Aπό τη ΝΑΝΣΥ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ

Είναι μία από τις ελάχιστες καλλιτεχνικές παρουσίες που εκτός από εντυπωσιακή εμφάνιση διαθέτουν και ταλέντο. Ένα κορίτσι με ταμπεραμέντο και της φαίνεται... Ένα κορίτσι που δεν εμφανίστηκε τυχαία στην καλλιτεχνική και τηλεοπτική ζωή μας. Η κουβέντα μας με την Παναγιώτα ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, για όλους και για όλα!

Μαύρα μεσάνυχτα επί δύο. Πόσο εύκολο ήταν σε μια τόσο δύσκολη τηλεοπτική χρονιά μια σειρά που μας έρχεται από πέρυσι να κρατήσει κοντά της τον κόσμο;

«Σίγουρα εύκολο δεν μας ήταν, αλλά δεν ήταν και ιδιαίτερα δύσκολο. Ξέρεις γιατί σ’ το λέω αυτό; Γιατί το σενάριο που είχαμε στα χέρια μας ήταν πολύ δυνατό, με ενδιαφέρουσα πλοκή, συνεχείς εξελίξεις και ανατροπές. Τα "Μαύρα μεσάνυχτα" συνεχίστηκαν, γιατί απλούστατα έπρεπε να συνεχιστούν, για να προλάβουμε να δείξουμε κάποια πράγματα».

Πόσο εξοντωτικό είναι για έναν ηθοποιό να ανακαλύπτει νέα στοιχεία για έναν ήρωα που έχει υποδυθεί από πέρυσι;

«Αν έχεις ένα σωστά δομημένο και χτισμένο ρόλο, που πατάει γερά, δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Εγώ με τη Συλβί και φέτος περνάω απίστευτα καλά. Είναι ένας ρόλος που μου δίνει μεγάλη χαρά και ομολογώ πως με διασκεδάζει αφάνταστα».

Για πες μου κι άλλα... Σιγά σιγά μου αποκαλύπτεσαι...

«Ναι. Και το λέω αυτό, γιατί προτιμώ τις αυθεντικές και όχι τις δήθεν καταστάσεις. Νομίζω πως το να πας σε ένα λαϊκό μαγαζί, π.χ., της εθνικής οδού, είναι εμπειρία».

Υπήρξες ποτέ από τα παιδιά εκείνα που ξενυχτούσαν μέχρι τα χαράματα και μετά ξυπνούσαν στις 12 το μεσημέρι;

«Όχι, ποτέ. Μετά τη μία, τις δύο το πρωί, που μπορεί να είμαι έξω λόγω θεάτρου, αρχίζουν σιγά σιγά και σβήνουν τα πάντα. Για να καταλάβεις, όταν έχω βραδινό γύρισμα, είναι το χειρότερό μου. Κάνω να συνέλθω δύο μέρες».

Τελικά, έπειτα από τόση «μελέτη» στη νύχτα έχεις βγάλει τα συμπεράσματά σου; Για να επιβιώσει μια γυναίκα πρέπει να είναι όπως η Συλβί;

«Δεν ξέρω αν πρέπει να είναι όπως η Συλβί ακριβώς, πάντως, σίγουρα πρέπει να έχει τον τσαμπουκά της. Πώς αλλιώς θα σώσεις το τομάρι σου, για να το πούμε έτσι ωμά; Ανάλογα με το ποιοι είναι οι κανόνες του παιχνιδιού, παίζεις κι εσύ. Προσωπικά, πάντως, δεν θα μπορούσα να ζήσω έτσι, με τόση ένταση. Όλο αυτό με μελαγχολεί και με αγριεύει».

Το να απελευθερώνεσαι θέλει... τόλμη.

«Θέλει και τόλμη, θέλει και αντοχές. Όμως, δεν με νοιάζει, γιατί δεν είμαι φοβιτσιάρα. Είμαι τολμηρός άνθρωπος, γιατί μόνο με την τόλμη πας παρακάτω».

Είσαι στο χώρο περίπου 15 χρόνια. Ποιο είναι το στοιχείο που σου επιτρέπει να έχεις πορεία και διάρκεια;

«Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι το ήθος και ας λένε κάποιοι ό,τι θέλουν. Το ήθος, με κεφαλαία γράμματα. Όπως και σε όλες τις δουλειές, έτσι και στη δική μας δεν γίνεται να πας μπροστά αν είσαι κωλόπαιδο».

Πώς ένα δειλό μοναχικό παιδί, όπως μου είπες πιο πριν, αποφασίζει να ασχοληθεί με την υποκριτική και να εκτεθεί στα φώτα;

«Έλα μου ντε... Η ανάγκη μου να εκφραστώ μάλλον ευθύνεται γι’ αυτή μου την απόφαση. Και η ανάγκη μου να ξορκίσω όλη αυτή τη διστακτικότητα».

Και η αναγνωρισιμότητα; Πού κολλάει σε όλο αυτό;

«Πουθενά. Δεν ξεκίνησα να γίνω ηθοποιός για το χατίρι της δημοσιότητας. Λατρεύω τη δημοσιότητα και τα εξώφυλλα και όλα αυτά τα σχετικά. Απλώς ποτέ μου δεν πίστευα πως θα το ζούσα όλο αυτό».

Ήταν η παραμυθένια εκδοχή της προσπάθειας;

«Ακριβώς. Ακόμα και σήμερα νιώθω πως ζω ένα παραμύθι. Νιώθω σαν μοντέρνα Σταχτοπούτα, που κάποιος με άγγιξε με ένα μαγικό ραβδάκι και άλλαξε όλη τη ζωή μου. Κι ευτυχώς που άλλαξε, γιατί πάει να πει πως οι αγωνίες μου έπιασαν τόπο».

Όχι μόνο έπιασαν τόπο, αλλά έφτασες στο σημείο πέρυσι να κερδίσεις και βραβείο στο Βερολίνο, σε ένα από τα πιο γνωστά κινηματογραφικά φεστιβάλ της Ευρώπης.

«Ε, αυτό και αν ήταν απίστευτο. Αυτό και αν ήταν δώρο κανονικό!».

Εξακολουθείς παρά την επιτυχία να είσαι προσγειωμένη. Πώς τα καταφέρνεις;

«Είναι θέμα γονιδιακό και γι’ αυτό ευθύνονται μόνο οι γονείς μου. Δεν θα μπορούσα να είμαι ποτέ ψώνιο. Ή μάλλον ψώνιο με τη δουλειά μου είμαι, ψωνισμένη δεν είμαι».

Εντυπωσιακό! Γιατί βρίσκεσαι σε ένα χώρο που τα καβαλημένα καλάμια είναι πολλά.

«Αυτά τα σταριλίκια, τους διαπληκτισμούς για τις μαρκίζες, τα καμαρίνια, τα πλάνα τα βαριέμαι αφόρητα! Άσε που τα βρίσκω και ντεμοντέ! Κατά βάθος όλους αυτούς που την... ψωνίζουν τους λυπάμαι, γιατί σκέφτομαι μέσα μου ?κάτσε να σε δω πού θα βρίσκεσαι και τι θα κάνεις την επόμενη σεζόν?. Είναι δύσκολοι οι καιροί και κανείς μας δεν είναι αναντικατάστατος».

Αλήθεια, τι είναι επιτυχία για την Παναγιώτα;

«Το να σε φωνάζουν στο δρόμο με το όνομά σου».

Η επιτυχία είναι μαγκιά;

«Η επιτυχία με ήθος είναι μαγκιά».

Έχεις τρελό fan club στο Διαδίκτυο, το ξέρεις;

«Ναι, το ξέρω. Μου το είπανε, γιατί εγώ με την τεχνολογία δεν έχω καμία σχέση. Μάλιστα, θέλω όλους αυτούς τους φίλους που έχω αποκτήσει να τους ευχαριστήσω και να τους πω πως τους έχω τρομερή ανάγκη».

Είσαι μια όμορφη κοπέλα και αυτό είναι «όπλο» στα χέρια σου.

«Δεν θα σου πω ότι δεν είναι. Η εμφάνισή μου με βοήθησε πολύ. Όταν μου το έλεγαν στη σχολή, ένιωθα τύψεις και αμηχανία. Αλλά το ξεπέρασα. Απλώς δεν ήθελα οι άλλοι να με αντιμετωπίζουν σαν ένα ωραίο... αγγούρι. Θέλω να πιστεύω πως τώρα, αν μη τι άλλο, έχω καταφέρει να γίνω ένα διακοσμημένο... αγγούρι (Γέλια.)».

Εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια έχεις σοβαρή σχέση με κάποιον. Να υποθέσω πως έχεις αρχίσει να «δουλεύεις» και την ιδέα του γάμου;

«Αν και είμαι συντηρητική κι έχω τα κολλήματά μου, πιστεύω πως ο γάμος είναι απλώς ένα χαρτί. Εγώ θεωρώ τον εαυτό μου ήδη παντρεμένο. Δεν σου λέω ότι είμαι αντίθετη στην ιδέα του γάμου, απλώς δεν ήμουν ποτέ το κοριτσάκι εκείνο που ονειρευόταν τη συγκεκριμένη μέρα».

Το ίδιο χαλαρή είσαι και με την ιδέα της μητρότητας;

«Ναι, είμαι το ίδιο χαλαρή. Αν και πια νιώθω έντονα την ανάγκη να αποκτήσω ένα δικό μου παιδί. Θέλω να προχωρήσω τη ζωή μου παρακάτω και να φέρω στον κόσμο ένα παιδί».

Τι θαυμάζεις στη Συλβί;

«Σίγουρα τον τσαμπουκά της. Το ότι δεν μασάει τα λόγια της και το γεγονός πως, ενώ έχει όλους τους άντρες στα πόδια της, είναι απίστευτα μονογαμική. Βλέπεις, έχει μια περίεργη ηθική (Γέλια.)».

Τι σε έχει «διδάξει»;

«Πως όλοι οι άντρες είναι ίδιοι. (Γέλια.) Όχι, πλάκα κάνω. Αυτό δεν το πιστεύω ή, τουλάχιστον, δεν το πιστεύω πια. Αυτό που με έχει ?διδάξει? είναι πως μπορούμε μέσα από τα στραπάτσα της ζωής να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι».

Σε απελευθέρωσε αυτός ο ρόλος;

«Σαφέστατα. Η Συλβί μου έδωσε την ευκαιρία να απελευθερωθώ τηλεοπτικά. Είναι η επανάστασή μου. Πέρασα μαζί της την κόκκινη γραμμή».

Επειδή φοριέται πολύ το σενάριο της διεθνούς καριέρας, εσύ πώς δεν έχεις εκφράσει ποτέ την επιθυμία να κάνεις καριέρα στο εξωτερικό;

«Ποτέ δεν ήθελα να κάνω διεθνή καριέρα. Ποτέ δεν μπήκα σε αυτό το τρυπάκι. Ίσως αν ήμουν μικρότερη, να έβαζα στόχο να κάνω ευρωπαϊκή καριέρα. Κι αυτό, λόγω προφοράς ?όσο καλά και αν μιλάς κάποιες ξένες γλώσσες, κακά τα ψέματα, είναι απίστευτα δύσκολο».

Σε αποκαλούν «sex symbol», «βαμπ», «μοιραία γυναίκα».

«Όταν τα ακούω αυτά, μου έρχεται να βάλω τα γέλια. Μοιραία γυναίκα εγώ; Μοιραίες γυναίκες είναι η Δήμητρα Ματσούκα, η Μαρία Κορινθίου, η Μαρία Σολωμού... Όχι εγώ».

Είσαι δέσμια της εικόνας σου; Πώς κυκλοφορείς στο δρόμο;

«Χύμα... Τόσο χύμα, που φωνάζει η μαμά μου».