έγραφε στην επί 50 χρόνια «βασίλισσα» της ψυχής του Ευαγγελία Σαμιωτάκη ο Σπύρος Καλογήρου. Η μοίρα είχε καθηλώσει τον τελευταίο «κακό» του ελληνικού κινηματογράφου από το 2003, έπειτα από ένα βαρύ εγκεφαλικό, σε αναπηρικό καροτσάκι, ανήμπορο να κινηθεί και να μιλήσει, μέχρι που άφησε την τελευταία του πνοή το περασμένο Σάββατο.Μια ζωή γεμάτη επιτυχίες, δόξα, χειροκρότημα σε ρόλους «κακού», παρόλο που ο ίδιος ήταν ένα κομμάτι μάλαμα, ένας ευαίσθητος ποιητής, αιώνια ερωτευμένος με το κορίτσι του, τη γυναίκα της ζωής του, την Ευαγγελία Σαμιωτάκη. Κάθε πρωί, ακόμα και λίγες ώρες πριν από το βαρύ εγκεφαλικό, της έγραφε πόσο την αγαπάει.
«Ήταν του Μάη δειλινό σαν πέρασε βουβή. Καμαρωτή πανέμορφη, ψιλή σαν μια τουλίπα. Κι ενώ η φύσις έπαιρνε το χρώμα το μαβί ?Μ’ αρέσεις?, της εφώναξα. Πρόλαβα και της είπα.
Εκείνη κοντοστάθηκε, έγειρε το κεφάλι. Το χέρι μου της πρόδινα για να βρεθώ σιμά της. Και μια χορδή ερωτική άρχισε ευθύς να πάλλει. Σαν έδωσε και φίλησα τα ροδοπέταλά της. Ήταν εκείνη που ’ψαχναν να βρουν τα δυο μου μάτια. Εκείνη που εγνώριζα μόνο στα όνειρά μου. Εκείνη που αν μου τάξουνε ολόχρυσα παλάτια, θα μείνει πάντα και θα ζει βαθιά μες στην καρδιά μου».
Eκείνη απ’ όταν τον είδε, 18 χρόνων κορίτσι, ώριμο άντρα 30 χρόνων με μουστάκι και φινέτσα, τον ερωτεύτηκε. Για μια ζωή!
Ακόμα κι όταν οι γιατροί το 2003 δεν της έδιναν ελπίδες και το εγκεφαλικό τού δημιούργησε σοβαρά προβλήματα, εκείνη στάθηκε βράχος δίπλα του και τον φρόντιζε σαν μικρό παιδί.
Τον κράτησε στη ζωή η αγάπη...
«Έχασα τη ζωή μου. Μετά από πενήντα χρόνια ο ένας δίπλα στον άλλο είχαμε γίνει ένα», είπε στο ΛΟΙΠΟΝ η Ευαγγελία Σαμιωτάκη, προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της. «Ο Σπύρος ήταν σε κώμα δύο μήνες στην εντατική στο "Τζάνειο" νοσοκομείο και με άφηναν να τον βλέπω μόνο για πέντε λεπτά. Αυτό όμως ήταν το "οξυγόνο" μου. Να τον βλέπω και να του λέω πόσο τον αγαπώ. Ήταν τέλειος σύζυγος, σύντροφος, πατέρας. Με φώναζε "βασίλισσά"του κι έτσι ένιωθα».
Η Άννα Φόνσου, πρόεδρος του Ταμείου Αλληλοβοηθείας των Ελλήνων Ηθοποιών αλλά και του Ιδρύματος «Το σπίτι του ηθοποιού», όπου η επιθυμία της οικογένειας Καλογήρου ήταν να κατατεθούν εκεί τα λεφτά αντί για στεφάνια στην κηδεία, μας μίλησε γι’ αυτόν το μεγάλο έρωτα:
«Τέτοιες αγάπες δεν υπάρχουν πια. Όχι "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", όχι "Μιμίκος και Μαίρη". Αν θα γραφόταν σήμερα μια μεγάλη ιστορία αγάπης, θα είχε τον τίτλο "Σπύρος και Ευαγγελία", είπε χαρακτηριστικά. Εκείνη τον κράτησε περισσότερο στη ζωή με την αγάπη της». «Αν και έκανε τον κακό στον κινηματογράφο, στη ζωή του ήταν ένα κομμάτι μάλαμα, γι’ αυτό μπορούσε και υποκρινόταν τον κακό», πρόσθεσε η Άννα Φόνσου.
Ένας μεγάλος σολίστας
«Τον έβαζα επανειλημμένως να παίζει ρόλους που τους είχα γράψει για τον Κατράκη, αλλά που εκείνος, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, τύχαινε να μην μπορεί να παίξει και έπρεπε να δοθούν σε κάποιον άλλο. Αυτός ο άλλος ήταν πάντα ο Σπύρος Καλογήρου. Θυμηθείτε το "Αγάπη και αίμα", όπου έκανε τον πατέρα του Καζάκου. Ίσα με δέκα φορές είχα τη χαρά και την τιμή να πάρω τον Καλογήρου σε ρόλους μεγάλου δραματικού σολίστα», έχει πει ο Νίκος Φώσκολος στον Αντώνη Πρέκα για το βιβλίο του «Σαν παλιό σινεμά».
Στο βιβλίο αυτό μιλάει και ο Σπύρος Καλογήρου: «Ευτυχώς, από τον κόσμο αναγνωρίζεται αυτό που έκανα. Και ακόμα και τον σκληρό που κάνω, με αγαπάει ο κόσμος, γιατί τον κάνω αληθινό, παίζω με ψυχή?».
Και αυτή την ψυχή του έδωσε σε περισσότερες από 60 ταινίες, που σφράγισαν μια ολόκληρη εποχή: «Λόλα» (σ.σ.: με τη φοβερή ατάκα στον Νίκο Κούρκουλο «Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη»), «Μανταλένα», «Στεφανία», «Κονσέρτο για πολυβόλα», «Η νεράιδα και το παλικάρι», «Αστραπόγιαννος», «Η Μαρία της σιωπής», «Η Λίζα και οι άλλοι» κ.ά. Αλλά και στο θέατρο με Κουν, Ροντήρη, Μινωτή, Σολομό, Κατράκη, Μυράτ, Λαμπέτη κ.ά. «Έπαιξα πολλά έργα. Διακόσια θεατρικά. Έξι χρόνια με τον Κουν γυρίσαμε όλη την Ευρώπη», είχε πει ο ίδιος στο βιβλίο «Σαν παλιό σινεμά».
Τώρα ξεκουράζεται στον Ωρωπό, λίγα μέτρα μακριά από το κτήμα που αγάπησε και έμενε με την αιώνια αγαπημένη του. «Τον έχω κοντά μου και πηγαίνω κάθε μέρα και του μιλάω», μας είπε η Ευαγγελία Σαμιωτάκη. «Ο Σπύρος μου είναι πάντα ο βασιλιάς της καρδιάς μου»!
