Θυμάμαι ένα παλιό χαζοχαρούμενο (σικ) τραγούδι του Λιβιεράτου που ξεκινούσε «Μπρος στον καθρέφτη ξυριζόμουνα και βαριόμουνα. Σ αυτό το πάρτι εγώ δεν ήθελα να πάω, άσε που δεν είχα και τίποτα να βάλω...». Ναι, μπορεί να έχω στενές σχέσεις με την Evelyn Καζαντζόγλου χρόνια τώρα, αλλά τη συγκεκριμένη Κυριακή που ήθελε να γιορτάσει τα γενέθλιά της και έχοντας περάσει ένα φοβερό Σαββατόβραδο στον Τσαλίκη, δεν ήθελα να κουνηθώ από το σπίτι!

Ανάθεμα τη φιλία μας... Με χίλια ζόρια κατευθύνθηκα προς το «Villa Μercedes» και αφού δεν είχα τίποτα να βάλω, όπως λεει το άσμα, φόρεσα μόνο το κοσμικό μου χαμόγελο και την πεποίθηση ότι σε 10 λεπτά θα είχα εξαφανιστεί. Η Evelyn ήταν τόσο χαρούμενη, δεν ξέρω αν ήταν λόγω της πρόσφατης «ανανέωσης» στη ζωή της η πρόσκληση της Donatella Versace στο ατελιέ της στη Ρώμη ή το γεγονός ότι είχαν ήδη έρθει γόνοι γνωστών οικογενειών, οι οποίοι σπάνια βγαίνουν σε κοσμικά και, κυρίως, δεν φωτογραφίζονται. Βέβαια, η δική μου διάθεση άλλαξε κυρίως από το γεγονός ότι αποδείχτηκα λάθος στο ότι θα ήταν μια νύχτα γεμάτη «γαμπρούς» και λοιπά μπακούρια. Παραδόξως, αψηφώντας το κλισέ ότι τα μοντέλα... τρώγονται μεταξύ τους, το τραπέζι της super star playmate του 2005 ήταν γεμάτο συναδέλφους της! Είχαμε Σταρ Ελλάς, Σταρ Πελοπόννησος, Playmates, fashion models, TV personas... Ούτε casting για το Fashion Week δεν είχε τόσες! «Κι εκεί που όλο το βράδυ φαινότανε για σκάρτο, περνάς από μπροστά μου ξαφνικά...».