Προετοιμάζοντας την καλοκαιρινή του περιοδεία με την τραγωδία του Ευριπίδη «Ηρακλής Μαινόμενος» ο Πυγμαλίωνας Δακακαρίδης έδωσε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην Ναταλία Αργυράκη για την εκπομπή «Καλύτερα Δεν γίνεται» και μίλησε για όλα.

Αρχικά μίλησε για τις ενοχές του. Για ποιόν λόγο τις έχει και τι κάνει για να τις καταπολεμήσει;

«Οι ενοχές μου με πνίγουν περισσότερο από την ανάγκη των ηρώων που υποδύομαι στον Σασμός και στις Ψυχοκόρες να τις ισοπεδώσουν. Λέω ενοχές, όχι γιατί έχω κάνει, αλλά εάν προσπάθησα όσο έπρεπε στη μέρα μου. Αν γεύτηκα την ημέρα μου όσο έπρεπε, αν είπα όσα σ’ αγαπώ έπρεπε, αν πήρα αγκαλιά κόσμο, αν φιλήθηκα, αν έκανα έρωτα, αν πήρα βόλτα τον σκύλο μου, αν διάβασα σωστά αυτό που έπρεπε και αν συγχώρεσα τον εαυτό μου» και κάπου εκεί εξήγησε κι ότι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ενώ δεν ήταν ενεργός στα Social Media ιδίως σε ότι αφορούσε την προσωπική του ζωή και τις προσωπικές τους στιγμές το απενοχοποίησε και πλέον ποστάρει πιο ελεύθερα.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ιδιαίτερη και πολύ στενή φιλική σχέση που έχει αναπτύξει με τον Γιάννη Μπέζο τον οποίο και αποθέωσε:

«Κεφάλαιο Γιάννης Μπέζος. Η συνάντηση μου με τον Γιάννη Μπέζο ήταν από τους Απαράδεκτους, όταν εγώ ήμουν παιδί. Ήταν από τα πρώτα πράγματα που είδα και τελικά με όλη αυτή την παρέα συναντήθηκα εκτός από τον αείμνηστο Βλάσση Μπονάτσο. Τελικά όλοι οι Απαράδεκτοι νομίζω πως ήταν και γαμ… τα παιδιά! Ο Γιάννης είναι για μένα κάτι πολύ αγαπημένο πια. Είναι κιμπάρης, μπεσαλής, κερνάει και είναι όλα αυτά που δεν έχει δείξει σε καμία συνέντευξη του. Ο μόνος άνθρωπος ο οποίος είναι 12 χρονών στον χώρο που έχει στην καρδιά του, στη συμπεριφορά του, στη δοτικότητα» είπε αρχικά και συνέχισε στο ίδιο ακριβώς μοτίβο:

«Ο μόνος άνθρωπος που συνάντησα στη ζωή μου, στο επίπεδο που είναι, που με έμαθε να το βουλώνω και να γίνομαι πάλι μαθητής. Έβλεπα έναν άνθρωπο, έχοντας κάνει αυτά που έχει κάνει, του έλεγες την πιο απλή οδηγία και σου έλεγε «μάλιστα». «Πω πω πόσες φορές έχω πει από μέσα μου όχι, γιατί ή οτιδήποτε άλλο;» έλεγα. Έμαθα πολλά ευτυχώς και όλοι θα θέλαμε να έχουμε έναν φίλο σαν τον Γιάννη Μπέζο»