Η Μαρίνα Καλογήρου παραδέχεται πως θέλει τον χρόνο της για να επεξεργαστεί κάθε πρόταση που της γίνεται και ακόμα και σήμερα δεν αντιμετωπίζει τον χώρο της ως δουλειά.

Μιλώντας στη Ναταλία Αργυράκη και το «Καλύτερα δεν γίνεται» η ηθοποιός αποκαλύπτει πως έχει μείνει ενάμιση χρόνο εκτός Αθήνας γιατί ξέμεινε από χρήματα, διηγείται ένα πολύ αστείο περιστατικό που αν και ήταν η πρωταγωνίστρια σειράς δεν την αναγνώρισε κανείς και παράλληλα αποκαλύπτει πως υπήρξε σειρά που είχε βάλει όρο στο συμβόλαιό της να μη δώσει καμιά συνέντευξη και εξηγεί το γιατί.

«Θέλω να παίρνω τον χρόνο μου και να τσεκάρω αυτά που έρχονται σαν προτάσεις. Με θεωρούν δύσκολη στον χώρο μου, αλλά δεν είμαι δύσκολη στη δουλειά. Τώρα ας πούμε σε αυτή τη σειρά στο πρώτο ραντεβού που πήγα, μου είπαν ότι θα είναι ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος και ο Δημήτρης Λάλος και είπα αμέσως ναι» λέει η ίδια για τις φήμες που ακολουθούν το όνομά της και τη συμμετοχή της στη σειρά «Ο Τιμωρός».

-Δεν έχεις αγωνία όμως αισθάνομαι όταν περνάει ένα διάστημα που είσαι εκτός…

«Δουλεύω 29 χρόνια… Δεν έχω καταφέρει αυτή την δουλειά που κάνω να την δω σαν δουλειά. Τη βλέπω σαν τέχνη και παρεμπιπτόντως βγάζω ευτυχώς και λεφτά. Αυτό που έκανα στα κενά διαστήματα και μου άρεσε πολύ, ήταν η ζωή. Έμενα για κάποιο διάστημα στη φύση. Έχω μείνει ένα χρόνο στη Σέριφο, ενάμιση χρόνο στη Χαλκιδική και ενάμιση χρόνο στα Χανιά».

-Επέλεγες τυχαία;

«Στη Σέριφο είχα πάει γιατί όταν ήμουν μικρή είχα καταφέρει να χτίσω ένα σπίτι. Εκεί πήγα και έζησα για ένα χρόνο γιατί είχα μείνει χωρίς χρήματα
Στη Χαλκιδική πήγα με αφορμή ένα φανταστικό σχολείο που υπάρχει εκεί για τον γιο μου. Στα Χανιά πήγα με αφορμή μία δουλειά, αλλά μετά έμεινα για ενάμιση χρόνο. Κάνω όπως αισθάνομαι, το οποίο μεγαλώνοντας νομίζω με τραυμάτισε λίγο».

-Υπάρχει κάτι που σε τρομάζει σε σχέση με τον γιο σου μεγαλώνοντας;

«Το διαδίκτυο όπως όλους τους γονείς. Η οθόνη. Τα παιδιά δεν ζούνε πια είναι μόνο στην οθόνη. Ο γιος μου δεν είχε δει ούτε παιδική ταινία μέχρι τα 5 δεν ήξερε τι θα πει οθόνη»

-Το γεγονός ότι είχες αυτές τις μικροτάσεις φυγής έχει να κάνει και με τις επιτυχίες που έχεις ζήσει το ότι σε αναγνωρίζουν…

«Όχι, όχι, δεν με αναγνωρίζουν. Εγώ δεν το περνάω αυτό. Θα ήθελα και λίγο να το περνάω. Όταν έπαιζα την Έλλη Λαμπέτη είχαν στήσει ένα κόκκινο χαλί κι εγώ δεν ήξερα ούτε να ντύνομαι, ούτε τίποτα, είχα πάει με ένα τζινάκι και είδα τις κάμερες κι έπρεπε να περάσω, έβαλα κάτω το κεφάλι και δεν με αναγνώρισε κανείς. Είχα βάλει και στο συμβόλαιο τότε όρο να μη δώσω καμία συνέντευξη γιατί ένιωθα μια τεράστια ευθύνη, ήθελα μόνο να την αισθανθώ και να παίξω»