ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Προσπαθούσε πάντα να διατηρεί μια σαφή διάκριση μεταξύ του επαγγέλματός της ως ηθοποιός και της προσωπικής ζωής της και το έφερε εις πέρας με τεράστια επιτυχία, καθώς μετρά μια σταδιοδρομία πλήρως απαλλαγμένη από κουτσομπολιά και σκάνδαλα.

Στάση ζωής αντίθετη με την πεπατημένη που ακολούθησαν πολλές συνάδελφοί της, αλλά κάλλιστα την αναγάγει σε σταρ διεθνούς βεληνεκούς. Η Κλαούντια Καρντινάλε αναμφισβήτητα είναι ένας ζωντανός μύθος του παγκόσμιου κινηματογραφικού στερεώματος. Πρόσφατα γιόρτασε τα 70ά γενέθλιά της, τα οποία συνέπεσαν με την απονομή του Μεταλλίου της Λεγεώνας της Τιμής, που της απέδωσε ο Πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί μετά την πρόσφατη και μόνιμη όπως φαίνεται μετακόμισή της στο Παρίσι. Έχει δηλώσει ότι ποτέ δεν αισθάνθηκε πως «τα σκάνδαλα και οι εξομολογήσεις ήταν απαραίτητα για να γίνω ηθοποιός. Δεν έχω αποκαλύψει ποτέ τον εαυτό μου, ούτε και το σώμα μου στις ταινίες. Το μυστήριο είναι πολύ σημαντικό».

Γεννημένη στις 15 Απριλίου του 1938 στην Τύνιδα, από Ιταλούς γονείς, τρύπωσε στο σελιλόιντ, όπως κι άλλες Ιταλίδες συνάδελφοί της, συμμετέχοντας σε διαγωνισμό ομορφιάς, σε ηλικία μόλις 17 ετών. Αυτό ήταν το εφαλτήριο για τους πρώτους μικρούς κινηματογραφικούς ρόλους. Οι Ιταλοί παραγωγοί δεν άργησαν να την προσέξουν. Η γήινη ερμηνεία της (θύμιζε Σιτσιλιάνα) σε συνδυασμό με την ομορφιά, τα σκοτεινά αλλά σπινθηροβόλα μάτια, την εκρηκτική σεξουαλικότητα και το γνήσιο ταλέντο εγγυήθηκαν την πορεία της στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Μετά τη «Senilita» (1962) αναδείχθηκε σε πρώτο όνομα του ιταλικού σινεμά, ενώ έγινε σταρ διεθνούς βεληνεκούς πρωταγωνιστώντας στο κλασικό φιλμ «8 1/2» του Φεντερίκο Φελίνι στο πλευρό του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Το 1968 καπαρώνει τον πρώτο γυναικείο ρόλο στην ταινία του Σέρτζιο Λεόνε «Κάποτε στη Δύση» (1968). Τα δύο φιλμ έχουν κατ επανάληψη ψηφιστεί ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Το βαθύ χρώμα στη φωνή το είχε από νεαρή ηλικία. Ισχυρίζεται ότι δεν μπορούσε να μιλήσει ιταλικά μέχρι τα 18 της χρόνια, γι αυτό και στις πρώτες ταινίες της η φωνή της ντουμπλαριζόταν. Παρά την ιταλική υπηκοότητά της, η μητρική της γλώσσα είναι τα γαλλικά. Μάλιστα, έχει ζήσει περισσότερες φορές στη ζωή της στη Γαλλία, την οποία θεωρεί πραγματική της πατρίδα.

Σνόμπαρε το Χόλιγουντ
Η Κλαούντια Καρντινάλε δεν είχε διακαή πόθο να πάει στο Χόλιγουντ, καθώς δεν επιθυμούσε να φεύγει από την Ευρώπη για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Γι αυτό και τα φιλμ που έκανε που φέρουν τη σφραγίδα του Χόλιγουντ μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού: «Τhe Pink Ρanther» (1963), «Circus World» (1964), «Βlindfold» (1965) και «Τhe Hell With Ηeroes» (1968). Κάποτε χρησιμοποιήθηκε μια φωτογραφία τής Καρντινάλε στο λεύκωμα του Μπομπ Ντίλαν «Ξανθό σε ξανθό» (1966) χωρίς την άδειά της. Έτσι, η φωτογραφία αφαιρέθηκε στις επόμενες εκδόσεις.

Ρόλοι καριέρας
Έχει στο ενεργητικό της πάνω από 70 ταινίες με αξιοζήλευτη ερμηνευτική απόδοση στις περισσότερες από αυτές. Η ερμηνεία της στην ταινία του Βισκόντι «Sandra of a thousand delights» θεωρείται αξιομνημόνευτη. Υποδύθηκε μια επιζήσασα του ολοκαυτώματος που διατηρούσε αιμομικτική σχέση με τον αδελφό της. Στο φιλμ «La Storia Comencini» (βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Elsa Morante), η Καρντινάλε πήρε διθυραμβικές κριτικές, καθώς υποδύθηκε μια χήρα που ανατρέφει το γιο της κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Δεν της αρέσει ο γάμος
Υποστηρίζει ότι δεν παντρεύτηκε ποτέ, αν και φήμες λένε ότι το έκανε τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της. Τα τελευταία 30 χρόνια και συγκεκριμένα από το 1975 συζεί με το σκηνοθέτη Pasquale Squitieri, ενώ έχει δύο παιδιά. Ο πρώτος της γιος είναι παιδί εκτός γάμου από τη σχέση της με άγνωστο Γάλλο, όταν ήταν 17 χρονών. Τον Πάτρικ υιοθέτησε ο παραγωγός Franco Cristaldi, με τον οποίο φημολογείται ότι υπήρξε παντρεμένη. Με τον Squitieri απέκτησαν μια κόρη, την Κλαούντια.

Και μπορεί να μην αγαπούσε τα σκάνδαλα, ωστόσο στο παρελθόν τα κουτσομπολίστικα έντυπα της έχουν προσάψει ότι διατηρούσε δεσμό με τον πρώην Γάλλο Πρόεδρο Ζακ Σιράκ.

Από τη ζωή της πέρασαν πολλοί γόηδες. Ο Στιβ Μακ Κουίν, που ζούσε στο σπίτι της στη Ρώμη. Ο Πολ Νιούμαν, που ήταν σπιτονοικοκύρης της, όταν μετακόμισε για λίγο στο Λος Άντζελες. Ο Μάρλον Μπράντο, που την επισκέφτηκε στη σουίτα της στο ξενοδοχείο «Βeverly Wilshire» και προσπάθησε να την κατακτήσει. Ο Χένρι Φόντα, ο Μπαρτ Λάνκαστερ, ο Αλέν Ντελόν, αλλά και ο Ζαν Πολ Μπελμοντό υπήρξαν φίλοι της ή μήπως κάτι παραπάνω; και η Κλαούντια ως σωστή κυρία ποτέ δεν άφησε να μαθευτεί κάτι περισσότερο. Ο Ντελόν ήταν παρών, όπως και ο Τζόρτζιο Αρμάνι στην τελετή απονομής του Μεταλλίου με το οποίο την τίμησε ο Σαρκοζί. Σε πρόσφατη συνέντευξή της στο γερμανικό περιοδικό «ΒUΝΤΕ» δηλώνει πως θέλει να τη θυμούνται οι άνθρωποι για το εξής: «Ότι τους έκανε να ονειρευτούν». Όσο για το μότο της ζωής της, είναι ένα: «Ποτέ να μην εγκαταλείπεις. Όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει διέξοδος»!

Είναι πολιτικοποιημένη
Αλήθεια ή ψέματα, πάντως το σίγουρο είναι ότι η Καρντινάλε ποτέ δεν αδιαφόρησε για την πολιτική με την ευρύτερη έννοια του όρου. Με τη στάση ζωής στα πράγματα απέδειξε πως είναι φιλελεύθερη με ισχυρές πολιτικές πεποιθήσεις. Εδώ και πολλά χρόνια έχει αναλάβει ενεργό ανθρωπιστική δράση σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα γυναικών και ομοφυλόφιλων, ενώ ποτέ δεν έπαψε να υπερασπίζεται ούτε και να το κρύβει βέβαια με πάθος τις αραβικές της ρίζες. Τουναντίον, φυσικά, και το απέδειξε με την εμφάνισή της στο τυνησιακό φιλμ «Ένα καλοκαίρι στο La Goulette».

Από το 1999 είναι Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Unesco για την Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων των Γυναικών. Το 2006 (Παγκόσμιο Έτος Νερού) επέκτεινε συμβολικά το ρόλο της για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της απόλυτης γυναίκας-μητέρας γης. Εξέφρασε την υποστήριξή της για το «Ρowerstock», το περίφημο Ηλεκτρονικό Φεστιβάλ Μουσικής, το οποίο πρεσβεύει τη συνειδητοποίηση της ανάγκης για σωστή διαχείριση του νερού ώστε να καταστήσει τη διατήρηση των υδάτινων πόρων αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού μας.

Μια διαδρομή γεμάτη με εμπειρίες, αμέτρητες ταινίες, καταπληκτικές ερμηνείες, μνημειώδεις συνεργασίες, ωστόσο η Κλαούντια Καρντινάλε δείχνει να μην έχει χορτάσει ακόμη με όσα ρούφηξε από τη ζωή, γι αυτό συνεχίζει να χαμογελά σε ό,τι καινούργιο συναντά στο μονοπάτι που ακολουθεί εδώ και χρόνια. Μεταξύ μας πολύ καλά κάνει