Από τη ΝΑΝΣΥ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ

Στο «50-50» την αγαπήσαμε, στο «LAPD», όμως, τη λατρέψαμε. Έτσι κι αλλιώς, σε όσες τηλεοπτικές δουλειές και αν την έχουμε δει έχει καταφέρει με το ταλέντο της να μας κερδίσει από το πρώτο κιόλας επεισόδιο. Άλλωστε, πώς να αντισταθείς σε μια ταλαντούχα παρουσία; Η Βάνα Ραμπότα για μία ακόμα χρονιά μέσα από την απολαυστική αστυνομική σειρά του Mega κατάφερε να «κλέψει» την παράσταση με την ουσιαστική της ερμηνεία. Μετά το φινάλε της σειράς και λίγο πριν ξεκινήσουν και πάλι γυρίσματα για του χρόνου καταφέραμε να τη βρούμε και να κάνουμε μια απολαυστική συζήτηση μαζί της. Ας γνωρίσουμε λοιπόν λίγο καλύτερα την «κυρία Μπισκίνογλου»!

Στ’ αλήθεια, στα ψέματα, μία ακόμα τηλεοπτική χρονιά πέρασε...Μια χρονιά γεμάτη «LAPD».

«Ακριβώς όπως το λες. Μια χρονιά γεμάτη "LAPD". (Γέλια.) Πρέπει να σου εξομολογηθώ, λοιπόν, πως αυτή τη χρονιά την ευχαριστήθηκα, γιατί μέσα από αυτή τη δουλειά κατάφερα να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό από το "50-50". Και το "LAPD" ήταν διαφορετικό τόσο από άποψη ερμηνείας όσο και από άποψη στυλ, φιλοσοφίας και σκηνοθετικής καθοδήγησης. Αυτή η δουλειά είχε μια διαφορετικότητα και χαίρομαι που αυτή τη διαφορετικότητα την αντιλήφθηκε και την αγάπησε ο κόσμος».

Και; Περάσαμε καλά;

«Πέρασα καλά, γιατί φέτος έκανα μια ενδοσκόπηση ...δεν μπορεί κάθε φορά οι δουλειές που κάνουμε να είναι εξωστρεφείς. Έψαξα να βρω προς τα μέσα καινούργια πράγματα και η αναζήτηση αυτή είναι και η μαγεία αυτής της δουλειάς».

Αναζήτηση, όμως, που εμπεριέχει ρίσκο.

«Σίγουρα... Το να μην ακολουθείς ασφαλιστικές δικλίδες και να προσπαθείς συνεχώς να δοκιμάζεις καινούργια πράγματα είναι ρίσκο. Όμως, για μένα αυτό έχει σημασία, γιατί μόνο έτσι πας παρακάτω. Διαφορετικά, δεν θα γινόμουν ηθοποιός, αλλά δημόσιος υπάλληλος!».

Πιθανολογώ πως δεν είσαι καθόλου καλή στις δημόσιες σχέσεις...

«Είμαι κάκιστη. (Γέλια.) Όμως, αν δεν αγαπήσω ειλικρινά τον άλλο, δεν μπορώ να υποκριθώ.Δεν μπορώ να κάνω μια φιλία μόνο για λόγους σκοπιμότητας. Είναι κάτι που σιχαίνομαι. Για μένα το θέμα είναι ότι με όποιους έχω συνεργαστεί μέχρι τώρα έχει έρθει η στιγμή που έχω ξανασυνεργαστεί, χωρίς να είμαι φίλη τους ή να έχω κάνει δημόσιες σχέσεις. Νομίζω πως αυτό κάτι σημαίνει».

Το ότι είσαι ένας άνθρωπος που δεν μπορείς να υποκριθείς και ότι τα λες έξω από τα δόντια θα το έχεις πληρώσει κομματάκι ακριβά!

«Δεν με νοιάζει καθόλου. Έχω μάθει να βλέπω μακροπρόθεσμα και να με απασχολεί μόνο η οικογένειά μου και οι δικοί μου άνθρωποι, αυτοί που αγαπώ. Τι να σου πω; Και να χρειαστεί να σταματήσω αυτή τη δουλειά δεν θα χαθώ. Δεν είναι το παν στη ζωή μου και πιστεύω πως για κανέναν μας δεν πρέπει η δουλειά να είναι το παν».

Μου κάνει εντύπωση ο ρεαλισμός σου και το πόσο γερά πατάς στη γη, την ώρα που οι περισσότεροι συνάδελφοί σου δεν πιστεύουν απλώς πως αυτή η δουλειά είναι το παν, αλλά πως και οι ίδιοι είναι το παν.

«Η αλήθεια είναι πως παίρνουμε πολύ σοβαρά αυτή τη δουλειά. Εντάξει, είμαστε ηθοποιοί και τι έγινε; Τι διαφορά έχει ένας ηθοποιός από μια κομμώτρια; Και οι δύο δουλειές είναι, τις οποίες κάνουμε για να ζήσουμε. Το να νομίζει κάποιος πως επειδή πέφτουν πάνω του τα φώτα παίρνει αξία, είναι αστείο. Μάλιστα, πιστεύω πως όποιος κάνει το λάθος και επικεντρώνει τόσο πολύ το ενδιαφέρον του στο... φαίνεσθαι χάνει την ουσία αυτής της δουλειάς. Δεν του μένει χρόνος για να ασχοληθεί με το εσωτερικό του ταξίδι».

Πώς καταφέρνεις κι έχεις τραβήξει τόσο καθαρές διαχωριστικές γραμμές μέσα σου;

«Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω... Ίσως λόγω της πίστης μου στον Θεό, ίσως λόγω της πίστης μου στην υπέρτατη δύναμη».

Αλήθεια, μετά την τεράστια επιτυχία του «50-50» είχες άγχος για τη συνέχεια;

«Όχι. Δεν μπορεί μια σειρά να κρατήσει αιώνια, όσο πετυχημένη κι αν είναι. Οπότε, απλώς πας παρακάτω και συνεχίζεις την πορεία σου».

Μήπως ο ρόλος της νοικοκυράς σε κυνηγάει; Νοικοκυρά στο «50-50», νοικοκυρά και στο «LAPD».

«Ακριβώς! Κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ήθελα να συμμετέχω σε αυτή τη δουλειά. Το να παίξω και πάλι τη νοικοκυρά ήταν ρίσκο. Όμως, ήθελα να αποδείξω στον κόσμο ότι όλες οι νοικοκυρές δεν είναι ίδιες. Δεν παίζεις αυτόν το ρόλο με τον ίδιο τρόπο όσες φορές κι αν στον προτείνουν. Δεν είναι όλα φλατ. Νοικοκυρά και η μία, νοικοκυρά και η άλλη, αλλά δεν έχουν καμία σχέση. Αν, λοιπόν, μελετήσεις το ρόλο σου, τον ανακαλύψεις και δεν τρέχεις κάθε βράδυ στα μπαρ κάνοντας δημόσιες σχέσεις, πετυχαίνεις το στόχο σου και το καταλαβαίνει αυτό και ο κόσμος. Θέλω να πιστεύω, λοιπόν, πως με την Όλγα τον πέτυχα αυτόν το στόχο μου φέτος».

Επιτυχία είναι δηλαδή να καταλαβαίνει ο κόσμος κάθε φορά τη διαφορετικότητα;

«Μακάρι να είναι αυτό η επιτυχία. Να βλέπει ο κόσμος τη διαφορετικότητα, να την αναγνωρίζει και να σου λέει στο δρόμο λόγια αγάπης».

Σε σταματούν στο δρόμο να σου μιλήσουν;

«Ναι, και στο δρόμο και στη λαϊκή και στο σούπερ μάρκετ, παντού. Και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά. Άλλωστε, εγώ αυτές τις κριτικές ακούω μόνο, τις άλλες τις γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια (γέλια.)».

Αλήθεια, έπειτα από έναν ολόκληρο χειμώνα κατέληξες τι... τύπος είναι η Όλγα;

«Είναι ένας αντιφατικός, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αρνητικός τύπος. Είναι μια θετική γυναίκα, που αγαπάει τον άντρα της, το σπίτι της. Θέλει μέσα στην οικογένειά της να είναι όλα ισορροπημένα και εννοείται πως είναι σκληρή μόνο με τον εαυτό της».

Τι θαυμάζεις σ’ αυτήν;

«Την ταπεινότητά της. Όλους τους ανθρώπους που ξέρουν να κρατάνε τον εγωισμό τους... χαμηλά τους θαυμάζω. Ο εγωισμός πιστεύω πως είναι ο εχθρός του ανθρώπου. Σε αποπροσανατολίζει, δεν σε αφήνει να δεις καθαρά, δεν σε αφήνει να λειτουργήσεις σωστά».

Πόσο εύκολο είναι ένας ηθοποιός να περνάει καλά σε μια δουλειά;

«Έπειτα από τόσα χρόνια στο επάγγελμα έχω καταλήξει πως το να μπορείς να περνάς καλά σε μια δουλειά έχει να κάνει μόνο με εσένα τον ίδιο. Όσο δύσκολες καμιά φορά κι αν είναι οι συνθήκες, πρέπει να μπορείς να υπάρχεις μέσα σε αυτές και να λειτουργείς. Να σου πω κάτι, Νάνσυ; Δεν με ενδιαφέρει κιόλας να περνάω καλά σε μια δουλειά, με την έννοια να τους βλέπω όλους σαν φίλους και να κάνουμε παρέα. Δεν με αφορά αυτό. Δεν είναι το ζητούμενο να κάνω κάθε σεζόν παρεάκια και μαζί τους χαβαλέ, αλλά να κάνω τη δουλειά μου. Αν και, όπως έχει δείξει ο χρόνος, τα παρεάκια σε αυτή τη δουλειά συνεργάζονται τελικά συχνότερα. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούν να γεννηθούν και αληθινές φιλίες».

Σε απασχολεί η επιτυχία;

«Η επιτυχία με χαροποιεί, δεν με απασχολεί. Δεν μπαίνω στη διαδικασία του μαρτυρίου κάθε φορά που ξεκινάει μια δουλειά να αναρωτιέμαι κάθε μέρα, όλη μέρα αν θα αρέσει ή δεν θα αρέσει. Μακάρι ό,τι κάνουμε να αρέσει στον κόσμο. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να μπορούμε να έχουμε και πάλι δουλειά».

Τόσο απλό είναι; Ο κόσμος ξέρει να αναγνωρίζει τις καλές δουλειές; «Σίγουρα. Ο κόσμος έχει και ένστικτο και κριτήριο. Ο κόσμος δεν είναι χαζός και όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο είναι ανόητος. Ό,τι δεν αξίζει ο κόσμος το πετάει. Αν υπήρξε ποτέ η εποχή της αρπαχτής ή της δουλειάς του ποδαριού, αυτή έχει περάσει ανεπιστρεπτί».

Εσύ, πάντως, είσαι πιο ροκ και αντισυμβατικός χαρακτήρας. Δεν έχεις καμία σχέση με την Όλγα.

«Η αλήθεια είναι πως είμαι όντως πιο ροκ τύπος (Γέλια.)».

Τι δεν αντέχεις;

«Δυστυχώς, είμαι ρατσίστρια με τους... χαζούς. Τη βλακεία δεν την αντέχω, δεν ξέρω πώς να την αντιμετωπίσω».

Είσαι εύκολος άνθρωπος;

Όχι μόνο δεν είμαι εύκολος άνθρωπος, αλλά πιστεύω πως είμαι και πολύ, πολύ δύσκολος. Πρέπει πρώτα να έχω δει κάποια πράγματα για να κάνω και κάποια βήματα. Χρειάζομαι χρόνο πριν από το καθετί».