Από την Κατιάνα Ματζαρίδου

Λίγες μόνο μέρες μετά την κυκλοφορία της βιογραφίας της Αλίκης Βουγιουκλάκη, η είδηση της συγγραφής του βιβλίου για τη ζωή του Νίκου Σεργιανόπουλου τάραξε το πανελλήνιο. Πριν ακόμη ο φερόμενος ως δολοφόνος του αξέχαστου ηθοποιού βρεθεί αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη, η βιογραφία του αγαπημένου ινδάλματος αναμένεται να δημιουργήσει πάταγο, γιατί απαντάει σε πολλά ερωτηματικά, φωτίζει σκοτεινές πλευρές της προσωπικότητάς του και σοκάρει με αλήθειες που δεν έγιναν γνωστές. Το ΛΟΙΠΟΝ μίλησε με το συγγραφέα, το δημοσιογράφο Αντώνη Τσιπιανίτη, σε μία συνέντευξη που θα συζητηθεί.

Γράφετε ένα βιβλίο για τη ζωή του Νίκου Σεργιανόπουλου. Πότε το αποφασίσατε και γιατί;

«Συζητώντας τυχαία μια μέρα με μία φίλη δημοσιογράφο, με ρώτησε πού αποδίδω όλη αυτή τη συμπάθεια του κόσμου, και ειδικά των γυναικών, για τον Σεργιανόπουλο. Καθώς το σκεφτόμουν, συνειδητοποίησα ότι ο κόσμος ταυτίστηκε με τη μοναξιά αυτού του ανθρώπου, τον «πόνεσε», γιατί δεν έβλαψε κανέναν παρά μόνο τον εαυτό του, αλλά και επειδή κατάλαβαν ότι η όποια ακραία ερωτική του συμπεριφορά δεν ήταν παρά μια απεγνωσμένη προσπάθεια να «ζητιανέψει» από τη ζωή λίγες πενταροδεκάρες αγάπης. Μέσα από το δράμα του πολλοί άνθρωποι είδαν το δικό τους δράμα και κατάλαβαν ότι θα μπορούσαν να βρίσκονταν κάποια στιγμή στη θέση του. Ότι πιθανόν να έχουν κάνει κάποια στιγμή στη ζωή τους μία ανάλογα ακραία διαδρομή».

Γνωρίζατε προσωπικά τον ηθοποιό;

«Τηλεφωνικά είχαμε μιλήσει μόνο στο πλαίσιο της δημοσιογραφικής μου τότε δουλειάς. Μου είχε κάνει εντύπωση μια θλίψη που υπέβοσκε κάτω από τη φωνή του, την ίδια στιγμή που προσπαθούσε να κρατάει τη φωνή του σταθερή, επαγγελματική».

Πρόκειται για βιογραφία;

«Δεν γράφω μια δημοσιογραφική έρευνα, αλλά ένα μυθιστόρημα. Είναι όμως το πρώτο μου μυθιστόρημα, που ουσιαστικά δραματοποιεί ένα πλήθος από πραγματικά γεγονότα και περιστατικά».

Από πού αντλήσατε και αντλείτε στοιχεία;

«Κατά κύριο λόγο από ανθρώπους που τον γνώριζαν καλά. Ξεκίνησα από συναδέλφους του ηθοποιούς και μετά άρχισα να συναντώ και να μιλώ και με ανθρώπους που είχαν συνδεθεί ερωτικά μαζί του. Ευτυχώς με εμπιστεύτηκαν και με σύστηναν ο ένας στον άλλον. Τους είπα, μάλιστα, ότι όποτε θέλουν μπορούν να έρθουν να δουν το κείμενο που γράφω για να είναι βέβαιοι ότι δεν εκθέτω κανέναν ονομαστικά».

Μας είπατε ότι μιλήσατε με πρόσωπα που είχαν ερωτική σχέση μαζί του. Υπάρχει κάτι που να σας έκανε εντύπωση στα όσα σας είπαν;

«Όχι, απλώς μου έκανε εντύπωση. Με σόκαρε! Γενικά, κατάλαβα ότι κάποια στιγμή είχε χαθεί πλήρως ο έλεγχος στην προσωπική του ζωή και, όσον αφορά ουσίες και όσον αφορά γνωριμίες και επαφές. Ο άνθρωπος μαστίγωνε τον εαυτό του με αυτά που έκανε, τον ταπείνωνε, του φερόταν σαν να ήταν ένας εχθρός κι όχι ο ίδιος του ο εαυτός».

Προσπαθήσατε να έρθετε σε επαφή και με το φερόμενο ως δολοφόνο ή με τον κύκλο του; Γιατί, κατά τη γνώμη σας, έφτασε στο έγκλημα;

«Αυτό προσπαθώ να κάνω αυτές τις ημέρες. Δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να μάθει κανείς όλη την αλήθεια πριν γίνει η δίκη. Πάντως, πιστεύω ότι και ο συγκεκριμένος άνθρωπος να μη βρισκόταν στο δρόμο του, το τέλος για τον Σεργιανόπουλο ήταν κοντά. Συνειδητά ή ασυνείδητα, η συμπεριφορά του προς τον εαυτό του είχε γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη για την ασφάλεια και την ακεραιότητά του».

Πιστεύετε ότι υπήρχε και άλλο άτομο το μοιραίο βράδυ στο σπίτι του Σεργιανόπουλου;

«Αν μπορεί να κάνει κανείς πνεύμα με μια τόσο τραγική βραδιά, θα έλεγα ότι ήταν παρών και ο κακός εαυτός του ίδιου του Σεργιανόπουλου».

Γιατί ένας τόσο ωραίος άντρας, πλούσιος και διάσημος κατέφευγε στους πληρωμένους και περιστασιακούς ερωτικούς συντρόφους;

«Έχω μιλήσει με ψυχολόγους γι αυτό και παραθέτω τις κρίσεις τους στο βιβλίο. Πολλοί θα μπορούσαν να είναι οι λόγοι. Θα αναφέρω μόνο έναν: αν ένας άνθρωπος από παιδί δεν αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και δεν χορτάσει τη γονεϊκή αγάπη, αλλά αντιθέτως τη σκληρότητα, τότε μεγαλώνοντας όση ομορφιά και επιτυχία κι αν του χαρίσει η ζωή, αυτός θα συνεχίσει να πιστεύει ότι οι άλλοι τον περιφρονούν και δεν τον παίρνουν στα σοβαρά. Ότι η αγάπη και η ισορροπημένη ερωτική ζωή είναι για άλλους. Αυτός είναι καταδικασμένος να κινείται στο περιθώριο, σαν παρίας της ζωής».

Μας είπατε ότι μιλήσατε με όλους τους συνεργάτες του. Μιλήσατε και με τον Αλέξανδρο Ρήγα;

«Ήταν σε διακοπές. Τώρα που επέστρεψε, πιστεύω ότι θα μου μιλήσει. Τον εκτιμώ πολύ και πιστεύω ότι ήταν πολύ άγριο αυτό που πέρασε με τη γνωστή φημολογία».

Ήρθατε σε επαφή με την οικογένεια του Σεργιανόπουλου; Ποια ήταν η στάση τους;

«Δεν έχω αποφασίσει αν πρέπει να το κάνω. Έχω μάθει ότι υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας. Επιπλέον, πέρασαν τα πάνδεινα με όλα αυτά που λέχθηκαν τόσες μέρες για τον άνθρωπό τους. Διστάζω να τους ενοχλήσω. Αν, όμως, διαβάσουν αυτό το κείμενο και θελήσουν να μου μιλήσουν, με χαρά θα είμαι στη διάθεσή τους. Αμφιβάλλω, πάντως, αν κι αυτοί γνώριζαν τι ακριβώς συνέβαινε στην προσωπική ζωή του Νίκου».

Φωτογραφίζετε πρόσωπα και καταστάσεις;

«Αναπόφευκτα σε κάποιες περιπτώσεις ναι. Αλλά φροντίζω να μη γίνει με τρόπο που κάποιος θα αισθανθεί εκτεθειμένος. Όπως προσέγγισα με αγάπη και σεβασμό τον Σεργιανόπουλο, το ίδιο κάνω και με τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται και μου μιλούν γι αυτόν».

Θα φέρετε στο φως στοιχεία ή γεγονότα που δεν τα γνωρίζει ο κόσμος;

«Ναι, γιατί κάποια πράγματα από την προσωπική του ζωή αναφέρονται για πρώτη φορά. Έχω αλλάξει, όμως, ονόματα ανθρώπων ή τόπων, ώστε να μη δημιουργήσω πρόβλημα σε κανέναν».

Υπάρχει κάποια αλήθεια που κατά τη γνώμη σας οφείλει να αποκατασταθεί;

«Το πιο απλό, που νομίζω αρκετοί το έχουν ήδη αντιληφθεί: το πόσο ανθρώπινη και κοντινή σε όλους μας ήταν η ζωή του».

Υπάρχει κάποιο μυστικό, που κανείς δεν γνωρίζει και θα το μάθει διαβάζοντας το βιβλίο σας;

«Προσωπικά έχω τόσο πολύ εξοικειωθεί με όλα τα στοιχεία που έχω συλλέξει, που δεν μου κάνει πια ιδιαίτερη εντύπωση κάτι. Αλλά με φίλους που τα συζητώ, βλέπω ότι αναστατώνονται, ανάλογα βέβαια και με την εμπειρία ζωής που έχει ο καθένας».

Η βιογραφία της Βουγιουκλάκη έχει ξεσηκώσει τον κόσμο και έχει δημιουργήσει μέτωπα. Πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί κάτι ανάλογο με το δικό σας βιβλίο και, αν ναι, γιατί; Τι είναι αυτό που θα διχάσει;

«Παρόλο που αυτά βοηθάνε την πορεία ενός βιβλίου, εγώ θέλω ο αναγνώστης να καταλάβει το γιατί των επιλογών αυτού του ανθρώπου, να τον πονέσουν και να τον αγαπήσουν και, ίσως, να προβληματιστούν για κάποιες δικές τους αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές».

Πού αποδίδετε τη μεγάλη αγάπη του κοινού για τον εκλιπόντα;

«Πιστεύω ότι είδαν σε αυτόν, χωρίς υπερβολή, έναν σταυρωμένο άνθρωπο. Και ταυτίστηκαν μαζί του, γιατί και οι ίδιοι, και οι περισσότεροι από μας, έχουμε αισθανεί έτσι κατά καιρούς».

Τι γνώμη έχετε για τον Σεργιανόπουλο και τον τρόπο που διάλεξε να ζήσει τη ζωή του;

«Μην κρίνετε για να μην κριθείτε... Ποιος είμαι εγώ να κρίνω τις επιλογές των άλλων; Επαναλαμβάνω, όμως, ότι δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει πολλά για το ήθος ενός ανθρώπου που λειτουργεί τόσο αυτοκαταστροφικά. Μέσα στην αδυναμία του βρήκε τη δύναμη να σεβαστεί τους άλλους».

Πότε θα εκδοθεί το βιβλίο σας και από ποιον εκδοτικό οίκο;

«Εφόσον όλα πάνε καλά στις αρχές Δεκεμβρίου, από τις εκδόσεις Μαραθιά».

Είχε ακουστεί ότι συζητήθηκε το ενδεχόμενο να γίνει σίριαλ η ζωή του. Το βιβλίο σας θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για το σενάριο;

«Αυτό θα το αποφασίσουν άλλοι».

Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Αντώνης Τσιπιανίτης γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι 40 χρονών. Έχει εργαστεί ως τώρα ως δημοσιογράφος σε life style έντυπα. Η επαγγελματική του εμπειρία τον βοήθησε πολύ στην έρευνα για τον Σεργιανόπουλο, γιατί γνωρίζει πολλούς ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου, οι οποίοι, όπως μας είπε, φάνηκε ότι «τον εκτιμούν και τον εμπιστεύονται και έτσι του ανοίχτηκαν».

Έχει γράψει δύο μυθιστορήματα, το «Μια καταπληκτική ζωή» (2006) και το «Η Πολυκατοικία», το οποίο κυκλοφόρησε πριν από ένα μήνα. (Εκδόσεις «Μαραθιά» και τα δύο).

Είχε ξεκινήσει να γράφει ένα άλλο μυθιστόρημα, όταν ξαφνικά τον συγκλόνισε τόσο η ιστορία του Σεργιανόπουλου, ώστε το έβαλε στην άκρη και άρχισε να ερευνά και να γράφει γι αυτόν. Χαρακτηριστικά μας είπε: «Ήμουν σε διακοπές στη Ρόδο κι έμενα κλεισμένος στο ξενοδοχείο κι έγραφα στο laptop. Ξυπνώ κάθε μέρα στις 7 το πρωί και στις 7.05 είμαι μπροστά στο PC και γράφω μέχρι αργά το βράδυ, διακόπτοντας μόνο για να συναντηθώ με ανθρώπους για τη συλλογή υλικού».