Γι’ αυτό και ξαφνιάζει η αποκάλυψή της ότι μικρή ήταν… ασχημόπαπο! «Άσχημο στην κούνια, όμορφο στη ρούγα» λέγαν οι παλιοί και μάλλον κάτι ήξεραν γιατί η Ρίκα Διαλυνά όχι μόνο ξεχώρισε για την εμφάνισή της στα Ελληνικά Καλλιστεία –που έστειλε τη συμμετοχή μια φίλη της μητέρας της- αλλά διέπρεψε και στο εξωτερικό με τον Γουόρεν Μπίτι να «σφάζεται» στα πόδια της. Η ίδια περιμένοντας το δισέγγονό της από τον εγγονό της ζει τα τελευταία χρόνια μόνιμα στην Κρήτη έχοντας αφήσει το αγαπημένο της Κολωνάκι μετά και τον θάνατο του δεύτερου συζύγου της και μετακομίζοντας εκεί για να είναι κοντά στην κόρη της και την οικογένειά της.
Μιλώντας στο Λοιπόν που κυκλοφορεί και τον Ανδρέα Θεοδώρου ξεδιπλώνει πολλές από τις αναμνήσεις της από εκείνη την εποχή που μεσουράνησε στον ελληνικό κινηματογράφο και όχι μόνο.

-Κυρία Διαλυνά πού σας πετυχαίνουμε την περίοδο αυτή;

«Έχω έρθει μόνιμα στην Κρήτη… Είχα φύγει πολύ μικρή από το Ηράκλειο και τελικά επέστρεψα στα μέρη που μεγάλωσα. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που έφυγα από την κοσμοσυρροή της Αθήνας και ήρθα στην Κρήτη, όπου τα πράγματα είναι πολύ πιο ήρεμα και οι άνθρωποι διαφορετικοί.

Ζουν μια ωραία ζωή και χαίρομαι που βρίσκομαι στο Ηράκλειο, θα φύγω από εδώ μόνο όταν θα πάω για το μεγάλο ταξίδι (γέλια). Πάνω από το στούντιο μου μένει η κόρη μου και σε έξι μήνες θα γίνω προγιαγιά. Η γυναίκα του εγγονού μου είναι έγκυος και σε λίγο γεννάει. Χαίρομαι πολύ, γιατί αυτό είναι ευλογία».

-Σας λείπει η υποκριτική;

«Στην Ελλάδα δεν ήμουν ευχαριστημένη γιατί αντιμετώπισα πολλή ζήλεια στον χώρο της υποκριτικής. Αυτό ήταν κάτι που με ενοχλούσε, γι’ αυτό και ανά διαστήματα σταματούσα να εργάζομαι. Άνοιγα μπουτίκ, και παράλληλα ζωγράφιζα. Στο εξωτερικό δεν υπάρχει τόση ζήλεια, γιατί ο κάθε καλλιτέχνης έχει τον μάνατζερ του. Εγώ στην Ελλάδα δεν ήμουν μέσα σε αυτό το πνεύμα, δεν μπορούσα να ξενυχτάω όλη νύχτα για να κουτσομπολεύω, για να με παίρνουν στις δουλειές. Δεν ανήκα σε καμία κλίκα, πήγαινα δούλευα και μετά επέστρεφα στο σπίτι μου. Έχω κι άλλα ενδιαφέροντα. Δεν ήθελα να περνάω τον χρόνο μου με κουτσομπολιό».

-Ζήλεια από συναδέλφους βιώσατε;

«Δεν ήθελα να σκέφτομαι τι σκέφτονται για μένα, γι’ αυτό και πολλές φορές έκανα και τη χαζούλα. Όταν κάνεις και τη χαζούλα, μαθαίνεις και πιο πολλά πράγματα. Πάντα ήμουν μοναχικό άτομο και δεν ήθελα να έχω αυλή. Στην Ελλάδα όμως αισθάνθηκα ζήλεια, και εγώ αυτό το συναίσθημα δεν το έχω για κανέναν. Έχω το αίσθημα της δημιουργίας και δεν ήθελα να ασχοληθώ με όλα αυτά. Είμαι ένας άνθρωπος ήρεμος και λογικός και δεν καβγαδίζω ποτέ».

-Τι συναισθήματα σας γεννώνται όταν βλέπετε τις ταινίες σας;

«Δεν βλέπω τις παλιές ταινίες. Συνέχεια μου λένε για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και είμαι πολύ χαρούμενη που έπαιξα μαζί του στην τελευταία του δουλειά. Όταν αρρώστησε, πήγαινα και τον έβλεπα. Δεν μπορούσε να μιλήσει παρά μόνο με τα μάτια, γιατί είχε πάθει εγκεφαλικό. Η αγωνία του αποτυπωνόταν στα μάτια του. Όταν αισθάνθηκε λίγο καλύτερα, ο Καραγιάννης του είπε ότι θα γυρίσουν μια ταινία και αυτό του έδωσε μια χαρά. Την γύρισε την ταινία μόνο και μόνο για να του κάνει το χατίρι, αλλά δεν προβλήθηκε ποτέ γιατί στην ταινία ο Λάμπρος ήταν πολύ χάλια. Είχε παντρευτεί πάντως μια πάρα πολύ καλή κοπέλα που του στάθηκε αφάνταστα, χωρίς να προβάλλει τον εαυτό της».

-Ο τίτλος της πολύ ωραίας γυναίκας λειτούργησε ποτέ σαν βάρος για εσάς;

«Ποτέ δεν έδωσα σημασία σε αυτό. Μικρή ήμουν ασχημόπαπο και έλεγα στη μητέρα μου «μην στεναχωριέσαι που είμαι άσχημη. Δεν με πειράζει, γιατί εγώ θέλω να μορφωθώ». Ποτέ δεν έδωσα σημασία στην εμφάνισή μου, ούτε πήγα από μόνη μου στα καλλιστεία. Πήγα επειδή έστειλε μια φωτογραφία μια φίλη της μητέρας μου».

-Δεχθήκατε ποτέ σεξουαλική παρενόχληση;

«Όχι, εγώ δεν τα πιστεύω αυτά. Μια φορά ο Γουόρεν Μπίτι με παρενόχλησε αλλά τον τακτοποίησα. Εδώ δεν χρειάστηκε να αγωνιστώ, γιατί ήμουν πολύ επιλεκτική και πιστεύω αν δεν δώσεις αφορμή, δεν γίνεται κάτι».

-Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα σας;

«Όταν ήμουν στην Γερμανία και γύριζα μια ταινία, με ειδοποίησαν ότι ο πατέρας μου είναι ετοιμοθάνατος. Ήταν Σαββατοκύριακο, το είπα στην εταιρεία παραγωγής, με άφησαν να φύγω αλλά μου είπαν τη Δευτέρα να είμαι πίσω, γιατί είχαμε γύρισμα. Είδα τον πατέρα μου, τον φίλησα και ήξερα ότι δεν θα τον ξαναδώ. Όταν γύρισα στην Γερμανία, με περίμεναν εφτά φέρετρα στο αεροδρόμιο για τις ανάγκες του γυρίσματος. Ήμουν ράκος, και σφιγγόμουν για να μην κλάψω. Έσφιγγα τόσο πολύ τα χέρια μου που μου είχαν βάλει λευκοπλάστ γιατί έτρεχε το αίμα.

Επίσης σε μια πρεμιέρα στην Αθήνα, η μαμά μου ήταν άρρωστη και είχα ξεχάσει ένα ρούχο στο σπίτι. Όταν πήγα να το πάρω, είδα στην πόρτα ένα σημείωμα της αδερφής μου που έγραφε ότι «η μαμά μας πέθανε». Μετά το θέατρο πήγα στο νοσοκομείο και είδα άδειο το κρεβάτι της μητέρας μου και συνειδητοποίησα ότι είχε πεθάνει. Τότε άρχισα να κλαίω με λυγμούς στον δρόμο και κάτι αλήτες με πέρασαν για ιερόδουλη».

-Γιατί δεν σας βλέπουμε πια στην τηλεόραση;

«Μετά την «Ώρα την καλή» δεν με πήρε κανείς. Μόνο από το Εθνικό είχα προτάσεις και εκεί πέρασα τα ωραιότερα χρόνια της καριέρας μου».