Δύσκολες ώρες περνάει ο αγαπημένος ηθοποιός μετά το θάνατο της μητέρας του Μαρίας. Ο Γιώργος Κιμούλης με το ήθος και την αξιοπρέπεια που τον διακρίνει όλα αυτά τα χρόνια δεν άφησε ούτε για μια στιγμή να φανεί ο πόνος του και ανέβηκε στη σκηνή λίγες ώρες μόλις μετά το θάνατό της, την περασμένη Τετάρτη, αλλά και μετά την κηδεία, την επόμενη μέρα.Παρόλο που από τα Χριστούγεννα στεκόταν βράχος στο πλευρό της μητέρας του, η οποία νοσηλευόταν σε ιδιωτικό νοσοκομείο των βορείων προαστίων, παλεύοντας γενναία με τον καρκίνο, εκείνος δεν άφησε το κοινό να περιμένει. Το ίδιο έκανε και την περασμένη Πέμπτη, λίγες ώρες αφότου κήδεψε τη μητέρα του στο Α’ Νεκροταφείο. Ανέβηκε στο σανίδι του Θεάτρου «Αθηνών» και ήρθε «Πιο κοντά» με το κοινό του, προσπαθώντας να κρύψει τη θλίψη που είχε στην ψυχή του.
Μόνο οι πολύ δικοί του άνθρωποι και οι συνεργάτες του, οι οποίοι παραβρέθηκαν στην κηδεία, μαζί με κάποιους φίλους του, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, ο Σταμάτης Φασουλής, ο μεγαλύτερος αδερφός του Κώστας, η πρώην σύζυγός του Μαρία Δαμανάκη και η κόρη τους Μαριάννα, ήξεραν τι Γολγοθά περνούσε!
Η μητέρα του Μαρία Βραχνού-Κιμούλη, μια θαυμάσια, αριστοκρατική γυναίκα, υπεραγαπούσε τα παιδιά της και ήταν δίπλα τους κάθε στιγμή. Μάλιστα, στον Γιώργο, που είναι ο μικρότερος, είχε μεγάλη αδυναμία, όπως και ο ίδιος άλλωστε σε εκείνη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο video wall της παράστασης «Πιο κοντά», όπου τα γυρίσματα των σκηνών έγιναν στο Λονδίνο, σε κάποιο σημείο φαινόταν και η μητέρα του, η οποία είχε πάει μαζί του. Εκείνος όμως έπειτα από λίγες παραστάσεις αφαίρεσε τη σκηνή ? αρκετό καιρό πριν εκείνη αρρωστήσει. Να ήταν αυτό άραγε ένα προμήνυμα μέσα του; Όλοι τη θυμούνται με πολλή αγάπη, καθώς δύο φορές την εβδομάδα πήγαινε στο θέατρο να παρακολουθήσει το γιο της και να δει αν είναι καλά.
«Θεατρίνος θα πει να μιλάς με σιωπή»... και το βράδυ που η μητέρα του πέταξε για πάντα στη «γειτονιά των αγγέλων» εκείνος μίλησε με τη σιωπή και τα μάτια του στο κοινό. Με την «ανάσα» του ρόλου του, δίνοντας άλλο ένα μεγάλο μάθημα σε κάποιους νεότερους που θεωρούν ότι το θέατρο είναι σταριλίκι. «Ηθοποιός σημαίνει φως και στεναγμός πολύ πικρός»... Το κοινό ξέρει, κρίνει κι εκείνο το βράδυ, που για άλλη μια φορά ο Γιώργος Κιμούλης ανέβηκε στο σανίδι, τον καταχειροκρότησε. Δεν είδε το δάκρυ του θεατρίνου που κύλησε στο καμαρίνι!
